Graziano Pelle leert de fijne kneepjes van het voetbal eerst thuis. ‘Hij was hele dagen bezig met de bal, en maar schieten’, zegt zijn vader. ‘In huis is regelmatig wat gesneuveld: ruiten, vazen, schilderijen, kopjes, schotels en ander aardewerk, echt alles ging stuk. Hij heeft heel wat schade aangericht, maar zo ontdekte ik wel zijn liefde voor de bal. Voor de vorm werd ik dan altijd even boos, maar diep in mijn hart vond ik het prachtig: een zoon die voetballer wilde worden.’
Op straat leert Graziano Pelle pas echt voetballen. ‘Ik was altijd buiten aan het voetballen’, vertelt hij. ‘Want zo gaat dat in Italië, daar heb je niet de structuur die de Nederlandse clubs wel hebben.’ De straatstenen blijken een prima leerschool te zijn. ‘Daar geldt het recht van de sterkste. Je leert voor jezelf opkomen, omgaan met lastige omstandigheden, want vallen betekent een gat in je broek, en je wordt slimmer doordat je ook vaak tegen oudere jongens speelt.’
‘In ons huis in Lecce woonden op de begane grond mijn oom en tante met hun zoontje. Met hem speelde ik vroeger altijd op straat, dat vond ik leuker dan bij de club. Zijn vader, mijn oom dus, was trainer van Copertino, een klein clubje vlak bij Lecce.’ Pelle is twaalf jaar als hij gaat spelen voor Copertino. Dan al is hij een spits, net als zijn vader ooit was in de lagere divisies van het Italiaanse profvoetbal. ‘Drie keer per week moesten we trainen, twee keer per week zegde ik af. Ik voetbalde liever op straat. Later besef je dat je naar een club moet als je beter wilt worden. Maar spelen op straat, of zelfs in huis – waar we de deurposten gebruikten als doelpalen – vond ik het leukst.’
‘Mijn favoriete veldje was de tuin van ons huis in Lecce. Dat veldje had een L-vorm, wat betekende dat je om te scoren de hoek om moest, maar het was een heerlijke plek. Ik heb er uren doorgebracht.’
‘Toen ik dertien jaar was, had ik een weddenschap op school met wat vrienden. Ik zei dat ik de bal duizend keer kon hooghouden. Toevallig was er een meisje in de buurt met een bal, een plastic ding, paars van kleur. Ik vergeet het nooit meer. Dus ik begon. Bij 1872 keer kwam de moeder van dat meisje haar ophalen en ben ik gestopt. Die weddenschap had ik gewonnen, maar ik lag daarna thuis wel drie uur op bed om bij te komen. Ik zag sterretjes en het was paars voor mijn ogen, zo geconcentreerd was ik bezig geweest met het hooghouden van de bal.’
Bron: Martijn Krabbendam, Pelle spreekt – 1000 questions & more, 2014, blz. 7, 8, 11
In 2007 kwam Graziano Pelle op voorspraak van trainer Louis van Gaal naar AZ Alkmaar. Naderhand werd hij de eerste Italiaanse speler van Feyenoord Rotterdam en een veel scorende spits, onder trainer Ronald Koeman. In China speelde hij voor Shandong Luneng. Pelle was Italiaans international.
Rob Siekmann
Auteur van ‘Het straatvoetbalboek – Over de huidige betekenis van het straatvoetbal van vroeger’ (met een voorwoord van Richard Witschge), Willems Uitgevers, 2023
