Oh Belgisch Voetbal. Hoogtepunten en sterke verhalen van 1920 tot 2020.
Elke week op zaterdag! In deze verhalenbundel neemt auteur Raf Willems u mee langs de onvergetelijkste momenten van de Belgische voetbalgeschiedenis tussen 1920 en 2020. Legendarische vertellingen, pure voetbalanekdotes.
Deze aflevering staat in het teken van Anderlecht – West Ham United 4-2 op 5 mei 1976. Precies 45 jaar geleden won een Belgische club een eerste Europacupfinale. François Van der Elst beschrijft hier zijn telepathische band met Rob Rensenbrink.
ANDERLECHT – WEST HAM UNITED 4-2, 1976 EUROPACUPFINALE DER BEKERWINNAARS
Telepathie tussen turbosnelheid van François Van der Elst en dribbelgenie Rob Rensenbrink bezorgt België eerste Europacup
‘One of these nights, one of these crazy old nights’. De vrolijke schaduw van de song van The Eagles zoemde over die zwoele avond van de vijfde mei. Op de affiche in Brussel: Anderlecht-West Ham United, les mauves et blancs versus the claret and blue. Feeststemming op de Heizel, waar meer dan 50.000 fans een ticket betaalden voor de finale. Anderlecht kende meeval bij de loting: Rapid Boekarest, de Joegoslavische tweedeklasser Borac Banja Luka, derdeklasser Wrexham uit Wales en het weinig enthousiasme oproepende Sachsenring Zwickau uit het voormalige Oost-Duitsland. Met West Ham trof men ook al niet het stabielste elftal van Engeland.
François Van der Elst, destijds jonge spits, omschreef Anderlecht terugblikkend als een ‘mix van routine (doelman Jan Ruiter, linksachter Jean Thissen en controlerende middenvelder Jean Dockx), klasse (de Nederlandse wereldbekerfinalisten spelmaker Arie Haan en linksbuiten Rob Rensenbrink) en jong talent (voorstopper Hugo Broos, rechtsachter Gilbert Van Binst, aanvallende middenvelder Ludo Coeck, linksmidden Frank Vercauteren). De Engelsen knalden er van bij het begin op los en Holland stak al voor het half uur de 0-1 voorbij Ruiter. Pas dan dachten we zelf aan aanvallen. Net voor de pauze – 42ste minuut – en net erna – 48ste minuut – draaiden de dribbelende Robby en ikzelf met een spurt de score om.
Telegeleidheid
Robson bracht de Engelsen langszij maar dat deerde ons niet. Vier minuten later zocht Rensenbrink kronkelend de weg naar het doel en ik counterde op topsnelheid in 87ste minuut naar de 4-2. Een van de mooiste doelpunten uit mijn loopbaan en zeker het belangrijkste voor Anderlecht. We droegen onze Nederlandse coach Hans Croon op onze schouders rond het veld. Dat was ons afscheid want hij lag zeer goed in de spelersgroep en zijn vervanger Raymond Goethals was eerder aangekondigd door de president.
Croon bedankte ons met een langspeelplaat: iedereen ontving van hem Jonathan Livingston Seagull van Neil Diamond. Die behandelde thema’s als ‘hoog vliegen’ en ‘diep vallen’, zoals zeemeeuwen plegen te doen. En ook dat men altijd oog moet hebben voor het collectieve en het samenspel. Alleen staat men uiteindelijk nergens. Dat bewezen we met Anderlecht die avond, toen we als eerste Belgische club een Europabeker wonnen. Voor tijdens deze avonden haalden Robby Rensenbrink en ik samen ons hoogste niveau. Ik ben blij met de waardering die ik steeds van hem kreeg. Rensenbrink was toch echt een voetballer van wereldklasse. Tussen ons bestond een soort van telegeleidheid.’
En van die telegeleidheid was op die avond van de vijfde mei 1976 heel Europa getuige.
