WIN EEN EXEMPLAAR VAN HONDERD DUIVELSE FEESTJES!

Het boek ‘Honderd Duivelse Feestjes’ beschrijft de honderd beste wedstrijden van de Rode Duivels.
De volgende tien weken zetten we telkens ‘één Duivels feestje’ in de kijker.

En we stellen telkens een quizvraag. Wie als eerste het antwoord kan raden, ontvangt een gratis exemplaar van ‘Honderd Duivelse Feestjes’. Auteurs zijn François Colin & Raf Willems.

VRAAG VAN DE WEEK: Bondscoach Roberto Martinez maakte deze week zijn selectie voor het WK 2018 bekend. Een verrassende naam ontbrak. Welke Rode Duivel zoeken we?

Antwoord verzenden naar: raffe.willems@telenet.be

Het boek is te koop in de boekhandel voor 20 euro. Of word supporter van De Witte Duivel en ontvang het als welkomstgeschenk.

Winnaar van de week: Op de vraag door wie de Rode Duivels in 2014 in de kwartfinale werden uitgeschakeld was het antwoord Argentinië.

Dirk Van Oosterwijck uit Grobbendonk is de winnaar.

BELGIE – NEDERLAND 7-1, 17 MAART 1940

Stadion: Bosuil

Toeschouwers: 32.000

België: Albert De Raedt (Gantoise); Robert Paverick (Antwerp), Georges Van Calenberg (Anderlecht); Armand Van de Kerkhove (White Star), Jules Henriet (Sporting Charleroi), Paul Henry (Daring), Charles Vanden Wouwer (Beerschot), Bernard Voorhoof (Lierse SK), Jules Van Craen (Lierse SK), Joseph Nelis (Berchem Sport), Gustaaf Eeckeman (CS Brugeois)

Scoreverloop: 19’ (1-0) Nelis, 38’ (2-0) Voorhoof, 44’ (3-0) Van Craen, 51 (4-0) Van Craen, 65’ (5-0) Van Craen, 77’ (6-0) Wilders, own-goal, 84’ (7-0) Vanden Wouwer, 88’ (7-1) Smit

Lente 1940. De stilte voor de storm kondigde één der merkwaardigste Derby’s aan. De 59e aflevering van de sportieve burenruzie werd gespeeld in een macabere entourage. In volle mobilisatieperiode zaten en stonden heel veel Belgische soldaten en amper Nederlandse fans op de tribunes. De oorlogsdreiging verhinderde de traditionele, massale supportersinvasie. De Belgische bondscoach dreef – na drie uitschuivers in Nederland met 9-3, 8-0 en 7-2 – een potige verjongingskuur door. De pers trakteerde op schimpscheuten. In Sportleven, het officiële bondsorgaan, lazen we op 20 maart 1940: ‘ Het heldhaftige publiek dat regen en storm trotseerde om te kunnen aanmoedigen: een ploeg die voor de lol ineengestoken werd, een ploeg die geen vijf toeschouwers vermocht te verplaatsen, naar het zeggen van sommige groottierende pers. Jan Publiek had in den strik van die goedkope stommigheid zijn dommen kop gestoken en bleef voor een groot deel thuis achter de kachel. Van de radio zou hij ’t wel vernemen met welke saus de Belgskens door de reuzen van Oranje opgevreten werden! Het dynamische spektakel is alleen voor de getrouwe geweest, voor deze die de ‘Roode Duivels’ in hun verjongingsdrift niet verlaten hebben. Voor de 30.000 die in de plassenden regen het vuur van de onze hoop hebben weten te onderhouden.’ Einde citaat van de onvermoeibare auteur.

Vijftienduizend kaartjes bleven onverkocht, maar de driekwart volle, door bijna louter Belgen bezochte Bosuil zag een fantastische score, die vooral door de tragische held Jules Van Craen gestalte werd gegeven. De Belgische coach Hector Goetinck, heropgevist na de onverhoedse terugkeer van de Engelsman Jack Reynolds, haalde de bezem door de selectie. Goetinck verwijderde Raymond Braine uit het elftal, zonder te beseffen dat daarmee het doek viel over een indrukwekkende carrière. Raymond Braine werd vervangen door Jules Van Craen, een negentienjarige Kempenaar, die voor onderwijzer studeerde. Van Craen was de enige Belgische speler die niet door het leger was opgeroepen. Goetinck opteerde voor het ouderwetse 2-3-5 systeem en verraste met deze tactische manoeuvre het Nederlands elftal. De Rode Duivels grepen Oranje meteen bij de keel. Op het temperamentvol spel van de Belgen had Nederland geen antwoord. Na 44 minuten besliste Jules Van Craen de match: 3-0. Twintig minuten en twee doelpunten later was het al 5-0. Pas twee minuten voor tijd zorgde Kick Smit voor een oranje doekje voor het bloeden: 7-1.

Met de jonge Jules Van Craen (van 3 september 1920) speelde België meteen diep. Op z’n Engels werd de kortste weg naar het doel gezocht. De oude Raymond Braine hield het spel graag op, hij gaf de voorkeur aan de trage, technische, Tsjechische fantasie. De Belgische kranten, die ondanks de papierschaarste uitgebreid en euforisch berichtten over deze bijzondere Derby, hemelden Jules Van Craen op tot ‘internationale belofte’. De spits van Lierse SK bevestigde zijn faam wanneer hij drie weken later in Amsterdam opnieuw scoorde. Dan stokte het succes, want de FIFA verbood tot Kerstmis 1944 alle internationale wedstrijden. Intussen had Jules Van Craen zijn reputatie volledig waargemaakt. Lierse SK overvleugelde drie jaar na elkaar alle tegenstand. In 1940 en 1941 bleef het bij officieuze titels, omdat de oorlogsomstandigheden het normale verloop van de competitie verhinderden. In 1942 won Lierse overtuigend het kampioenschap. Dat seizoen werden onder aanvoering van Jules Van Craen 92 doelpunten gemaakt.

De jonge Jules ontwikkelde zich aan de zijde van zijn mentor Bernard Voorhoof tot een ware topvoetballer. In 1943 werd hij Belgisch topschutter met 43 goals. Hij was een snelle, sobere midvoor. Zijn moordend schot paarde hij aan een soepele lichaamsbeweging en een efficiënte techniek. De bevrijding was reeds in zicht en voor Jules Van Craen wenkte internationale roem als het noodlot toesloeg. Tijdens een competitiewedstrijd incasseerde hij van Tilleurspeler Nihoul een kniestoot in de maagstreek. Twee operaties zorgden slechts voor tijdelijke beterschap. De medische wetenschap stond voor een raadsel. Jules Van Craen kon niet meer worden gered. De gedoodverfde aanvalsleider van de naoorlogse Rode Duivels stief op 10 oktober 1945, nog maar net 25 jaar jong. Aan hem werd deze 7-1 zege in de Derby van maart 1940 opgedragen.