De interland tegen Servië kan in één woord samengevat worden: tijdverlies. Domenico Tedesco pakte niet uit met een experimenteel elftal, zoals zowat overal te horen en te lezen valt, dit was niet meer of minder dan een B-interland verpakt als een A-interland. Alleen in de slotfase kregen we echte A-internationals te zien: Kostic, Tadic, Mitrovic. Helaas alleen bij de bezoekers.
Een leeg stadion. Kan het nog erger? Na de pandemie dachten we daar voor altijd van verlost te zijn. Niet in dit land. Het Koning Boudewijnstadion werd een tijdje terug al uitgeroepen tot het op één na lelijkste van Europa, vanaf nu maakt het ook aanspraak op de eretitel van slechtste grasmat van het oude continent.
Peter Bossaerts, de ex-ceo van de voetbalbond, pakte een paar jaar geleden uit met de komst van het Gouden Generatie Stadion. Er is niets van terechtgekomen. Zoals het kleinste kind kon voorspellen. En nog erger: niets wijst erop dat dit op korte of zelfs middellange termijn zal veranderen. Terwijl dit land kandidaat is om (samen met Nederland en Duitsland) het WK 2027 voor vrouwen te verwelkomen.
Spuugzat
Jammer voor spelers en bondscoaches, maar dat is geen reden om ons een non-match in de maag te splitsen. En al helemaal niet om nadien woorden als ‘amazing’ en ‘fantastic’ in de mond te nemen. We zijn die al jaren spuugzat. Na zes jaar Roberto Martinez was het voor alle waarnemers een geweldige opluchting dat we van die adjectieven dachten verlost te zijn. En vooral dat ze te pas en te onpas werden gebruikt. Tedesco scoorde de voorbije maanden bij de pers vooral omdat hij open en realistisch communiceerde. Kan perschef Stefan Van Loock hem bij de les houden aub?
De oefeninterland tegen Servië kwam er om twee redenen. Ten eerste omdat bondscoaches zo weinig wedstrijden hebben dat ze elke kans om te voetballen willen aangrijpen. Ten tweede, en vooral, omdat je door Uefa verplicht bent om een wedstrijd af te werken. De rechtenhouders (in dit geval VTM) heeft op elke speeldag in de voorronde recht op een interland met de Rode Duivels. Prima, maar leg niet zo’n wangedrocht op het bord van het publiek.
Vriendschappelijke wedstrijden, en zeker interlands, hebben nog zelden iets te bieden. Daarom is de Nations League een geschenk uit de hemel, al lijken veel waarnemers dat nog steeds niet te beseffen. Het zijn wedstrijden met inzet – ook al betekent de trofee voorlopig nog niet zo heel veel – en tegen teams van min of meer gelijkwaardig niveau. Geef mij maar België-Nederland of België-Frankrijk, zelfs in plaats van de partij van komende zondag tegen Azerbeidzjan. Ook al is dit een EK-wedstrijd.
Hoe dan ook, voor een interland geldt nog altijd maar één regel: de besten moeten spelen. Eigenlijk moeten we blij zijn dat de stad Brussel geen respect heeft voor zijn belangrijkste voetbaltempel. Je zal maar in dit weer betaald hebben voor dit misbaksel.
Natuurlijk mocht Tedesco van de gelegenheid gebruik maken om te experimenteren. Maar dit waren geen experimenten. Zondag staan er zeven, acht andere namen aan de aftrap. Hier valt dus ook niets uit te leren en niet alleen omdat ook de Serviërs met vooral tweede keuze aan de match begonnen. Het EK heeft bovendien pas over acht maanden plaats. Niet de prestatie gisteren tegen Servië B zal dan een rol spelen, maar de prestaties in de voorafgaande wedstrijden op competitieniveau. Althans, dat mogen we hopen.
Oproep
Experimenteren betekent overigens dat je twee, drie spelers inpast in het basisteam. Om te bekijken of ze complementair zijn met de vaste waarden en of ze het niveau van het A-elftal kunnen opkrikken of tenminste aankunnen. Dat betekent dat je de nieuwe jongens op hun positie uitspeelt. Wat heb je eraan om Zeno Debast als rechtsachter op te stellen? Je moet hopen dat hij in het nationale tricot nooit daar zal spelen. Zet Debast bij wat min of meer zijn debuut was naast Jan Vertonghen, zodat hij kan terugvallen op de automatismen van bij Anderlecht. Hetzelfde geldt bijvoorbeeld voor Arthur Vermeeren. Omring hem met twee andere jongens die er zondag zullen bij zijn en bekijk of dat klikt.
Zondag is het hét moment om echt iets uit te proberen. Ja, dat is een match met inzet en heel misschien moet er gewonnen worden om reekshoofd te zijn op het EK. Maar in eigen huis tegen Azerbeidzjan moet het toch mogelijk zijn om te winnen met Debast en Vermeeren naast Lukaku, Vertonghen, Doku, Castagne, Trossard, enz. In geval ze – wat zeer onwaarschijnlijk is – door de mand zouden vallen, kan je nog vijf wissels doorvoeren.
Daarom deze oproep aan de bondscoach: de partij tegen Servië werd verkwanseld, zorg dat de interland tegen de Azeri’s je wel iets leert. En nog dit: de tv-kijker (en de rechtenhouder) heeft dit keer recht op een leuke wedstrijd.
