Uit & Thuis – RW en FC 30 april 2017

François Colin en Raf Willems corresponderen op zaterdag en zondag in ‘Uit & Thuis’: met een aparte briefwisseling over ‘voetbal en het leven’ laten FC en RW gedurende het hele weekend hun licht schijnen op de Belgische competitie en veel meer. Ze veroorloven zich daarbij uitstapjes naar dingen die hen raken. Ze baseerden zich voor dit format op de gelijknamige bestseller van het Scandinavische duo Karl Ove Knausgard en Frederik Ekelund: Uit & Thuis, over voetbal, vriendschap en andere zaken van levensbelang.

Klik hieronder voor de PDF

Uit en thuis RW 7

Nijlen, 30 april 2017

19 uur,

Beste François,

1

Ik ga nog even in op je ‘schotschrift’ tegen het play-offsysteem. Want zo mag ik het bijna noemen: de verontwaardiging spat uit je pen. En ze is terecht. Volkomen terecht. En ik stel je hier de vraag: waarom deelt geen enkele gezaghebbende journalist van krant, radio of televisie jouw mening?

Hebben wij werkelijk geen voetbaldebatcultuur?

Waarom moeten wij vanuit de marge van www.dewitteduivel.com tegen deze dwaasheid aanschoppen? Terwijl deze benadering vloekt met de drie elementaire principes van een gezonde voetbalcompetitie. Ik gooi ze nog een laatste keer in de groep en daarna mag het ophouden.

• Het puntensysteem is oneerlijk.

• Sportieve strijd is in de poules onder play-off I bij meer dan drie kwart van de deelnemers afwezig.

• Het publiek heeft voor play-off 2 amper interesse, leeft niet mee, daagt niet of veel minder op en beschouwt deze partijen als veredelde oefenwedstrijden. En dan zwijgen we nog van de ‘daler’ (Westerlo) en de ‘stijger’ (Antwerp) die beiden liefst tien wedstrijden minder spelen dan de andere clubs.

Poëzie in play-off 2: gisteren besloot ik alsnog om Lierse SK – KV Mechelen te bezoeken. De streekderby heeft een traditie van meer dan honderd jaar en lokte vroeger altijd volle stadions. Ik denk niet dat er sinds 1920 zo weinig volk is opgedaagd voor dit duel: 4684 ‘betalenden’, een ‘risicomatch’ bovendien! Wie verzint het? Een partij zonder enige bezieling, ik ben na de pauze vertrokken. En gelijk had ik: 0-0. Tijdverlies. Zou de kwaliteit in POI – ik heb zelfs geen zin meer om de volledige naam uit te schrijven – ook maar iets beter zijn, François?

Nummer twee tegen nummer één, de spanning droop eraf schreven de kranten op zaterdag. In normale omstandigheden zou ik mij gezwind naar de Ghelamco Arena hebben gespoed maar ik kon vandaag ook met mijn favoriete wandelclub ‘De Strompelaers’ de mooie Durmevallei gaan verkennen en ik heb geen seconde getwijfeld. Dertien kilometer ‘gestrompeld’ want ik ben weer helemaal mijn corpulente zelf en moet dringend enkele kilogrammen kwijt. Maar in opperbeste stemming huiswaarts gereden – want het zeldzame witte pinksterbloempje ontdekt aan de bron van de Durme – en als ik de online commentaren over ‘de topper’ lees, weet ik dat ik het bij het rechte eind had: AA Gent – Anderlecht 0-0. Een nul over de hele lijn dus. Zoals het hele Belgische play-off-opzet. We herhalen het nog een laatste keer, zoals vorige week: pek en veren voor bedenkers én uitvoerders. H-é-t-d-e-u-g-t-n-i-e-t!

2

En we drammen nog even door, François, nu we toch bezig zijn. Je had het ook over het belabberde peil van de Manchesterderby van donderdagavond. Terwijl City en United in hun onderling duel het voorbije decennium vaak spektakel van de bovenste plank boden. Veel, zo niet alles heeft natuurlijk te maken met de aanpak van ‘The Special One’. Na de slappe draw vandaag tegen Swansea schreeuw ik het hier nog eens van de daken: no more Mourinho at Old Trafford! Bol het af, vent. Ga voor mijn part in China nog wat poen pakken en er nog een paar jaar ‘de rijkste coach van de wereld’ uithangen maar verdwijn uit The Theatre of Dreams. Ik herhaal ook dit nog een laatste keer, zodat we van de volgende briefwisseling weer iets leuks kunnen maken. H-i-j-d-e-u-g-t-n-i-e-t!

