Duivels dagboek 26 juni Dedovsk: valsspelers riskeren donderdag levenslange ban

Files vanochtend, zelfs op de landwegen rond Moskou. Het geeft de gelegenheid om beter rond te kijken. Opvallend zijn de vele mooie, grote huizen en de hoge afsluitingen. Typisch voor een land met grote verschillen tussen rijk en arm. Het doet me aan Zuid-Afrika denken.

De persshuttle komt wat later aan dan de vorige dagen en in het centrum – of wat daar voor door gaat – van Dedovsk worden we tegengehouden door de plaatselijke champetter. Wat nu weer? Er valt zelfs geen fietser of voetganger te bespeuren. Wel dat zoals alle vorige dagen de straten rond het oefenveld van onze jongens net nat zijn gespoten. De spelersbus mag zelfs niet over een pluimpje rijden. Zou het water hier overigens zo goedkoop zijn?

Even later wordt het oponthoud duidelijk. Er komt een politiewagen met loeiende sirenes ( hoewel het eerder het geluid van een grote ratel lijkt) aangereden, gevolgd door de spelersbus. Daar achter nog vijf auto’s, waarvan drie politiewagens.

Alles en iedereen wordt bewaakt alsof het Fort Knox is. Rond en in het oefencomplex van de Duivels wemelt het van de bewakers. De beveiliging van elk team moet een fortuin kosten. Zoals elke dag moeten we weer laten zien dat de laptop het doet en elke rits van onze rugzak openmaken. De veiligheidsmensen kennen maar twee Engelse woorden: ‘open please’. Die dagelijkse controles gaan stilaan vervelen.

De Engelse pers is uiteraard opnieuw op de afspraak, maar niet zo massaal als gisteren. Over het Kanaal eist zowat iedereen winst tegen België, ook al er is begrip voor het feit dat Gareth Southgate zes spelers wil laten rusten. De enige die er kan leven dat er met de handrem op gespeeld zou worden, is Matthew Syed van The Times.

Syed was ooit Engels kampioen tafeltennis en onthulde een paar jaar terug dat zijn team in een landenwedstrijd van een groot toernooi een groepsfase min of meer bewust verloor om de finale te bereiken, het hoogtepunt van zijn carrière.

Syed was verbouwereerd dat hij bedolven werd onder de negatieve reacties. Veel lezers vonden het bedrog of competitievervalsing en dat is het ook. Ik begrijp dan ook niet dat in onze kranten net niet gepleit wordt om te verliezen donderdag. Zijn wij het land van Machiavelli geworden? Zijn alle middelen goed om ons doel te bereiken? Ook onsportieve? Ik schaam me eigenlijk te pletter. Dus overweeg ik zelfs om voor de eerste keer in mijn carrière in een Duivels-shirt op de perstribune plaats te nemen om onze ploeg te steunen. Grapje.

Hoe dan ook, opvallend vals spelen zou grote gevolgen kunnen hebben. De Fifa, de verantwoordelijke voor deze situatie, liet weten dat wie bewust een gele kaart pakt geschorst ( letterlijk staat er verbannen) kan worden.

Het dreigement is best ernstig te nemen. Twintig jaar geleden speelde Indonesië tegen Thailand in de laatste groepswedstrijd van de Tiger Cup, het kampioenschap van Zuidoost Azië. Beide ploegen waren geplaatst voor de halve finales, maar de groepswinnaar moest het opnemen tegen thuisland en favoriet Vietnam, terwijl de nummer twee het veel zwakkere Singapore voor de voeten kreeg geschoven en niet van speelstad hoefde te veranderen.

Bij een 2-2 stand trapte Mursyid Effendi de bal in de slotminuut doodgemoedereerd in eigen doel om Vietnam te ontlopen. Beide landen kregen een boete van Fifa, maar voor Effendi was de Wereldvoetbalbond ongenadig: hij werd voor een jaar geschorst voor de nationale competitie en levenslang verbannen van interlandvoetbal.

Engeland met zes wissels, België misschien met tien? Ik heb vooral te doen met de collega’s die al twee weken de Engelse ploeg op de voet volgen voor wat min of meer een wedstrijd tussen B-ploegen dreigt te worden. Een WK-onwaardig.

Nog erger vind ik het voor de duizenden supporters van beide landen die honderden euro’s of ponden uitgeven om Kane, Sterling, Lingard, Henderson, Hazard, Lukaku en De Bruyne aan

het werk te zien en een WK-topmatch bij te wonen.

Terug in het hotel merk ik dat er een charmeoffensief is ingezet. Wij worden schriftelijk uitgenodigd voor een happy hour: drinken aan halve dus normale prijzen. We trekken echter weer richting Zwitserland.