Vincent Kompany heeft een geweldig idee om de vele blessures die door de overvolle speelkalender ontstaan, een halt toe te roepen! Beperk het aantal wedstrijden per speler per seizoen tot (bijvoorbeeld) zestig. En dus zijn onze Frank en Peter gevraagd om daar ietsvan te vinden. Geniet, zoals altijd, van de weergaloze meningen!
Frank (vóór de stelling): Leo Tolstoj wist ons lang geleden al te vertellen dat ongeluk voortkomt uit overvloed. Ik weet niet of hij toen al doelde op de overvolle speelkalender, destijds in de 19e eeuw waren er meer dan voldoende andere (bij)zaken om pillen van boeken over vol te pennen. Wees niet bang, ik houd het een stuk korter… bestanden met de omvang van ‘Oorlog & Vrede’ of ‘Anna Karenina’ trekt de krakkemikkige laptop van de redactie sowieso niet. Laat uw favoriete magazine overigens niet teloor gaan vanwege een paar luizige eurootjes die u vast kunt missen … geeft allen gul!
Om de juistheid van deze stelling te verifiëren volstaat het om de huidige Oranje-selectie erop na te slaan. Wegens de eindeloze waslijst aan blessures heeft Koeman noodgedwongen uit allerlei uithoeken spelers moeten trekken waar deze wijze man nog nooit van had gehoord. Topspelers bezwijken een voor een aan de moordende aaneenschakeling van nationale en internationale competitiewedstrijden afgewisseld door interlands waar sommigen de halve of zelfs hele planeet voor moeten overvliegen. Om het vereiste niveau te halen en houden zal er tussendoor waarschijnlijk ook nog pittig getraind moeten worden. Nauwelijks tijd voor de broodnodige rust dus.
Geen wonder dat er stemmen opgaan om hier paal en perk aan te stellen, onder meer door het aantal wedstrijden te beperken of de speelduur in te korten (potjes van 3x 25 minuten bijvoorbeeld). Ik stem voor het voorstel van Vincent Kompany, hoewel ik vermoed dat hier in zijn geval nog een veel nobelere gedachte aan ten grondslag ligt. Hij hoopt vast dat de jongens die sinds hun vijfde levensjaar alleen oog hebben gehad voor een bal en hun mobiel door de toename in vrije tijd gaan inzien dat er nog andere aspecten des levens zijn die minstens evenzeer de moeite waard zijn. Bij het lichten van Kompany’s doopceel ter voorbereiding op dit stuk, kwamen enkele interessante zaken naar boven die ik niet achter deze sympathieke trainer van Burnley had gezocht. De ex-duivel houdt er diverse ideële instellingen op na (fraai, maar dat doen meer gefortuneerde ex-profs), maar veel opzienbarender: hij heeft een eigen productiebureau dat de belangen behartigt van een aantal bijzondere Vlaamse schrijvers en muzikanten: Jasper Erkens, Ronny Mosuse en last but zeker not least de onvolprezen Hugo Matthysen. Van zijn hand verschenen titels als ‘Help mijn vrouw is gaan lopen’ en ‘Misdaad, seks en verse vis’. Qua thematiek vergelijkbaar met ‘Anna Karenina’ en ‘Oorlog & Vrede’, maar dan net iets anders en vooral behapbaarder.
Een man van mijn hart die Vincent Kompany die wat mij betreft mag roepen wat hij wil… deze wijze jongen zal het door dik & dun met hem eens zijn.
Peter (tegen de stelling): Vincent Kompany kwam met het idee om een limiet te stellen aan het aantal wedstrijden dat een profvoetballer (international) mag spelen in een jaar. Zestig wedstrijden lijkt hem meer dan genoeg. Meer wedstrijden spelen, zou tot blessures leiden. Vooral interlands worden aangewezen als boosdoener. Voor de laatste interlands van Nederland waren er veel afmeldingen door blessures. Die blessures hadden de spelers echter van tevoren al bij hun clubs opgelopen. De nationale teams zijn dus eerder de dupe dan veroorzaker van de blessures. Ook onze aanvoerder Van Dijk beklaagt zich over de vele wedstrijden. Dat is opvallend want hij is nu net een van de spelers die zich tijdens wedstrijden niet overmatig inspant.
Is het aantal wedstrijden van tegenwoordig wel de oorzaak van de vele blessures? Is het niet aannemelijker dat de verharding van het voetbal een van de oorzaken is? Daarnaast ontstaan veel blessures tijdens de voorbereiding op wedstrijden. Zijn de trainingen te zwaar en worden de trainingen te veel gebaseerd op computermodellen? Er wordt namelijk wat getest en gemeten. Wordt te weinig gekeken naar de individuele speler? Is de basis fysieke gesteldheid van de huidige spelers niet goed doordat spelers zich moeten houden aan allerlei voedingsvoorschriften?
Er zijn veel vragen die eerst beantwoord moeten worden alvorens geconcludeerd kanworden dat de blessures veroorzaakt worden door het aantal gespeelde wedstrijden. Het maken van een rekensommetje kan soms handig zijn om een probleem te duiden. Wat is eigenlijk de werkelijke ‘arbeidstijd’ van een profvoetballer? Bij zestig wedstrijden komen we uit op een totaal aantal van 60 x 1,5 = 90 uur. Daarnaast moet er getraind worden. Laten we uitgaan van 20 uur per week. Op jaarbasis zijn dat, rekening houdend met vakanties, 960 uur. Per jaar is een profspeler dan 1050 uur fysiek actief bezig. Als vergelijking een stratenmaker: die werkt bij een voltijds dienstverband 1720 uur per jaar. Daarnaast beslaat de carrière van een profvoetballer maar een beperkt aantal jaar. Daarna hebben de betere spelers genoeg geld verdiend om een goed leven te leiden. De mindere spelers krijgen na hun carrière wel een leuk baantje om goed rond te komen. Een stratenmaker moet echter minimaal tot zijn 67ste doorwerken, mits zijn rug het niet al eerder begeven heeft. Voetballers klagen met gezonde benen zouden ze in Brabant zeggen. Andere sporters zoals wielrenners hoor je niet klagen, terwijl die wellicht meer uren maken dan voetballers en vaak onder erbarmelijke omstandigheden moeten presteren. Met een efficiënte trainingsaanpak moet een profvoetballer gemakkelijk, regelmatig twee wedstrijden per week kunnen spelen.
