Le beau garçon met het oog voor versnellende dribbels in de ruimte
Yannick Carrasco. Hij werd geboren in Elsene, maar groeide op in Vilvoorde. Het kind van een Portugese vader en een Spaanse moeder klopte aan bij Diegem Sport. Of beter omgekeerd: hij had zich op de straten en de pleinen van Vilvoorde als ‘koning van het crochet’ getoond. De linksbuiten met het rechterbeen. En naast dribbeltechniek ontwikkelde hij ook snelheid, met het oog voor de ruimte. ‘Le beau garçon’ mocht snel naar KRC Genk waar hij in het gezelschap van Kevin De Bruyne vertoefde. Een basisplaats zat er voor Yannick niet in en hij vertrok in 2010 naar de jeugd van AS Monaco.
Twee jaar later deed hij van zich spreken in het eerste elftal dat met hem het kampioenschap van Ligue 2 won. Nog eens twee seizoenen verder dribbelde en sneed hij door de defensies van de Franse topteams en schitterde zelfs in de Champions League met een doelpunt in een opvallende 1-3 zege op Arsenal als orgelpunt. Na meer dan honderd matchen eindigde zijn avontuur in het prinsbisdom. Hij vond een nieuwe thuishaven in het Vicente Calderonstadion van Atlético Madrid. Bij Los Rojiblancos kreeg hij snel de status van topspits, al bleef het coach Simeone hem voortdurend bestoken met defensieve opdrachten die zijn rendement als ‘winger’ hinderde. Het begon nochtans uitstekend, met een finaleplaats in de Champions League van 2016. Als invaller vaagde hij de 1-0 voorsprong van Real Madrid in Milaan uit.
Atlético verloor echter met de strafschoppen. In 2017 bereikte hij zijn plafond bij Los Colchonores: 53 speelbeurten, waarvan twaalf in de Champions League. Met Carrasco als draaischijf kregen Bayern München, PSV Eindhoven, Bayer Leverkusen en Leicester City het nakijken. Ook Real Madrid moest er in de stadsderby om de halve finale aan geloven met 2-1. In Bernabeu kreeg de oorlogsdefensie van coach Simeone geen vat op de Koninklijke: een 3-0 rammeling. Merkwaardig genoeg eindigde de rit van Carrasco ook hier. In het volgende seizoen zette ‘Cholo’ Simeone hem meer uit het elftal dan hem lief was. De relatie liep op de klippen en Yannick werd voor veel geld gedwongen te verhuizen naar het Chinese Dalia Yifang.
Van kwaad tot erger
Dat beviel hem nog minder want hij lag voortdurend in conflict met de clubleiding die hem zelfs schorste na een vechtpartij. Enkel de Rode Duivels bezorgden hem nog spelgenot. Bondscoach Roberto Martinez bleef hem, ondanks zijn matige prestaties in China, toch selecteren en gaf hem zelfs speelkansen tijdens de Wereldbeker 2018 in Rusland. Zo werd hij een onderdeel van de ‘Gouden Generatie’ die de bronzen medaille pakte na een aantal spectaculaire en doelpuntenrijke prestaties tegen onder meer Japan, Brazilië en Engeland.
In China ging het echter van kwaad tot erger voor hem en het was voor niemand een verrassing dat hij in 2020 opnieuw op Europese bodem landde. Het verraste de internationale waarnemers dan weer wel dat hij opnieuw voor Atlético had getekend. Diego Simeone schakelde hem opnieuw in zijn plannen in en net als in zijn eerste seizoen trad Carrasco zeer scherp op de voorgrond. Hij verstond zich uitstekend met zijn nieuwe aanvalspartner Luis Suarez, die bij FC Barcelona moest vertrekken na de komst van Ronald Koeman. Atlético leek na de heenronde de competitie al gewonnen te hebben, vooral na de kraker tegen Barça. Die zette Yannick helemaal naar zijn hand. Zodanig dat zelfs Simeone de superlatieven niet spaarde. De Spaanse media zetten hem zelfs op de spreekwoordelijke ‘piëdestal’. Het was zonder twijfel zijn beste persoonlijke prestatie bij Atlético.
Ruimtedribbels
De Spaanse krant Marca riep hem uit tot man van de match. Met de volgende lovende woorden: ‘Onder leiding van Yannick Carrasco deed Atlético Madrid een goede zaak in de strijd om de derde plek. De Belg lokte twee penalty’s uit en was scherp en gevaarlijk. Elke rush deed Barcelona beven. Hij was zonder twijfel de beste van Atlético.’ De andere grote sportkrant AS deed er nog een schepje bovenop: ‘Hij raasde voorbij Piqué en speelde een geweldige wedstrijd. Hij dartelde over de linkervleugel en bezorgde Barça voortdurend problemen. Hij was de beste.’ Atlético klopte Barça met 1-0 en stevende af op een recordvoorsprong van twaalf punten. Die slonk in de lente van 2020 in een mum van tijd naar vier. Yannick Carrasco kende een vormdip en zag zich ook uitgeschakeld worden door Chelsea in de achtste finale van de Champions League.
Eindigt zijn tweede episode onder Simeone op dezelfde wijze als de eerste? Heeft Yannick Carrasco wel voldoende uit zijn loopbaan gehaald? Had hij niet beter gekozen voor clubs met een ‘klassieke wingercultuur’? Waar hij zijn ouderwetse ‘ruimtedribbels’ kon opvoeren, zonder voortdurend volgepropt te worden met negatieve opdrachten. De vraag stellen over de onbenutte kwaliteiten van Carrasco is ze enigszins beantwoorden. Hoe zou zijn evolutie zijn verlopen onder coaches die het beste uit zijn talent hadden gehaald? Uiteindelijk overwon hij niet alleen de twijfels over hem, maar ook zichzelf. Yannick Carrasco bereikte op zaterdag 22 mei 2021 het hoogtepunt van zijn carrière. Met de overwinning bij Real Valladolid bekroonde hij zichzelf met zijn eerste trofee. En wat voor één: het landskampioenschap van Spanje, het land van oorsprong van zijn moeder. Yannick Carrasco.
