Uit & Thuis – FC en RW 27 mei 2017

Antwerpen, 26 mei 2017

Beste Raf,

We, Raf, we hebben de Europa League gewonnen. Blij maakte het me niet. Niet omdat het slechts de Europa League, de Europese beker voor de tweede garnituur, was. Zelfs niet vanwege de aanslag in mijn geliefde Manchester. Hoewel de beelden van het rouwende St Ann Square me naar de keel grepen.

In de hoek van dat plein was vroeger Sportspages, de eerste sportboekenwinkel in Europa, gevestigd. Uren en dagen heb ik er doorgebracht op zoek naar nieuwe voetbalboeken, die me nieuwe kennis en betere inzichten konden bezorgen. Sportspages is alweer jaren dicht, ook in Londen. Ze bieden nu hun boeken aan via internet. De moderne wereld.

Nee, ik was woensdagavond noch blij noch trots. Opgelucht is het beste adjectief om mijn gemoedstoestand te omschrijven na de Europese finale. Opgelucht omdat United volgend seizoen weer Champion’s League-voetbal speelt. Tegen ploegen die met gelijke middelen kampen.

De zege tegen Ajax was verdiend, maar moeilijk was het niet. Mourinho had een cynische maar efficiënte tactiek bedacht en die werd tot in de puntjes uitgevoerd. De Amsterdammers waren letterlijk en figuurlijk te jong, te licht en te klein voor een spelersgroep met meer talent en vooral met veel meer ervaring, kracht en lengte.

Bij dat laatste woord komen we bij Marouane Fellaini uit. ‘Marouane speelde een echt machtige wedstrijd. Hij maakte oorlog met Ajax’, meende analist Phill Neville. Voetbal is geen oorlog maken, Raf. Bovendien herinner ik me dat grote kerels vroeger gestraft werden als ze vochten met kleine jongetjes.

Ook de vaderlandse sportpers, de grootste chauvinisten van het land, haalden het wierookvat weer boven. De criticasters hadden ongelijk gehad, want Marouaneke behoorde tot de beteren in een match tegen een ploeg kleuters. Het waren dezelfde commentatoren die al jaren beweren dat het Nederlandse clubvoetbal geen zak meer voorstelt, maar na zijn prestatie tegen de nummer twee van deze kabouterliga was de krullebol klaar voor de Ballon d’Or.

Alle wanprestaties en elleboogstoten waren vergeten. Helaas, binnenkort moet Fellaini het weer opnemen tegen jongens van zijn formaat en leeftijd en dat zal weer op een rode kaart uitdraaien.

Nu wordt het voorgesteld alsof hij de rode draad is in het succes van Mourinho op Old Trafford. Vergeten wordt dat hij dit seizoen meestal niet meer dan ‘pinchhitter’ was en dat de Portugees nog weinig succes kende in Manchester. United mag weliswaar naar het kampioenenbal, maar wij, Raf, zijn de beschamende zesde plaats en het slechte voetbal nog lang niet vergeten.

‘Poëten winnen maar weinig prijzen’, orakelde José. Kent hij zo weinig van de voetbalgeschiedenis? Weet hij niet dat alleen grootse overwinningen voortleven in het collectieve geheugen en dat grootse verliezers vaak meer erkenning krijgen dan kleine winnaars? Denk maar aan de finale van het WK ’74 tussen West-Duitsland en Nederland.

Nee, blij zijn we niet met Mourinho. Ook niet na deze bekerwinst. United moet winnen, maar niet op elke manier. Het moet ‘The Busby Way’ gebeuren. Met attractief en aanvallend voetbal. Niet met lange ballen richting de man met de ellebogen en door op eigen speelhelft samen te klonteren. Kortom, ik schaam me nog net niet voor deze bekerwinst. Voetbal zonder poëzie is waardeloos. Wil iemand dat eens aan onze Portugees vertellen?

Mourinho vond voor de finale overigens dat Ajax niet in de finale van de Europa League had mogen staan, omdat het in de Champions’ League was begonnen. Hij heeft er wel geen probleem mee dat de winnaar van de Europa League naar de Champions’ League mag.

Eigenlijk vind ik dat clubs als Manchester United niet zouden mogen meedoen in de Europa League. Laat dat een competitie zijn voor clubs met een jaarbudget van minder dan honderd miljoen euro, zodat clubs uit kleinere landen ook weer een Europese beker kunnen winnen. Nu is het eigenlijk een ongelijke strijd. De voorbije jaren waren clubs uit de topvoetballanden ook niet geïnteresseerd in deze beker. Mourinho vond deze cup in 2013 te min voor hem. Dit jaar lag het anders, omdat er een entreebewijs voor de Champions’ League aan gekoppeld is en het seizoen zo alsnog kon worden gered.

En, om het nog eens over keepers te hebben, Man U kon zich tegen dit Ajax permitteren om De Gea op de bank te houden. Logisch, het was zelfs met jou in het doel, Raf, 2-0 geworden. Ondanks die ‘rotte’ enkel. Maar ik beloof nooit meer de spot te drijven met keepers.

Ik was in je vorige brief wel verrast te lezen dat Raymond zich in DS ooit uitte als supporter van Club Brugge. Ik heb altijd in het hoofd gehad dat zijn hart klopte voor Cercle en RWDM. Dat moet ik hem zondag vragen. We spelen dan samen een voetbalquiz tegen Ben Crabbé en Louis De Vries, de vroegere directeur van eerst Antwerp en later Germinal-Beerschot. En dan wordt het stilaan tijd om voor enkele weken afstand te nemen van het voetbal. Real Madrid-Juve nog en twee niemandalletjes van interlands, maar met de terugkeer van Witte Duivel Stefan Van Loock als Rode Duivel.

Laat de zon maar schijnen,

françois