3

Nog steeds boos, dat ben ik. Boos op Eleven Sports omdat ik onder meer voor een abonnement betaalde om wedstrijden van de Schotse competitie te zien. Als Celticsupporter was ik dit seizoen des te enthousiaster omdat Brendan Rodgers terugkeerde naar de groenwitte bron: aanvallend, intelligent, spectaculair en snel voetbal. Zoals Celtic het ook meer dan een eeuw geleden aan de wereld onderwees. Rodgers voerde dit risicovolle, attractieve spel ook op in de Champions League. Het loonde want in een loodzware groep met Barça, Manchester City en Borussia Mönchengladbach pakte Celtic drie punten en eigenlijk had het recht op meer. Wat een verschil met de nul van Club Brugge, we wagen ons eventjes aan een zijsprongetje maar verlaten dit even snel want ik wil niet de toorn van MPH over me heen krijgen.

Terug dus naar het begin: Eleven Sports is erin geslaagd om in plaats van The Old Firm een compleet overbodige herhaling van een tamelijke waardeloze wedstrijd uit de Franse competitie uit te zenden: Angers godbetert tegen Olympique Lyon. Hierdoor miste het Vlaamse voetbalpubliek de historische derby tussen Rangers en Celtic die op 1-5 eindigde, met dank aan de wervelende patronen van The Hoops en een puike prestatie mét goal van centrale verdediger Dedrick Boyota. Wat mij betreft een toekomstige Rode Duivel.

Scott Sinclair, de beste speler van deze jaargang in Schotland, werd racistisch bejegend door Rangersfans. De aanhang van The Blue Bears heeft een barslechte en gewelddadige reputatie. Daarom deel ik de internetcampagne van de Celtic Supporters Faithful Trough and Trough: No to racism! Scotty Sinclair will never walk alone. Dit lucht op maar het neemt mijn ongenoegen ten aanzien van het klantonvriendelijke beleid van Eleven Sports niet weg.

4

Genoeg gezeurd: over naar echte voetbalcultuur. Berchem Sport is kampioen. Van de tweede amateurklasse weliswaar en de traditievereniging promoveert dus volgend seizoen naar ‘eerste amateurs’. Ik heb het even opgezocht: precies vijfenveertig jaar geleden, op zondag 23 april 1972, vierden de geelzwarten ook feest. Van een andere orde weliswaar: het Rooi puilde uit met meer dan 15.000 toeschouwers. De winnaar van het duel tussen Berchem Sport en Sporting Charleroi steeg naar…eerste klasse. Coach Rik Coppens liet dat seizoen de amper zestienjarige Ludo Coeck doorbreken. Coeck dirigeerde zijn team naar een 2-0 zege. Enkele weken later vertrok hij naar Anderlecht. Ik zal mij Coeck altijd herinneren om zijn beste wedstrijd als Rode Duivel: de openingsmatch van de Mundial 1982 tegen wereldkampioen Argentinië . Daar schreed hij in de aristocratische stijl hem eigen over het middenveld: bekoorlijke chic, afstandelijke soepelheid. Die natuurlijke lichaamsdynamiek bracht hem in de hoogste sferen tegen zijn rechtstreekse tegenstander Diego Maradona. De Rode Duivels kozen voor de versmachtende tactiek. Zij vingen het wonderkind uit Buenos Aires op in zone, desnoods met zes spelers tegelijk, zoals blijkt uit een beroemd beeld. De man die belette dat El Diego de lijnen uitzette, was Ludo Coeck. Niet met brutale fouten maar met uitmuntend positiespel was hij de Argentijnse tovenaar vaak te vlug af. De echte maestro van die avond, die eindigde op Belgische 1-0 winst, was het voormalige godenkind uit Berchem. Zou er iemand op het Rooi nog aan Ludo denken, François?

Alleszins leuk was de actie van de ‘Entente Anversoise’: drie supporters – met name één van Antwerp, Beerschot en Berchem – sloegen de handen in elkaar. Niet om op ‘het bakkes van diejen andere te koeken’ zoals het in smakelijk Antwaaarps werd gezegd op het promofilmpje. Maar wel om elkaar te steunen, in de hoop dat de oude Antwerpse voetbaltijden herleven.

Vanuit onze denktank www.dewitteduivel.com lanceer ik hier een nieuw ideetje. Het tweede al na het voorstel van een nationaal Belgisch voetbalmuseum naar Engels model vorige week, waar je overigens nog niet hebt op geantwoord.

Voor de goede orde: die ideeën zij het intellectuele eigendom van www.dewitteduivel.com, het staat hier zwart op wit en jij bent er getuige van. Mocht één of andere onverlaat ermee aan de haal gaan, we roepen hem meteen tot de orde.

Ik pleit hier voor de oprichting van een ‘sociale Antwerpse voetbalentente’ met Antwerp, Beerschot, Berchem Sport én City Pirates Merksem. De opvolger van het vroegere Olse maakt immers ook kans om via de eindronde naar de tweede amateurklasse te stijgen. Ik denk dat Antwerpen als oudste voetbalstad van het land ook op sociaal gebied nog heel wat kan betekenen en dat wij daar vanuit onze onafhankelijke positie enerzijds en onze internationale kennis en inhoudelijke ervaring anderzijds met www.dewitteduivel.com een ‘verbindende’ rol in kunnen spelen.

Wat denk jij hiervan François?

Ik kijk uit naar je volgende brief.

Hartelijk,

Raf