Raphaël Geminiani, een van de meest kleurrijke figuren uit de wielerwereld, overleed op 99-jarige leeftijd.
Een grote mond had hij altijd, Raphaël Géminiani. Vandaar zijn bijnaam Grand Fusil. Overal waar hij kwam, vulde hij de kamer. Zeker als ploegleider bij onder andere Saint-Raphaël, Ford en Bic. Géminiani leidde Roger Rivière, Jacques Anquetil en later ook Eddy Merckx die hij in 1977 overhaalde om voor Fiat te rijden. Niemand hoefde hem iets te vertellen. Hij wist alles beter.
Raphaël Géminiani was een goed ronderenner met een oogstrelende pedaaltred. Hij werd in de Tour vierde in 1950 en tweede in 1951, telkens op respectabele afstand van de Zwitserse winnaars Ferdi Kübler en Hugo Koblet. In 1951 won hij het bergklassement, iets wat hem ook twee keer in de Ronde van Italië lukte (1952 en 1957). In de Giro eindigde hij vier keer in de top 10.
In 1958 was Géminiani in de Ronde van Frankrijk het dichtst bij de eindzege. Hij trok na de klimtijdrit op de Mont Ventoux, gewonnen door Charly Gaul, de gele trui aan. Maar in de 21e rit naar Aix-les-Bains, die door de Chartreuse voerde, greep Gaul op een koude dag de macht. Hij zette de Fransman op grote achterstand. Toen Géminiani merkte dat hij de Tour had verloren, barstte hij in huilen uit en schold Louison Bobet uit voor Judas, omdat die geen enkele keer had overgenomen tijdens de achtervolging. ‘s Avonds, in het restaurant waar de ploeg samen at, draaide hij de tafel om, zodat de pot soep op het lijf van Bobet terechtkwam.
Raphaël Géminiani voelde zich nooit aangesproken door de klassiekers. Wel door de grote rondes ofschoon hij eigenlijk geen specifieke klimmer was. Maar de manier waarop hij zich met een verbluffende kracht uitleefde op de cols bezorgde hem in Frankrijk een grote populariteit. De lange carrière van Géminiani is toe te schrijven aan zijn onverwoestbare natuur. In 1955 reed hij de Vuelta, Giro en Tour binnen één seizoen in de eerste zes.
Raphaël Géminiani heeft in de wielersport vele watertjes doorzwommen. Hij was renner, sportdirecteur, wilde jongeren opleiden, schreef voor een krant en sprak voor de televisie. En hij deed het nooit onopgemerkt.
