De eerste wereldkampioen op voetbalgebied. Zo stond het te lezen in het verslag van het weekblad Sport-Revue. Dat betekende dus ook dat de media op die wijze in 1920 de status van de Rode Duivels heeft waargenomen: als wereldkampioenen van het voetbal.
De Derby der Lage Landen tijdens de halve finale van de Olympische Spelen. Niet eerder stond er zoveel op het spel. En bovendien stremden de diplomatieke verhoudingen tussen beide landen.
Zonder twijfel torende Van Hege ook in België boven de concurrentie uit. De Itialaanse krant Lo Sport Illustrato dichtte hem in poëtische termen ‘een vage glans van tristesse op zijn gelaat’ toe.
De Koninklijke Belgische Voetbalbond opende tijdens deze jaren een traditie van voetbalwedstrijden waarbij een deel moest worden afgestaan ten voordele van ‘liefdadige werken’. En er groeide ook iets moois uit.
Hij had het overleefd, die vierjarige ‘doodslag op de Vlaamse Velden’. Zijn broer niet. Hij had hem moeten achterlaten. In Flanders Fields. Hij dacht aan hem. Hij dacht elke dag aan hem.
De andere spelers van Tsjecho-Slowakije verlieten verbolgen het veld en keerden niet meer terug. De Olympische finale van 1920 eindigde na 43 minuten. De internationale pers riep België uit tot ‘eerste wereldkampioen voetbal’.