Wat te onthouden van het weekeinde?

PLOEG VAN DE WEEK: donderdag was ik vast van plan Anderlecht te nemen, ondanks de uitschakeling op Old Trafford. Je kan immers ook mooi verliezen. Gisterennamiddag stond het helemaal vast dat ik voor de Brusselaars zou gaan na de demonstratie tegen Club Brugge, maar toen moest Barcelona nog spelen. Anderlecht moet zijn plaats kennen, niemand gaat boven Barcelona als het Real Madrid in eigen stadion degradeert tot een stel schoppers.

SPELER VAN DE WEEK: Leander Dendoncker zou een uitstekende keuze zijn geweest: beste man op Old Trafford en zowel scorend tegen Man United als Club Brugge. Maar hij moet het uiteraard afleggen tegen de persoonlijke vertegenwoordiger van god in voetballand: de weergaloze Lionel Messi, de beste voetballer aller tijden. Zelfs beter dan zijn landgenoot Diego Armando Maradona.

BELGIE

De Jupiler League is de minst spannende competitie van West-Europa. Ondanks de halvering van de punten. In Engeland is het verschil tussen één en twee vier punten. In Spanje drie, op voorwaarde dat Real zijn inhaalmatch wint tegen Celta de Vigo. In Frankrijk is het ook maximaal drie. In Griekenland waar Olympiakos voor de zevende (!) keer op rij kampioen werd, is de kloof op één speelronde van het einde slechts zes punten. In Nederland zette Feyenoord, met nog 180 minuten te gaan, Ajax op vier punten en in Portugal behoudt Benfica nog één schamel puntje voorsprong. In Turkije kan Besiktas vanavond mits winst een gat van zeven punten slaan.

Alleen in Duitsland heeft Bayern München ook een gat van acht punten gemaakt en in Italië kan de achterstand op Juventus zelfs groter worden als AS Roma vanavond zijn inhaalmatch niet wint. We staan dus op gelijke hoogte met de Serie A en de Bundesliga, in deze eeuw de meest voorspelbare competities van de wereld ( op Griekenland na dus).

In werkelijkheid bedraagt de voorsprong van Anderlecht op AA Gent dertien punten. Dertien punten! Dat is geen gat, dat is een krater. En we moeten vrezen dat het verschil nog zal toenemen. Sporting kan op de zesde speeldag van de play-offs al kampioen worden gekroond.

Wat een prestatie van René Weiler. Echt overtuigd ben ik nog steeds niet door de Zwitser, omdat Anderlecht dit seizoen toch wel heel matig voetbal bracht. Het is minder dan twee maand geleden dat zijn eigen supporters hun ploeg letterlijk de rug toekeerden. Maar Weiler kuiste de kleedkamer uit, bezorgde de Brusselaars een ijzeren fysieke conditie en laat zijn ploeg de laatste twee weken ook fris van de lever voetballen. Het is nog geen champagne, maar het is toch al prosecco, cava of vonkelwijn.

De kritiek die de Zwitser nagenoeg het hele seizoen begeleidde, was dus onterecht. Net zoals de kritiek bij zijn wissels in Manchester. Na de dubbele wissel op Old Trafford zei ik tegen mijn Franstalige buurman: ‘Weiler krijgt straks de schuld voor de uitschakeling in de schoenen geschoven’. En zo geschiedde.

Terwijl het op dat moment toch al even duidelijk was dat United de duimschroeven aan het aandraaien was en het een klein mirakel was dat doelpunten uitbleven. Anderlecht zou ook zonder de wissels kopje onder zijn gegaan en zondag bleek dat Weiler zijn werk goed had gedaan. Nog voor Zenit kreeg hij van het bestuur te horen dat de Europa League geen prioriteit is, kampioen worden was het doel. We kunnen dat jammer vinden, maar als de titel betekent dat je zeker bent van minimaal 15 miljoen euro in de Champions’ League zou iedereen dezelfde keuze maken. Een keuze die niet vergelijkbaar is met die van Axel Witsel tussen een Europese topclub en een ploegje uit een Chinees gat.

