Gentle hypocrisy

Het meest verrassende (voetbal)nieuws van het weekend is waarschijnlijk de plotse verhuis van Jess Thorup naar FC København, de rijkste club van Denemarken. We schreven bijna het Anderlecht van Denemarken, maar dat lijkt op het ogenblik wel enigszins overdreven.

Maar waarom is dat nieuws dan verrassend? Want ontslagen in het voetbal zijn toch schering en inslag in ons nationale voetbal. Wel, omdat het veel minder vaak gebeurt dat een trainer zijn club de bons geeft dan omgekeerd. En laten we – vooraleer we verder gaan – hier duidelijk stellen dat het verbreken van een geldig contract zelden een goede zaak is. Het ontslag van Thorup bij AA Gent vind ik even fout als het ontslag van KRC Genk bij Thorup. Tot daar de vaststelling.

Ik hoorde gisterennamiddag op de radio voor het eerst over het ontslag van de Deen. Er vielen woorden als verbijsterd, fout en onbegrijpelijk. En Jess Thorup werd in de volgende uren op radio, tv, de kranten en de sociale media van zijn voetstuk gehaald. De woordenschat werd meteen nog een stuk bitser: schandalig, snul, verrader en meer dergelijks, waarbij ik me schroom om ze op papier te zetten. In de “betere” pers vond men dan weer dat Jess Thorup gentleman af was. Op enkele uren dus van een echte heer naar een poenpakkende schurk. Voorwaar een hele prestatie. Maar is dat wel eerlijk om Thorup zo voor het voetlicht te brengen?

Bekijken we even het huidige voetbalseizoen aan de hand van drie ploegen die van trainer zijn gewisseld. En ik wil hier duidelijk stellen dat dit exemplarisch is, want in de loop van de laatste vijf jaren had je ongeveer elke andere eersteklasseclub in dit lijstje kunnen opnemen.

• Bij Anderlecht werd Frank Vercauteren al vrij snel bij het grofvuil gezet, nadat Vincent Kompany te kennen had gegeven dat hij zijn actieve loopbaan zou stoppen. Is er iemand in dit land (ook bij de niet-supporters van Anderlecht) die zou durven beweren dat Kompany niet “every inch a gentleman” is?
• Bij Gent ontsloegen badmuts Michel Louwagie en ondernemer Ivan De Witte in chronologische volgorde Jess Thorup en de Hongaar Lázló Bölöni. Kunnen we deze ontslagen onder de categorie gentlemen’s agreement rangschikken?
• Bij Genk schoof ondernemer Peter Croonen de Duitser Hannes Wolf opzij en verving hem door Jess Thorup. Croonen werd wel onder vuur genomen voor zijn rol als voorzitter van de Pro League, maar het ontslag van de trainer passeerde haast geluid- en geruisloos.

Bij al deze ontslagen bleven de hoofdspelers eerder in de luwte als mens. Nergens heb ik gelezen dat zij verraders of poenpakkers waren. Hen werd hooguit incompetentie verweten. En dat laatste kan natuurlijk wel kloppen als je terugdenkt aan wat bij Gent met Bölöni is gebeurd. Je zag die miscast op klompen aankomen. De trainer moest opstappen, terwijl hier het ontslag van een onkundig bestuur zonder enige vorm van empathie veel meer aan de orde was geweest. Omdat het de meeste voetballeiders aan echt voetbalverstand ontbreekt, is er ook een totaal gebrek aan langetermijnvisie. En dat leidt tot – excusez-moi le mot – paniekvoetbal. Zoek maar eens op, de drie voornoemde ploegen hebben sinds 2010 alle drie minstens al dertien verschillende trainers gehad. Overigens, Club Brugge doet nauwelijks beter, hoor.

Hierbij is er misschien ook sprake van gedeelde schuld. Journalisten schrijven inderdaad niet altijd wat ze denken of weten, want de deuren van een club sluiten vaak snel voor wie buiten de (club)lijntjes kleurt. En bovendien weten ze ook bijlange niet alles, want – in tegenstelling tot vroeger, waar de journalist soms bij manier van spreken mee onder de douche mocht – journalisten komen niet meer zo vaak in contact met spelers. En als dat toch nog gebeurt, dan is dat via een persconferentie, een toelating van de persdienst of met zwijgplicht, want anders breng je de bewuste speler in diskrediet.

En dat brengt ons terug bij Jess Thorup. Het leek op een of andere manier al voor het seizoen vast te staan dat Thorup bij Gantoise zou worden geloosd. Links en rechts werd aan zijn voetbalinzichten en alles wat daarbij hoort getwijfeld. Als dat zo zou zijn, is dat dan de schuld van de Deen? Neen, want hij werd door Gent gehaald. De enige verantwoordelijken zijn in dit geval de bestuursleden.

Dan blijft de initiële vraag. Is Thorup een gentleman? Alles wat je tot zondagmiddag over hem hoorde en las, lijkt toch in die richting te wijzen. Zowel bij Gent en Genk als bij de Belgische voetbalwereld. En zo zag ik hem ook op tv en in de kranten, als een gentle man, een zachtaardige man, want dat is de letterlijke vertaling van die woorden. En het zou mij verbazen, mocht de man op enkele uren tijd plots in een boosaardige wolf in schapenvacht zijn veranderd. Ook al ben ik het helemaal niet eens met zijn beslissing, omdat ik contractbreuk ten zeerste afkeur.

Toch vraag ik me tot slot af, hoe de toon zou geweest zijn mocht het hier niet om een Deen gaan, maar om een Belg. Alleen al daarom, een minder hypocriete houding zou een stuk eerlijker zijn geweest. Het zal wel valse hoop zijn, maar ik hoop dat bestuurders daar eens aan denken bij een volgend trainersontslag. En misschien is het een goede raad voor Genk om niet – zoals ik ondertussen links en rechts hoor fluisteren – voor Wouter Vrancken of Marc Brys te gaan. Want dan zou er maar één zin van toepassing zijn: alles wat je zegt, dat ben je zelf. En dat is een zin die eerder op een speelplaats van kinderen thuishoort dan op het voetbalveld.

Paul Catteeuw