Het was tijdens het weekend weer volop raak.
In Charleroi besloten de supporters een massa vuurpijlen af te schieten en zo meteen in eigen voet te schieten. Van een 1-0-voorsprong ging het naar een 1-2-zege voor Union. Met dank aan de aanhang van de Carolo’s.
En in de derby van ’t stad vergenoegden supporters van beide zijden zich ermee om voor het nodige vuurwerk te zorgen.
Tot twee keer toe heb ik nu het woord “supporter” gebruikt, waar eigenlijk een ander woord had moeten staan. Want hoe noem je iemand die bewust en opzettelijk zijn eigen ploeg benadeelt? En ik schrijf hier ook heel duidelijk zijn ploeg, want tot nader order gaat het hier bijna uitsluitend om mannen. Met de hulp van Van Dale en ChatGPT kwam ik tot twee neologismen: antifan of antporter. Een antiporter bestaat al, maar dat slaat op een membraaneiwit waar ik je de verdere uitleg van zal besparen. En ik wil eiwitten geen geweld aandoen. Misschien is daarom “antifan” nog de beste omschrijving voor het soort schorremorrie dat het plezier van duizenden echte supporters en twee ploegen telkens weer om zeep helpt.
De echte supporters zijn dat meer dan beu. Zo ken ik heel wat mensen die niet naar de derby zijn gegaan, omdat ze dat crapuul niet hoeven en omdat ze bang zijn om in die relletjes terecht te komen of met een waterkanon te moeten afrekenen. Zoals een lid van onze DWD-ploeg, die dit tijdens de heenwedstrijd totaal onvrijwillig moest ondergaan.
Net daarom was ik zo verbaasd dat Joris Brys zijn inleiding bij Beerschot-Antwerp begon met het volgende zinnetje: “Veel vuurwerk, de sfeer is goed.” Een klein zinnetje maar. Het lijkt niet eens zo erg, zelfs onschadelijk, maar het verbergt de permissiviteit waarmee men naar het fenomeen kijkt. Net zoals de woordvoerder van de Antwerpse politie die verklaarde dat het allemaal wel meeviel, want er waren maar enkele incidenten.
Die tolerantie – eigenlijk die laksheid – wordt alsmaar meer opgerekt. En hierbij kun je je afvragen waar de grenzen van het toelaatbare liggen?
Er wordt zelfs gefluisterd dat er afspraken zijn met de politie: je mag wat vuurwerk binnensmokkelen, maar hou je verder kalm. Dit is onvergeeflijke toegeeflijkheid, want ook hier zijn de grenzen zoek.
Als ik het goed begrijp, is er dus op het Kiel niets gebeurd. Behalve de uithaal van Dirk Kuyt na de match. Hij had natuurlijk gelijk, maar tegelijkertijd is hij – als vertegenwoordiger van Beerschot – niet de meest geschikte persoon om die malloten te veroordelen, met in het achterhoofd wat er in de vorige stadsderby’s is gebeurd.
Toch zou dit allemaal makkelijk kunnen worden opgelost. Mocht de Belgische voetbalbond ook maar een greintje moed tonen en zijn tanden laten zien, dan zou dit kwalijke fenomeen heel snel voorbij zijn. Vuurwerk tijdens een wedstrijd: forfaitscore. Punt uit. En als het om beide groepen gaat, zoals zondag op het Kiel: beide ploegen naar huis zonder punten. Kuyt sprak over lafaards, maar misschien vind je die makkelijker in het bondsgebouw, want daar dragen ze – voorlopig toch – geen maskers. En net zij kunnen er wel iets aan doen. Maar ze blijven als tandeloze leeuwen in hun makkelijk fauteuils zitten. “Dan straf je die ploegen,” denken ze bij de bond. Klopt natuurlijk, maar hoelang zou het duren? En wat is het verschil? Nu straffen de ploegen zichzelf, zoals in Charleroi wel heel duidelijk was.
We keren nog eens terug naar het dragen van maskers. In België is het sinds 2011 verboden om op openbare plaatsen je gezicht volledig te bedekken, behalve bij sommige feesten. Aangezien voetbal een feest zou moeten zijn, denk je dan… Neen, het is absoluut verboden om op de tribunes een masker te dragen. Meer zelfs, er is een gerede kans dat net die gemaskerde lui ertegen zijn dat moslima’s een sluier dragen. Maar zelf hebben ze er geen probleem mee om die wet uit 2011 aan zijn laars te lappen.
Het kan nu toch echt niet zo moeilijk zijn om die gemaskerde schurken te isoleren, te arresteren en een stadionverbod op te leggen, als je weet hoeveel politiemensen worden opgetrommeld om die zogenaamde risicowedstrijden te begeleiden.
Bij De Witte Duivel blijven we de strijd voeren om dit totaal verderfelijke gedrag krachtig te veroordelen en alle verantwoordelijke partijen op te roepen om hieraan een einde te maken. Ook al hebben we soms de indruk dat we een eenzame strijd voeren.
Stop die wekelijkse vuurzee op onze terreinen. De enige zee die we willen zien, zijn de fratsen van ene Lamkel.
