Er was de voorbije dagen nogal wat te doen rond de keuze van Kos Karetsas (Griekenland) en Chemsdine Talbi (Marokko) voor het nationale team van het land van hun voorouders en niet voor de Rode Duivels. Ex-technisch directeur Frankie Vercauteren treft in deze echter geen schuld. Het heeft geen enkele zin om jongens met een dubbele nationaliteit onder druk te zetten of extra te pamperen. Ze moeten in alle vrijheid hun keuze maken en wij moeten die respecteren.
Jammer, dat is het enige commentaar dat past bij de beslissing van Karetsas en Talbi. Hopelijk krijgen ze er geen spijt van. Elke interland waar ze straks voor opgeroepen worden, betekent twee keer drie uur in het vliegtuig. Een extra belasting in een al overladen agenda. Talbi krijgt er nog een tweede nadeel bij. Hij kiest immers voor een land buiten Europa en dat betekent dat hij kan opgeroepen worden voor de Afrika Cup, die midden het Europees seizoen wordt afgewerkt. Clubs hebben liever geen spelers die midden de competitie voor vier, vijf weken verdwijnen.
Dat zijn argumenten die je die jongens kan voorleggen. Maar daar moet het ook zowat mee ophouden. Je kan hen wel duidelijk maken dat je hoopt/wil dat als ze een selectie aanvaarden voor onze nationale jeugdteams ze later voor de Rode Duivels opteren. Je kan hen echter nergens toe verplichten. Het is niet onlogisch dat ze voor de jeugdteams kiezen van het land waar ze opgroeien. Het is immers geen goed idee om tieners geregeld op een vlucht naar een ander continent of de andere kant van het continent te sturen.
Natuurlijk moeten ze vrij zijn om te kiezen welk nationaal tricot ze willen aantrekken. Het argument dat ze hier opgeleid zijn, is waardeloos. Nationale selecties zullen hen zeker niet slechter maken, maar jonge spelers worden opgeleid door onze clubs en niet door de voetbalbond. Als ze veel talent hebben, zullen die clubs er rijkelijk voor vergoed worden. De jongens staan bij niemand in het krijt.
Bellen
Het Belgisch voetbal verliest niets als Karetsas of Talbi voor een ander land kiezen. De Rode Duivels winnen als Mbangula, Onana, Openda, Bakayoko, Lavia, Lukebakio, Mangala, enz voor ons land kiezen. En natuurlijk moet er geprobeerd worden om hen in deze richting te duwen. Maar laat ons daar geen gekke toeren voor uithalen.
Talbi liet zich vooral leiden door het feit dat hij tijdens een langdurige blessure niets of niet voldoende hoorde vanuit Tubeke, maar wel regelmatig gebeld werd vanuit Casablanca. Als daar je beslissing van afhangt. Heeft een topvoetballer daar echt behoefte aan? Dan moet dat toch ook het geval zijn voor wie geen dubbel paspoort heeft. Moet de bond dan iedere jeugdspeler die in aanmerking komt voor een selectie regelmatig bellen als hij geblesseerd is? Dat wordt een dagtaak voor iemand.
Echt van de pot gerukt is het idee dat grote talenten zo snel mogelijk een cap moeten krijgen, zodat ze nog alleen met de Duivels kunnen aantreden. Bovendien in een interland met inzet (EK- of WK-voorronde, Nations League). Ook als ze nog niet klaar zijn voor dat niveau of een selectie nog niet verdienen? Moet een andere speler, die het op dat moment wellicht meer verdient, daar dan voor thuisblijven?
Op sommige momenten, zoals nu, zou de bank zowat kunnen vol zitten met dergelijke spelers. Behalve Talbi en Karetsas komen dan ook Rayane Bounida, Matias Fernandez-Prato, Jorthy Mokio en nog wel een paar tieners in aanmerking. De kans is ook reëel dat je spelers selecteert (en opstelt) die nooit het gewenste niveau halen. Door blessures, gebrek aan mentaliteit of louter pech. Neen, laat ons vooral iedereen dezelfde kansen geven en geen uitzonderingen maken.