Onbegrijpelijk ook dat de jonge generatie voetbaljournalisten en –analisten het zo moeilijk heeft met het rotatiesysteem. In mijn jonge jaren konden we van alle Belgische en Europese ploegen de basiself afdreunen. Zonder blessures speelde overal elke week dezelfde elf. Nu wordt er twee keer per week gespeeld en ben je kansloos als je je vastklampt aan altijd dezelfde namen. Op een paar uitzonderingen na kan niemand alle matchen spelen en het is voor een trainer een kunst om zijn hele kern scherp en tevreden te houden. Mourinho hield donderdag Ander Herrera twee uur op de bank, hoewel hij de zondag voordien de grote uitblinker was tegen Chelsea. Antonio Conte begon gisteren zonder Eden Hazard en Diego Costa aan de halve finale van de FA Cup tegen Tottenham. Kortom, René Weiler heeft meer van het moderne voetbal begrepen dan de meeste van onze voetbalcommentatoren.

Een lofzang voor Anderlecht dus, maar wat een blamage voor de regerende (?) kampioen. Club Brugge was gisteren nergens. Onbegrijpelijk met iemand als Michel Preud’homme langs de lijn. Heeft hij de grip op de kleedkamer verloren omdat de spelers weten dat hij deze zomer vertrekt? Wat jammer dat hij er na de titel niet mee stopte en bondscoach werd.

Club moet zich ook de vraag stellen of het een goed idee was om José Izquierdo nog een seizoen te behouden. De Gouden Schoen is alleen met een transfer bezig en zijn vraagprijs is de jongste weken niet verhoogd. Hoe is het ook mogelijk dat een ervaren knaap als Ruud Vormer zo’n dwaze en onnodige overtreding begaat als hij al geel heeft? En met alle respect voor Timmy Simons, en ondanks het feit dat we in dezelfde stad ( gat) geboren zijn, zijn houdbaarheidsdatum is overschreden. Op zijn 40^ste kan hij de strijd met de jonge honden van de tegenpartij niet meer aan en een ‘zes’ die alleen maar gaten dicht, is niet meer van deze tijd.

Het bestuur van Club moet dus mea culpa slaan. De winteraankopen zaten gisteren mooi naast elkaar in de dug-out. Geen van hen bracht ook maar één onsje toegevoegde waarde en de Spaanse zomeraankoop Pina was ook al een misser. Blauw-zwart moet een nieuwe ploeg bouwen. Een kolfje naar de hand van Felice Mazzu, die in Charleroi jaar na jaar voor die klus staat. Maar dit is een heel ander niveau, met veel meer druk. Kan Mazzu dit aan?

EUROPA

*Barcelona leeft nog. De Catalanen hingen gisteren na 90 minuten definitief in de touwen, maar braken La Liga in de toegevoegde tijd weer open in de enige, echte ‘Clasico’ ( goed gezien, Bart Raes). Zonder Neymar, met een Iniesta die duidelijk op zijn retour is en met een defensie die wankel blijft. En tegen een Real dat vergat dat dit woord voor koninklijk staat en meende dat niet ZZ maar Diego Simeone op de bank zat. De heer (?) Sergio Ramos verdient een gevangenisstraf voor zijn tackle op Lionel Messi, die desondanks op weergaloze wijze de partij besliste. Pure voetbalschoonheid uit het Argentijnse Rosario. El Pibe d’Oro. Het Kind van Goud ( of god).

*In Engeland plaatsten Chelsea en Arsenal zich voor de finale van de FA Cup. Een unieke ervaring dreigt voor Pep Guardiola: een seizoen zonder zilverwerk.

Man United kreeg zonder Zlatan wat meer uitzicht op Champions’ League-voetbal via de competitie. Het won makkelijk bij Burnley (0-2) en kreeg de hulp van Christian Benteke, die met twee goals op Anfield Road zijn ex-club Liverpool een flinke hak zette.

*In Duitsland geraakte Bayern niet voorbij Mainz (2-2) en dat in eigen huis. RB Leipzig speelde echter ook gelijk bij Schalke 04 (1-1). De ploeg uit Beieren behoudt een kloof van acht punten.

*In Italië kwam Juventus weer 90 minuten dichter bij een nieuwe titel dankzij 4-0 winst tegen Genoa. Napoli speelde slechts gelijk bij Sassuolo (2-2). Roma gaat vanavond op bezoek bij Pescara.

*Feyenoord won van FC Utrecht (2-0) en Ajax verloor bij PSV (1-0), zodat de Rotterdammers volgend weekeinde op de voorlaatste speeldag in eigen stad bij Excelsior voor het eerst in achttien jaar kampioen kunnen/zullen worden. Op Woudestein dus, een stadionnetje met een capaciteit van 4.500 plaatsen.