PLOEG VAN DE WEEK: in het buitenland Napoli, in eigen land kan dat alleen kersvers kampioen Union zijn. Na 90 jaar titel nummer twaalf: ‘c’est l’Union qui sourit’. Behalve de fans van Club Brugge (en misschien Anderlecht) gunt het hele land de Brusselaars dit kampioenschap. Omdat het niet Club is en omdat het niet Anderlecht is. Omdat het een club van het volk is, volgens sommigen met linkse sympathieën (ook al was het ten tijde van de vorige titels de club van de Brusselse bourgeoisie).
SPELER VAN DE WEEK: Promise David, die als invaller met twee goals Union zekerheid over de titel bezorgde
BELGIE
De op een na laatste play-offs behoren tot het verleden (mogen we hopen). Union klopte AA Gent (3-1) en had zelfs aan een gelijkspel voldoende gehad. Club Brugge geraakte immers niet voorbij Antwerp (1-1).
Deze play-offs waren de zwakste in vijftien jaar. Niet omdat er zelden goed voetbal was te zien (dat is een constante), maar omdat de cijfers dat aantonen. Club Brugge behaalde 23 op 30 (één punt minder dan toen het vorig seizoen ondanks een achterstand van 9 punten kampioen werd), Union pakte zelfs 28 op 30: een record. Anderlecht, Antwerp en vooral AA Gent (3 op 30, ook een record) waren ronduit zwak.
Na negentig jaar keert de landstitel terug naar het Dudenpark. Nauwelijks vier jaar na de terugkeer bij de elite, na een afwezigheid van 48 jaar op het hoogste niveau.
Gerechtigheid
Is Union de verdiende kampioen? Ja, want het behaalde meer punten dan welke club ook. Ook zonder de halvering van de punten zou Union voor Club Brugge zijn geëindigd. Eindelijk gerechtigheid nadat de Brusselaars de voorbije seizoenen een paar keer het slachtoffer werden van die belachelijke halvering van de punten uit de reguliere competitie. Het team van Sebastien Pocognoli, de debuterende coach, pakte ook vier op zes tegen rechtstreeks concurrent Club Brugge. Geen discussie mogelijk.
Onverbiddelijk
Is Union een grote kampioen? Ja en nee. Ja, het is knap dat een ploeg die in november tiende stond, kalm bleef en zijn trainer behield alsnog met de oppergaai gaat lopen. Er viel aan dit Union echter minder plezier te beleven dan aan het geel-blauw van de voorbije jaren. Union maakte zijn naam echter waar en bleek een moeilijk in te nemen vesting. Verdedigen is ook een kunst.
Nee, het voetbal verdiende lang niet altijd een schoonheidsprijs en was bovenal onverbiddelijk. Meer dan eens weerklonk de kreet ‘antivoetbal’ uit de mond van de gefrustreerde aanhang van de tegenpartij. Union profiteerde ook enigszins van de te grote laksheid van de arbitrage. Het voetbalde geregeld op het randje. Geen team maakte meer fouten dan dit uit het Dudenpark. Zelden echt zware vergrijpen, maar bijna allemaal bedoeld om de aanval van de tegenpartij af te breken. Cynici noemen het professionele fouten.
Achilleshiel
Is de titel van Union een goede zaak voor ons voetbal? Ja en nee. Ja, het is een godsgeschenk voor het voetbal dat zo veel mogelijk verschillende clubs kampioen worden. En vooral als de club niet tot het traditionele kransje grootmachten van ons voetbal behoort. Dat maakt de competitie alleen maar boeiender en zorgt ook voor een betere verdeling van de inkomsten nu er een fortuin wacht in de Champions League. Behalve zo’n slordige 50 miljoen aan extra inkomsten kan deze titel ook voor een stroomversnelling in het stadiondossier van geel-blauw zorgen. En een mooie conclusie is dat het budget niet alles bepaalt. Union heeft een van de kleinste budgetten van ons profvoetbal.
Nee, het stadion – mooi maar oud en niet meer van deze tijd – is de achilleshiel van Union. De Belgische kampioen moet in de Champions League naar Leuven uitwijken. Bovendien moet erop gewezen worden dat Union, ondanks het officiële doorknippen van de banden, de B-ploeg is van Brighton & Hove Albion. Helemaal eerlijk is de concurrentie niet. Zonder het geld van gokexpert Tony Bloom en de voetbalknowhow van The Seagulls was dit niet mogelijk geweest.
Voor Club is seizoen niet gedaan
Club Brugge beleefde ondanks de tweede plaats in de competitie een goed seizoen, met bekerwinst en een ongewoon fraai parcours in de Champions League. In augustus pas zal blijken of het een heel goed seizoen was. Die mogelijkheid bestaat nog steeds. Op voorwaarde dat het door de voorronde van het kampioenenbal geraakt. Toch moet blauw-zwart de hand in eigen boezem steken. In de reguliere competitie liep het zware averij op tegen KV Kortrijk en Beerschot, twee ploegen die rechtstreeks degraderen. In de play-offs was het met één op zes de mindere van Union.
EUROPA
*Napoli won voor de vierde keer de Scudetto. Het versloeg op de slotspeeldag Cagliari met 2-0. Romelu Lukaku had een belangrijke inbreng met de tweede treffer, een typische Lukaku-goal. De held van de avond en het seizoen was echter een andere ex-speler van Manchester United: Scott McTominay tekende voor de 1-0 en werd uitgeroepen tot MVP van de Serie A. Kevin De Bruyne lijkt op weg naar de baai van Napels.
*In Engeland verzekerde Manchester City zich van een plaats in de Champions League. Al blijft het uitkijken naar de beslissing in het onderzoek naar de 131 beschuldigingen van financiële malversaties.
