Vier strafschoppen stopt Helmuth Duckadam op 7 mei 1986 na een doelpuntloze finale in Sevilla om de Europa Cup voor landskampioenen. In het doel van Steaua Boekarest maakt hij de penaltynemers van FC Barcelona radeloos. Het stuntwerk van Duckadam, maandag op 65-jarige leeftijd overleden, levert hem eeuwige roem en de bijnaam ‘Held van Sevilla’ op.
Een jaar later al glijdt Helmuth Duckadam op 28-jarige leeftijd vrijwel geruisloos weg uit het Europese topvoetbal. Op dinsdagmiddag 4 augustus 1987 moet hij gedwongen afscheid nemen in een vol stadion in Boekarest, voornamelijk gevuld met militairen. De tegenstander is FC Den Bosch, als nummer 10 van Nederland te gast op een toernooi in de hoofdstad van Roemenië met ook Club Brugge en Vorwärts Berlin. De spelers van Club Brugge, met onder anderen Franky Vanderelst en Hugo Broos, kijken toe.
Twintig seconden slechts ‘verdedigt’ Duckadam die dag nog één keer het doel van Steaua. Dan volgt er een terugspeelbal en zweeft hij stijlvol naar de bovenhoek, dat laten de spelregels dan nog toe. Na de landing op de linkerzij wacht hem een huldiging met cadeaus en een zoen van alle spelers en officials.
Na afloop neemt Duckadam uitgebreid de tijd om in vlekkeloos Duits uit te leggen wat hij mankeert. ,,Een vaatvernauwing in m’n rechterarm. Ik moet nu mijn leven lang dagelijks pillen slikken. Enkele maanden voor de finale in Sevilla voelde ik al iets verdachts. Je verbijt dan de pijn, want je wilt niet afhaken. Maar tijdens de vakantie was de pijn niet meer te houden.”
TWINTIG KILO ZWAARDER
Twintig kilo zwaarder is Helmuth Duckadam als hij in augustus 1987 officieel afscheid neemt. Méér dan een jaar lang heeft hij niet meer gespeeld, wel gonst het al bijna net zo lang van de geruchten die vanuit Roemenië maar spaarzaam ontsnappen vanachter het dan nog gesloten IJzeren Gordijn. Zijn afwezigheid in het doel van Steaua zou toe te schrijven zijn aan een gewelddadige actie van Ceaușescu junior, de zoon van de Roemeense dictator, die boos was geworden op de keeper na een ruzie om een terreinwagen die elke speler als cadeau voor de Europa Cup-winst had ontvangen.
Helmuth Duckadam ontkent alles stellig. ,,Mijn geluk is geweest dat ik net erg populair was geworden in het hele land. Toen op vakantie de pijn in mijn arm onhoudbaar werd heeft de minister meteen een speciaal vliegtuig laten komen om me naar het ziekenhuis in Boekarest te brengen. De beste specialist van het land op dit gebied, dr. Vasile Condea – die naam moet je echt opschrijven – werd van vakantie teruggeroepen. Die is 4,5 uur aan het opereren geweest. Het bleek dat er geen bloed doorstroomde naar mijn rechterarm. Als ik een half uur later was behandeld, had ik mijn rechterarm moeten missen.”
‘MEESTER IN DE INTERNATIONALE SPORT’
Een halt jaar nog houdt Helmuth Duckadam tevergeefs hoop op een rentree. Maar de doktoren houden hem voor dat elke val op zijn rechterzij risico’s inhoudt. Als officier in het Roemeense leger krijgt hij promotie tot luitenant-majoor. Hij wordt uitgeroepen tot ‘Eerste ’Meester in de internationale sport’ en krijgt als strafschoppen-stopper een vermelding in het Guinness Book of Records. Later hopt hij van de ene naar de andere baan in het voetbal, zelfs nog even als keeper op een lager niveau. De laatste jaren is Duckadam als voetbal-analist actief op tv, vorige week nog na een hartoperatie in de zomer.
Beroemd blijft Duckadam, tweevoudig Roemeens international, als de penaltykiller in Sevilla. Duckadam in 1987: ,,Strafschoppen stoppen hield me altijd al bezig. Na elke training maakten we er een wedstrijdje van om een glas bier. Internationaal heb ik er wel eens een van Righetti van AS Roma gestopt. Verder niet , tot die vier van Barcelona. Een week daarna speelden we hier met Steaua een bekerwedstrijd. Toen we een strafschop kregen, riepen de toeschouwers dat ik die moest nemen. Ik scoorde, onder groot gejuich.”
