Het voetbalseizoen zit erop. Althans wat het clubvoetbal betreft. Over twaalf dagen begint het EK al. Maar komende woensdag wordt misschien de belangrijkste dag in jaren voor ons voetbal en dan heb ik het niet over de vriendschappelijke interland tussen België en Montenegro.
Het einde van KV Oostende en de onzekere toekomst van een monumentale club als Standard lijkt dan toch wat mensen in ons voetbal aan het denken gezet te hebben. Er is plots sprake van strengere licentievoorwaarden. De invoering van een soort salarisplafond (de zogenaamde ‘squad spent ratio’) en een fit-and-proper-test voor kandidaat-clubeigenaars. Om even mee te geven hoe ver we achterop gesukkeld zijn: in Engeland werd die in 2004 ingevoerd.
Twintig jaar stilstand, waarvan vijftien met play-offs. Maar ook deze gehate format zou op de schop kunnen gaan. Niet helemaal, maar de meest vileine aspecten zouden wel verdwijnen. Om te beginnen de halvering van de punten. Dat Club Brugge ondanks een achterstand van 19 punten alsnog kampioen werd, maakte het zelfs voor de grootste idioot duidelijk hoe oneerlijk het huidige systeem is. Dat is niet de schuld van blauw-zwart, de grootste tegenstander van deze draak en in het verleden ook wel eens slachtoffer van de halvering. Hoe beter je het doet in het grootste deel van de competitie hoe meer je wordt bestraft. En nog zijn er mensen die dit verdedigen.
De hoop is dus groot dat het verdwijnt. Bovendien zou de impact van de play-offs sowieso verminderen. De Champions Play-off zou nog slechts met vier in plaats van zes ploegen gespeeld worden. Dat betekent dat er in de nacompetitie slechts 18 punten te verdienen zijn: veel minder dan in de reguliere competitie (90). Nu is de verhouding 30 voor de play-offs, 45 voor de acht maanden voordien. Wat een opwaardering van de reguliere competitie. Ontzettend positief is ook dat het totaal aantal wedstrijden (nu 40) wordt teruggebracht tot 36.
Aanfluiting
Het nieuwe voorstel is een geweldige stap vooruit, al blijven een aantal negatieve aspecten bestaan. De play-offs zorgen ervoor dat de financiële kloof tussen de top (-vier dan) en de rest blijft toenemen. En door de afschaffing van PO 2 en PO 3 dreigt voor een aantal clubs het seizoen al vroeg gedaan te zijn. Bovendien bestaat de kans dat de nummer veertien in de eindstand een Europees ticket zou kunnen halen. Maar goed, de totaalbalans zou zwaar positief zijn.
Het blijft echter afwachten of er twee-derde meerderheid voor het nieuwe voorstel te vinden is. Het lijkt vanzelfsprekend, maar dat is niets in ons voetbal.
Tot slot nog dit. Soms slaan zelfs mensen die een goede kijk op ons voetbal hebben de bal compleet mis. Hein Vanhaezebrouck dit keer. ‘Dit kan alleen in België’, klonk het, omdat de barragematch (tussen Racing Genk en AA Gent) in één keer moet worden afgewerkt en op het veld van de ploeg die vierde eindigde (Genk). Wanneer had Hein die return dan willen spelen? Zonder een paar internationals die naar het EK moeten?
Neen, alleen in een land als België (en zowaar ook in Nederland) is het mogelijk dat een ploeg die zevende eindigt Europees kan spelen (zonder de beker te winnen). Hoewel het dit keer toch iets anders ligt. Genk en Gent eindigden met evenveel punten en de Limburgers hadden daar een salonremise voor nodig. Als de Buffalo’s het alsnog halen, zou dat (uitzonderlijk) toch geen aanfluiting zijn.
