Diego Armando Maradona, el pibe de ora, de jongen van goud (1)
111 Legendarische Voetbalhelden sinds 1920. Wie zijn ze, die honderd voetballers, tien keepers en dat uitzonderlijke fenomeen? Maak mee deze wandeling met auteur Raf Willems door het voetballandschap van de voorbije eeuw. In aflevering 28 belichten we dat ‘ene, uitzonderlijke fenomeen’: in drie delen kijken we terug op het bewogen leven van Diego Armando Maradona. Naar aanleiding van de eerste verjaardag van zijn overlijden op 25 november 2020.
Diego Armando Maradona. Albiceleste – de bijnaam van de Argentijnse nationale ploeg – voor het leven. Tussen 1977 en 1994 werd hij 91 keer geselecteerd en maakte hij 34 doelpunten. Op 30 oktober 1960 vierde Diego Armando Maradona (1960) zijn 52 ste verjaardag. In 2000 kozen supporters hem in een mondiale enquête tot een ‘beste voetballer van de eeuw’. Maar wie is El Diego? Het mysterie Maradona ontrafelen is een vrijwel onmogelijke opgave.
‘Ze zouden me pakken. Dat wist ik nadat ik de beslissende penalty voorbij Walter Zenga had getrapt in de halve finale. Mondiale 1990: Italië uitgeschakeld, streep door de rekening van de maffia en de FIFA. Mijn hoofd verscheen voor de finale tegen Duitsland op het grote scherm en de hele wereld keek naar mij. Ik zei tegen de machthebbers, zorgvuldig en langzaam articulerend: hijos de puta, hijos de puta,…hoerenzonen. Ik sprak de woorden heel zachtjes, net of ik het iedereen in het oor fluisterde.’ Dat vertelde hij in zijn hilarische autobiografie Ik ben El Diego, God van het voetbal.
Emotie 1. Maradona weende van woede. Bij het einde, op de Amerikaanse World Cup van 1994. Hij brieste voor de camera nadat het dopingverdict het slotvonnis over zijn loopbaan velde.
Emotie 2. Maradona weende van verdriet. Bij de tragiek, op de Italiaanse Mondiale van 1990. Hij toonde de wereld zonder schaamte zijn tranen na de verloren finale.
Emotie 3. Maradona weende van vreugde. Bij de triomf op de Mexicaanse Mundial van 1986. Hij veroverde de wereldtitel met goddelijk (handbal)spel.
Emotie 4. Maradona weende van frustratie. Bij de vernedering op de Spaanse Mundial van 1982. Hij droop af na zijn rode kaart – karatetrap in het kruis – tegen Brazilië.
Emotie 5. Maradona weende van onbegrip. Bij de onschuld, of althans het verlies ervan, op de Argentijnse Mundial van 1978. Bondscoach César Luis Menotti negeerde de zeventienjarige wonderboy.
Aha-ervaring 1. World Cup U18 Japan, 1979, versus Sovjet-Unie (3-1). Maradona krult de bal rond het Russische muurtje en pakt goud.
Aha-ervaring 2. Mundial 1982, versus België (0-1). Stilleven met de bal van de maestro, tegenover vijf verbeten kijkende en afwachtende Rode Duivels.
Aha-ervaring 3. Mundial 1986, versus Engeland (2-1). Dribbel vanop eigen helft, voorbij zes Engelse verdedigers én doelman.
Aha-ervaring 4. Mondiale 1990, versus Brazilië (1-0). Diagonale doorsteekpass, na een ren van dertig meter, op Claudio Caniggia.
Aha-ervaring 5. World Cup 1994, versus Griekenland (4-0). Millimeterdoelpunt tussen lat en keeper na een achtpassencombinatiedans.
Ziedaar de vijf verschijningen van het magische nummers 10: het magistrale doelpunt na de uitgesponnen combinatie; de precieze pass; de oneindige dribbel; het overzicht met de bal aan de voet; de vrije-trap-kunst.
De hierboven opgesomde emoties en de aha-ervaringen behoren tot het collectieve wereldbekergeheugen. Gedurende zestien jaar hield het mannetje Maradona, afkomstig uit een van de armste sloppenwijken van Buenos Aires, bij elk WK de wereld in de ban.
