Willem Renders, een 18-jarige West-Vlaming die aangesloten is bij Excelsior Brussel, heeft in Tampere, de tweede stedelijke regio van Finland, het Europese kampioenschap op de 5000 meter voor min 20-jarigen gewonnen. ‘Toekomst verzekerd,’ lees ik in Het Nieuwsblad. Een gewaagde voorspelling.
Op lege winterdagen duik ik weleens in de uitslagen en ranglijsten van vijf tot tien jaar eerder bij de min 20-jarigen. Telkens komt hetzelfde beeld tevoorschijn: het overgrote deel van succesrijke jonge atleten, Belgen of buitenlanders, redt het niet wanneer het er na vijf, tien of vijftien jaar echt toe doet. Natuurlijk zijn er uitzonderingen: de drie broers Borlée bijvoorbeeld, of Nafi Thiam. Jonathan Sacoor daarentegen lost bijlange niet de verwachtingen in die hij zeven jaar geleden, nota bene als wereldkampioen op de 400 meter voor min 20-jarigen, heeft gewekt. Hij behaalde die titel in Tampere, ik hoop dat Renders het niet als een veeg voorteken beschouwt.
Niet alleen Sacoor, ook de andere zeven finalisten blijven tegenvallen of zijn uit de atletiek verdwenen, afgezien van een Jamaïcaan die het niet onaardig deed tot hij een dopingschorsing van drie jaar opliep die hij drie maanden geleden uitzat.
De burn-out treft vooral midden- en langeafstandslopers. Baptiste Mischler, Andriy Aliksiychuk, Alex George, Pietro Riva, Fabian Gering, Patrick Karl, enzovoort: medaillewinnaars op de 1500 meter, de 5000 meter, de 10.000 meter of de 3000 meter steeple van de Europese kampioenschappen voor min 20-jarigen in 2015 in Zweden. En vervolgens snel opgebrand, ten gevolge van overtraining, prestatiedruk, blessurelast en dies meer. Onder de medaillewinnaars ook twee Belgen, Simon Debognies en Dieter Kersten. Hun erelijst is evenmin om over naar huis te schrijven. Twee uitzonderingen: de Brit Josh Kerr, de huidige wereldkampioen op de 1500 meter en de Italiaan Yemaneberhan Crippa, nu Europees kampioen op de halve marathon.
Idem dito bij de vrouwen. Nog even terug naar 2015. De Belgische Renée Eykens won de 800 meter, twee jaar later werd ze ook Europees kampioene bij de min 23-jarigen. Waarna het verval intrad.
Critici zullen naar Jakob Ingebrigtsen wijzen. Een fenomeen, deze Noor, al toen hij amper 16 was en nog altijd, nu hij bijna 25 is. En fenomenen onttrekken zich geheel en al aan regels en bevindingen. Het ziet er overigens naar uit dat Ingebrigtsen dit seizoen amper op de tartanbanen zal verschijnen vanwege een weerbarstige achillespeesblessure. Ook de Ivo Van Damme Memorial heeft hij afgezegd.
Het is dezer dagen niet allemaal kommer, kwel en pessimisme. Michael Obasuyi liet in Oordegem zowel in de reeksen als in de finale 13.19 op de 110 meter horden noteren, een verbetering van zijn Belgische record met 1 honderdste seconde. Ook in Oordegem liep Pieter Sisk een snelle 1000 meter. De voortijlende tijd velt op den duur zelfs de talentrijkste kampioenen: minder dan twee weken voor het toernooi dat zijn naam draagt is Ivo Van Damme zijn laatste Belgische record kwijt.
PS: op de Amerikaanse kampioenschappen, vorig weekend in Eugene, werd Cooper Lutkenhaus tweede op de 800 meter in 1.42. 27, de zesde tijd van het seizoen, een wereldrecord bij de min 18-jarigen en 16 honderdste seconde minder dan het Belgische record van Eliott Crestan. Lutkenhaus is amper 16. Ik ben zeer benieuwd hoe zijn erelijst er over tien jaar zal uitzien.
Bij leven en welzijn.
