Dag François
Dit noemen ze dan the day after. Neen, ik heb geen katergevoel, omdat het allemaal bijna voorspelbaar was wat er zou gebeuren. En dan kun je geen kater hebben. België werd door velen evenveel kansen toegemeten als Frankrijk. Met de dooddoener dat de Fransen ook niet in hun beste doen waren. Dat mag dan wel kloppen, maar dan gaat men wel even luchtig voorbij aan de optelsom van de kwaliteit in de Franse ploeg. De in- en opstelling van de Belgische ploeg bevestigden dit ook. De zogenaamde aanvallende opstelling zakte zo diep in dat je overbleef met een verdedigende ploeg die telkens een diepe buiging maakte (moest maken) voor de nochtans niet denderend aanvallende prestatie van de Franse ploeg. En qua instelling heb ik toch enkele ploegen gezien (bijvoorbeeld de Georgiërs, de Albanezen of de Slovenen) die net iets meer bereid waren om desnoods in de bal te bijten. Neen, dat betekent niet dat de Belgen lusteloos en uitgeblust over het veld liepen en niet bereid waren om ervoor te gaan. Het is soms moeilijk om de vinger er echt op te leggen, maar toch heb je wat meer de indruk van gelatenheid.
Zou het kunnen dat dit te maken heeft met het tactisch plan van de coach? Al in de eerste minuten van de wedstrijd tegen Frankrijk zag je alweer hoe vaak er achteruit werd gespeeld. Tegen Frankrijk, tot daar nog aan toe. Maar tegen Oekraïne deed dit “achterwaartse” spel echt wel pijn aan de ogen. Je speelt tegen een ploeg die vermoedelijk minder kwaliteit heeft. Je haalt best de eerste plaats in de groep om aan de rechterkant van de tabel terecht te komen. En dan kruip je in je schelp. Vroeger belaadden we Axel Witsel met alle zonden Israëls omdat hij te vaak breed en achteruit speelde, het leek erop dat er nu een tros Witsels meededen. Maar als dat het wedstrijdplan van Tedesco is – want KDB zei dat ze een plan hadden. Ja, natuurlijk. Wat anders? – dan zou het ook kunnen dat de spelers het niet met dat plan eens waren en dus onbewust niet het onderste uit de kan haalden. Dat zou een begrijpelijke menselijke reactie en verklaring kunnen zijn.
Het lijkt in ieder geval duidelijk en begrijpelijk dat vele, zo niet alle pijlen van verwijt in de richting van Domenico Tedesco vliegen. Onder een goed gesternte begonnen. Aanvankelijk enkel gewonnen, waardoor Martinez vergeten leek. Ook al zorgde hij zeer snel voor een conflict met Thibault Courtois, misschien bewust – remember – net zoals Martinez heel snel het conflict met Radja Nainggolan opzocht. Om te tonen dat zij, en alleen zij de baas waren.
Tedesco leek minder Tefal in zijn communicatie. Maar met elke wedstrijd kwam er een antiaanbaklaag bij, tot je het verschil niet meer zag, voor zover je Tedesco nog zag.
So good, so far, dachten we aanvankelijk. Tot die eerste groepswedstrijd. Het nietszeggende commentaar vooraf en de foute analyses achteraf. Hij heeft minstens twee andere wedstrijden gezien dan de rest van de wereld. Uiteraard moet je achter je ploeg staan, maar vertel tenminste wat je ziet en niet wat je denkt, hoopt te zien. En geef toe dat je keuzes, zowel qua tactisch plan als qua spelerskeuze, niet goed waren.
Een voorbeeldje maar. Romelu Lukaku. Niet om de man af te branden, want met zijn staat van verdienste zou dit niet eerlijk zijn. Maar als Romelu zoals tegen Frankrijk geen enkel duel wint, toon dan je moed en leiderschap en haal hem dan van het veld. En daar zal iedereen mee gediend zijn. Ook Lukaku.
Het is trouwens fundamenteel fout – en ik weet dat je het daarmee volmondig eens bent – om een coach die werkelijk nog niets heeft bewezen al een contractverlenging te geven en hem incontournable te maken, want je hebt geen geld om hem te ontslaan. Ook al is de roep naar Hein Vanhaezebrouck niet van de lucht. Van mij zou het in ieder geval mogen.
Nochtans zou het nu misschien zelfs het juiste moment zijn. Zoals altijd was zijn analyse snoeihard, maar ze was ook correct. Hij legde de vinger op en niet naast de wonde.
En we moeten tot slot ook durven toegeven dat we niet meer die zogezegde gouden generatie hebben, maar hooguit een team van talentrijke spelers. En niet van wereldspelers. Op KDB en – als hij meespeelt – Courtois na.
Ze zijn dus thuis nu. Of op vakantie. Ga je nog naar Duitsland of bekijk je het vervolg ook allemaal van thuis uit en richt je je aandacht stilaan op de Belgische competitie die alweer zo vroeg moet beginnen, omdat we tegen april-mei de punten moeten halveren?
Nog kort twee dingen. Vind je nu werkelijk dat de tranen van CR7 oprecht waren? Hij weet zeer goed dat de camera’s altijd op hem gericht zijn. Dan vond ik de stille tristesse van Jan Vertonghen veel echter.
En neen, ik hou niet van “wij” en “ons” bij een voetbalploeg. Voor mij dus niet “onze jongens” en “wij hebben gewonnen”. Ze zijn niet van mij. Niet bij winst en niet bij verlies. Ik weet het, dit zijn slechts woorden, maar je weet dat die voor mij als VAR-taalridder belangrijk zijn.
Ik zie je antwoord tegemoet.
Paul
P.S. Ik vind dat Casteels de trofee van beste Belgische speler verdient. Met lengtes voorsprong.
