Jonathan Wilson karakteriseert in Hungary, more bricks than kicks hoe de discussie in Boedapest werd geleid door het triumviraat van drie radicale coaches met een MTK-verleden: Marton Bukovi, Bela Guttmann en Gustav Sebes.
‘Vele toeschouwers vonden in het voetbal in de eerste plaats een toevluchtsoord om aan de dagelijkse politieke dwang te ontsnappen. In vergelijking met film, muziek en kunst bleef het voetbal een onpartijdige vorm van ontspanning.’
De voetbalrevolutie speelde zich af tegen een decor van tragische politieke omwentelingen. Het liep slecht af met de Magische Magyaren, net als met verlichte leiders die het land een sociale democratie toewensten.