Als baby is Dusan meteen verliefd op het eerste speeltje dat hij van zijn vader krijgt: een bal. Hij groeit op in een sportief gezin. Zijn ene zus geldt later, in haar puberjaren als groot handbaltalent, zijn andere zus imponeert dan als spelbepalende basketbalster. Dat ze met zijn drieën in de woonkamer fanatiek met een bal spelen, is voor de kinderen volstrekt logisch. Er sneuvelt weleens wat en de onderburen hebben het door het lawaai en het gestommel geregeld zwaar te verduren, maar iedereen blijft tolerant.
Zijn overschot aan energie kan de zevenjarige Dusan prima kwijt op de basisschool. Hij blinkt, net als zijn oudere zussen, uit in de gymzaal. Voetbal en basketbal vindt hij het leukst. Wanneer tijdens de gymlessen de teams worden samengesteld, wordt hij vaak als eerste gekozen. Als er geen huiswerk meer te doen is, lonkt het grote sportveld op nog geen tweehonderd meter lopen achter hun flatwoning, waar hij dagelijks te vinden is. Hij brengt er veel tijd door, eerst met zijn zussen, later met vriendjes. Ze organiseren toernooien of spelen onderlinge wedstrijdjes tegen de kinderen van de andere flats. Jongens en meisjes spelen in gemengde teams. Meestal voetbal, soms basketbal of handbal. Op het stenen veldje staan twee handbaldoeltjes, langs de lijn twee dug-outs en een langgerekte tribune waarop tweehonderd toeschouwers kunnen plaatsnemen. Die zitten er meestal niet, maar met een beetje fantasie schittert hij op het stenen veldje al in zijn eigen ‘arena’. Hij geniet tussen de grijze gebouwen. Dit is de plek waar hij vele uren en schoenzolen slijt en de basis legt voor zijn balvaardigheid.
Zijn vader ziet dat zijn zoon talent heeft en meldt hem als achtjarige aan bij de plaatselijke voetbalclub, AIK Backa Topola.
Thuis voetballen vader en zoon ook, tegen elkaar. Zijn vader leert Dusan incasseren. Soms geeft hij hem een uitdagend tikje tegen de enkels. Hij laat hem zelden winnen en na elke ‘nederlaag’ vloeien er tranen bij Dusan. Verliezen doet pijn. Zijn vader leert hem vechten, doorzetten en met passie spelen om succesvol te kunnen zijn. Een strenge voetbalvader is hij verder niet, eerder een eerlijke voetbalvriend.
Real Madrid is Dusan’s favoriete club en Zinedine Zidane zijn grote voorbeeld. Dagelijks oefent hij de dribbels en bewegingen van zijn idool, net zolang tot hij ze onder de knie heeft.
Bron: Sander Zeldenrijk, Tadic – Ultieme prof, 2022, blz. 16, 17, 18-19
Rob Siekmann
Auteur van ‘Het straatvoetbalboek – Over de huidige betekenis van het straatvoetbal van vroeger’ (met een voorwoord van Richard Witschge), Willems Uitgevers, 2023
