Hij won in zijn loopbaan slechts drie hoofdprijzen: Wereldbeker 1970 en deelstaattitels Rio met Fluminense in 1975 en 1976. Toch ging hij de legende in als the left foot van het Beautiful Team. En als voetballer met het hardste schot aller tijden. Rivellino.
De tegenstelling tussen Brazilië en Europa werd samengevat in één gezegde: ‘Wij weten hoe we moeten voetballen, zij hoe ze moeten lopen.’ Gerson betaalde de prijs voor zijn overdaad, maar in de kwartfinale tegen Peru viel dat in het geel-groene voordeel uit
Garrincha nam de boodschap letterlijk en startte met dribbels, schijnbewegingen en het rondtikken van het balletje tot het thuispubliek hem een staande ovatie gaf. Zijn coach noemde hem van dan af ‘Charlie Chaplin’.
Ze leidde onverwacht tot gekleurde heerschappij. Zijn Brazilië verbaasde en beheerste tussen 1958 en 1963 ruim vijf jaar de internationale verhoudingen. Hij had het witte voetbalmachtsbastion onderuit gehaald.
Pele. Hij zwaaide in 1970 als een zonnegod met de Rimetcup naar het feestende Aztekenstadion in Mexico-City. Tijdens deze wereldbeker gaf hij het voetbal een visioen, schonk hij het een nieuw scheppingsverhaal. De vierde goudgele goal in de finale tegen Italië werd geboren uit een ‘negenpassendans’ waarna Pelé de bal blindelings opzij legde en Carlos Alberto diagonaal rechts inknalde. Relikwieën uit het Voetbalmuseum der Schone Kunsten.