Euro 2024 begon heel leuk, met veel goals en kleinere voetballanden die aangenaam verrasten. Toen het kaf van het koren gescheiden was en het echt leuk moest worden in de knock-outfase kregen we vooral gaapvoetbal. Met Frankrijk en Engeland als ‘uitblinkers’. Het zou een drama voor het voetbal zijn als deze twee ploegen volgende week zondag de finale spelen.
Wat een onrechtvaardig spelletje. Niet Frankrijk en Engeland maar verliezer Duitsland verdiende om naar de halve finales te gaan. Frankrijk en Engeland: een stevige defensieve structuur en hopen dat de kwaliteit voorin het verschil maakt. Daar helemaal tegenover staat Spanje, dat vol risico voetbalt en soms wint als het niet helemaal verdiend is (zoals tegen de Mannschaft), en Oranje, het team van de rekenmeesters uit Den Haag dat het meest chaotische voetbal brengt en het land dat de gekleurde medemens buiten wil maar uit het dak gaat als die voor voetbalsucces zorgt. Hol-land, zou Jan Wauters gezegd hebben.
Frankrijk-Portugal was in het Volksparkstadion echt niet zo slecht als veel mensen het beleefden voor hun tv-scherm. Vooral de Portugezen probeerden er iets van te maken, maar het is volstrekt onbegrijpelijk dat Roberto Martinez zijn gevaarlijkste speler, Bruno Fernandes, naar de kant haalde en Cristiano Ronaldo 120 minuten liet lanterfanten. Onze ex-bondscoach heeft echter nog een contract tot 2026. Waar halen al die voetbalbonden de dwaasheid vandaan om verbintenissen voor meer dan één toernooi aan te gaan?
Zwitserland-Engeland was daarentegen ontegensprekelijk echt oersaai. Ook in de Düsseldorf Arena, wat mij betreft nochtans het leukste stadion van het de Bondsrepubliek. De Zwitsers werden de voorbije weken vanwege Xhaka hier en daar afgeschilderd als het Bayer Leverkusen van het EK, maar dat verdient Xhabi Alonso (de coach van Bayer) niet. Dit Zwitserse team is zo saai als Zwitserland zelf na tien uur ’s avonds. De 5-4-1-formatie is alleen bedoeld om de aanval van de tegenstander te versmachten.
Alleen Saka kon in de eerste helft af en toe aan de wurggreep van de Zwitserse grendel (oudere lezers begrijpen de vergelijking) ontsnappen. Na de rust werden de Helveten zowaar de meest avontuurlijke ploeg, maar – voor wie de wedstrijd niet zag – stel er je ook niet te veel van voor. Jordan Pickford, de ballenvanger die er meer uitziet als de komiek Stan Laurel (dank je, Patte) dan als een keeper van een echte voetbalploeg, moest de Three Lions in leven houden.
Het enige positieve wat te vertellen valt van Gareth Southgate, de Engelse bondscoach, is dat hij het wel aandurfde zijn Cristiano Ronaldo te wisselen. Hoewel er moet aan toegevoegd worden dat hij het excuus kon inroepen dat Harry Kane (in de eerste helft had hij slechts 9 baltoetsen) licht aangeslagen was. Hij ontnam zijn team daarmee wel een specialist penaltynemer, maar niemand beter dan Southgate om te weten welke drama’s strafschopseries betekenen in de geschiedenis van het Engelse voetbal. Hij miste op Euro ’96 in de halve finale in eigen land de beslissende elfmetertrap.
Frivool
En nu zitten we dus met een halve finale tussen Engeland en Nederland en Frankrijk en Spanje opgezadeld. Het wordt makkelijk om als neutrale kijker straks een favoriet te kiezen. Helaas, een finale Engeland-Frankrijk heeft de meeste kansen. De regels bevoordelen nog altijd veel te veel de ploeg die de strijd weigert.
Vooraf schreef ik dat Oranje wel eens verder zou kunnen geraken dan de Rode Duivels. Dat was vooral gebaseerd op het feit dat het ondanks minder aanvallend talent er defensief veel minder kwetsbaar uitzag. Wees dus niet verbaasd als die halve finale in Dortmund alweer in verlengingen en strafschoppen uitmondt. Ook Nederland heeft wat dat betreft een donker verleden.
Iedereen die van voetbal houdt, staat van nu af helemaal achter Spanje (en een beetje Nederland). De frivoolste ploeg van het toernooi die tegen Duitsland toch een beetje de hulp van referee Antony Taylor nodig had, maar zo gaat het nu eenmaal in matchen waarin weinig wordt gescoord. Het zal de komende dagen helaas niet anders zijn.
