ZAALVOETBAL IN BELGIE: In de toekomst een volwaardige indoorsport? (3) – Dirk Van Overbeke, voorzitter ZVC GS HOBOKEN

Zaalvoetbal wordt ook wel futsal genoemd, een woord dat is afgeleid van het Spaanse ‘fútbol’ (voetbal) en ‘sala’ (zaal).

Zaalvoetbal wordt gespeeld in een sporthal en met een plofbal maat 4, die bijna niet stuitert. Er wordt vijf tegen vijf gespeeld en de coaches mogen hun spelers onbeperkt wisselen. Een toekomstvisie in drie afleveringen.

NAAR PROFESSIONALISME IN BELGIE?

De BZVB heeft steeds de weg van het amateurisme bewandeld en ziet nog steeds geen heil in professionaliseren.

De KBVB kiest daar wel voor, maar de moeizame weg naar professionalisering die ze reeds enkele jaren nastreeft, doet de vraag rijzen of daar in het kleine België wel een draagvlak voor is? Zeker na de coronatijden zal zowel onze maatschappij als de sport in het algemeen een identiteitscrisis doormaken. In de huidige economische situatie is het aartsmoeilijk om sponsorgeld te werven.

Streven naar een eredivisie met een twaalftal semi- tot volledig professionele clubs in de KBVB lijkt momenteel niet erg realistisch. Om te professionaliseren werden een masterplan en licentievoorwaarden opgesteld om ondermeer beloften en jeugdteams op de been te brengen, maar teveel clubs kunnen daar niet aan voldoen. De voornemens zijn goed, maar de praktijk blijkt veel moeilijker. Bovendien maken de meeste Belgische topclubs weinig sportieve vooruitgang met slechts één of twee trainingen per week. In België zijn enkel FP Halle-Gooik en FT Charleroi de uitzondering op de regel met minimaal vier wekelijkse trainingen.

Behalve deze twee uitzonderingen, zullen we ons voorlopig moeten tevreden stellen met enkele semi-professionele teams, aangevuld met de beter gestructureerde amateurclubs.

Omdat andere landen wel zijn gaan professionaliseren, is België ondertussen helemaal weggezakt op de Europese ranking. De kloof met de Europese en wereldtop wordt alsmaar groter.

Het draagvlak voor een professionele competitie in een eredivisie is momenteel te klein en de grote sponsors kiezen daarom (nog) niet voor zaalvoetbal.

Trouwens, ook de andere indoorsporten in België hebben veel moeite om aan tien profclubs te komen.

EEN VOLWAARDIGE EN GELOOFWAARDIGE SPORT

Door het uitblijven van toenadering tussen de BZVB en de KBVB gaat kostbare tijd verloren wat tot gevolg heeft dat onze geliefde sport op internationaal vlak alsmaar terrein verliest.  Door het bestaan van twee parallelle federaties is het zaalvoetbal niet geloofwaardig en haken ook sponsors af. Zo krijg je aan niemand uitgelegd dat België beschikt over twee nationale zaalvoetbalteams die aangesloten zijn bij twee  verschillende internationale federaties FIFA en FIFUSA.

Door die internationale verdeeldheid is zaalvoetbal nog steeds geen olympische sport, ondanks het enorme aantal beoefenaars.

Eerste vereiste is bijgevolg een fusie van de twee federaties met eenduidige spelregels. Het herenigen van gemotiveerde bondsmensen, de betere spelers en scheidsrechters zal ongetwijfeld een positieve weerslag hebben op het beleid, het spelniveau en de arbitrale leiding.

Ook de competitievervalsing door dubbele aansluitingen zal wegvallen. Veel spelers zijn immers zowel bij de BZVB als de KBVB Futsal aangesloten en spelen op vrijdag met de club waar het hen het beste uitkomt. Met alle gevolgen vandien. Zo staan er in de belangrijke play-offwedstrijden op het einde van het seizoen dan soms heel andere teams op het speelveld dan in de reguliere competitie.

Voorlopig staan ego’s een krachtenbundeling van de twee federaties in de weg. Bovendien erkennen Bloso en hun franstalige tegenhanger ADEPS beiden slechts één bond per sporttak. Laat het nu typisch Belgisch zijn dat Bloso enkel Sport Vlaanderen erkent (Vlaamse vleugel KBVB) en Adeps enkel de Ligue Francophone de Foot en Salle (Waalse vleugel BZVB). Concreet valt in Vlaanderen de BZVB uit de (subsidie)boot en in franstalig België de KBVB.

Meer ervaren zaalvoetballers moeten na hun carrière doorstromen naar bestuursfuncties en als coach, om zo actief mee te werken aan de verbetering van het imago van onze sport. Er is eveneens nood aan meer gediplomeerde trainer-coaches.

Toch draagt het zaalvoetbal alle kenmerken van een volwaardige sporttak in zich, alleen al door het aantal actieve beoefenaars. Ook het dameszaalvoetbal zit momenteel serieus in de lift.

Voorwaarde om die facetten zowel nationaal als internationaal ten gronde te exploiteren is echter dat eenieder in de eerste plaats het algemeen belang van de sport ter harte neemt. Dit in het belang van alle partijen. De leuze moet zijn: ‘Concordia res parvae crescunt’ ofwel ‘Eendracht maakt macht’.

Zo wordt niet alleen het nationale zaalvoetbal sterker, maar krijgt elke provincie ook opnieuw een stevige provinciale werking.

Zolang dit uitblijft, zal België moeten aanvaarden dat het internationaal niet meespeelt.