111 Legendarische Voetbalhelden sinds 1920. Wie zijn ze, die honderd voetballers, tien keepers en dat uitzonderlijke fenomeen? Maak mee deze wandeling met auteur Raf Willems door het voetballandschap van de voorbije eeuw. In aflevering 25 belichten we Mohamed Salah, volgens zijn coach Jürgen Klopp momenteel de beste spits van Europa.
MOHAMED SALAH: ‘NEVER GIVE UP’
Is Mo Salah inderdaad momenteel de beste spits van Europa? Alleszins als we zijn coach Jürgen Klopp mogen geloven. Met zijn historische hattrick op Old Trafford tijdens Manchester United – Liverpool FC 0-5 van gisteren zette hij deze stelling alvast kracht bij. Mogelijk was dit zijn beste wedstrijd ooit. Zijn belangrijkste speelde hij alvast op 1 juli 2019. Toen won hij de finale van de Champions League en nam hij wraak op Sergio Ramos.
Mohamed – Mo – Salah. FC Liverpool – Tottenham Hotspur 2-0, 1 juli 2019, finale Champions League.
Na amper 23 seconden legde de scheidsrechter de bal op de stip. Sadio Mané trapte een voorzet tegen de arm van Spursverdediger Sissoko. Na een VAR-controle mocht Mo Salah aanleggen voor wat, met terugwerkende kracht, het snelste doelpunt uit de geschiedenis van de Champions Leaguefinales zou worden: 1-0 na 23 seconden. Het werd voor hem een viering met een verleden. Hij dacht terug aan zijn blessure die hem noodgedwongen verplichtte de terugwedstrijd van de halve finale tussen ‘zijn’ Reds en Barça vanuit de tribune te volgen. Hij droeg een zwarte trui met grote witte letters ‘Never Give Up’. Dat werd symbolisch voor de avond van het Anfieldmirakel. Liverpool denderde – na de 3-0 nederlaag in Camp Nou – over Messi’s Barça heen: 4-0, het ‘heavy metal football’ van coach Jürgen Klopp ten voeten uit. Bij elk doelpunt verscheen de ‘lachende Mo’ met zijn spreuk sprekend in beeld. Knagen deed het bij hem wel. Hij voedde de vibraties op het veld niet, hij voelde ze enkel in de tribunes. Hij miste ‘the greatest European night at Anfield’. Net zoals hij exact een jaar eerder met de harde werkelijkheid geconfronteerd werd. Die luisterde naar de naam ‘Sergio Ramos’. De valsspeler van Real Madrid schakelde hem in de eindstrijdeditie van 2019 uit met een gemene elleboogchallenge. Die bleef onbestraft door de scheidsrechter en Real Madrid versloeg Liverpool in Kiev met 3-1.
Het enige pleziertje dat hem bij deze rotstreek te binnen schoot was de cartoon in het Egyptische dagblad Al Masry Al Youm die de ‘drie krachten van de hel’ in beeld bracht: de Moslimbroederschap, Islamitische Staat en..Sergio Ramos. En de geste van die advocaat schatte hij ook naar waarde: die dreigde met een rechtszaak met een schadeclaim van 1 miljard euro tegen de vandaal van de Koninklijke.
Het zou zijn finale en zijn moment worden. En vooral: hij wilde de eerste Egyptenaar zijn die de ‘Beker met de Grote Oren’ op zijn naam schreef. Het zou zijn reeds immense populariteit nog met een ruk de hoogte insturen in zijn land. ‘Salah for President!’ Waarom niet: bij de vorige verkiezingen schreven meer dan één miljoen landgenoten zijn naam op het stembiljet.
Hij was dan ook één van hen gebleven. Hij praatte zoals hen en doneerde gul aan zijn geboortedorp: 450.000 euro voor de aanleg van riolering. En voor de aankoop van ambulances, ziekenhuisapparatuur en schoolrenovaties. Hij verscheen op posters in het straatbeeld, in reclamespotjes, op babykleding en in ramadanslingers. Hij vertaalde zijn islamitische geloof in sociale solidariteit met mensen die het minder hadden getroffen dan hij. Bij zijn uitverkiezing tot ‘beste Afrikaanse voetballer van 2017’ gaf hij de kinderen van Egypte een boodschap mee: stop nooit met dromen, blijf geloven in jezelf. En dat zou hij die avond van 1 juni 2019 ook doen. Zijn kindertijd verscheen even op zijn geheugenscherm: de hele dag voetballen op straat, met een zogenaamde ‘kora shabab’, iets wat op een bal leek, maar eerder een bolletje van oude sokken. Zijn inzet had gerendeerd. Negentig minuten later kuste hij ‘The Cup with the Big Ears’. De ‘lachende Mo’ had zijn revanche beet. Wie sprak nog over Sergio Ramos. Hij alleszins niet. Mohamed Salah.
