De kranten stonden vol van de dood van “Der Kaiser, Franz Beckenbauer”. Maar van een voetballer waarvan ik zoveel genoten heb wil ik toch ook iets vertellen.
Als dertienjarige kwam hij bij Bayern München, afkomstig van München 1860 dat op dat ogenblik de grootste club in München was. Beckenbauer werd bij Bayern, wat mij betreft terecht, en met bevestiging van duizenden voetballiefhebbers, later geroemd als de beste speler ooit van Bayern. Hij kreeg dan ook een toepasselijke bijnaam, “Der Kaiser”. Generaties en verschillende posities kunnen in het voetbal moeilijk vergeleken worden. Maar op zijn positie van centrale verdediger zet ik hem zeker op nummer één. Hij was in een viermansverdediging geen voorstopper en werd geen libero genoemd, want in Duitsland spraken ze van een “Ausputzer”. Hij heeft een fantastisch palmares bijeen gevoetbald.
Hij speelde van 1964 tot 1977 bij Bayern. Vier keer kampioen, viermaal de beker, driemaal na mekaar de Europacup van de landskampioenen, éénmaal Europacup van de bekerwinnaars en één wereldbeker voor clubelftallen.
In 1977 vertrok hij naar New York Cosmos. Hij bleef er drie seizoenen en kwam er in 1983 nog eens terug. Hij werd er driemaal kampioen.
Na zijn eerste verhuis naar Amerika kwam hij terug naar Duitsland, maar verrassend niet naar Bayern maar naar Hamburg. En wat gebeurde er, Hamburg werd kampioen! Hij ging dan zoals gezegd terug naar New York waar hij zijn spelerscarriére eindigde.
Als international haalde hij 102 caps. Er had in 1970 op het WK misschien een eerste finale ingezeten. Maar in de halve finale werd hij tegen Italië zo zwaar aangepakt dat zijn schouder uit de kom was. De stand was dan 1-1. Omdat er geen vervanging meer mogelijk was heeft hij ingebonden toch nog voort gespeeld maar de Mannschaft verloor in de verlengingen.
Hij werd Europees kampioen in 1972 in België: West-Duitsland-Sovjet-Unie 3-0 met Bayern-spelers Beckenbauer, Schwarzenbeck, Breitner, Hoeness en Müller, die twee maal scoorde. Hij werd wereldkampioen in 1974 in de legendarische finale in eigen land tegen Nederland, 2-1. Ze hadden beiden een droomelftal.
West Duitsland : Maier / Vogts, Beckenbauer, Schwarzenbeck, Breitner/ Bonhof, Overath, Hoeness/ Grabowski, Müller, Hölzenbein
Nederland : Jongbloed / Suurbier, Rijsbergen, Haan, Krol /Janssen, Neeskens, Van Haneghem / Rep, Cruyff, Rensenbrinck.
Ik deed destijds mijn legerdienst in Duitsland. Ze hadden in een zaaltje een TV gezet en veel soldaat-voetballiefhebbers kwamen er kijken. De meesten waren voor Nederland. Want de niet altijd prettige legerdienst was in Duitsland en dat had blijkbaar invloed op sommigen hun keuze. Ik en enkele anderen waren voor Duitsland maar ik heb me stil gehouden want er werd gedronken ook … haha.
Maar terug naar “Kaiser Franz”. Hij werd ook trainer. Respect dwong zo een voetballer wel overal af. Hij begon als bondscoach bij zijn thuisland van 1984 tot 1990. In 1990 werd hij Wereldkampioen en werd daarmee één van de zeldzame trainers die het WK als speler én als trainer won. In 1990/1991 ging hij naar Marseille maar bleef er niet lang, Marseille speelde wel kampioen. Hij kwam dan nog eens terug naar zijn Bayern München en won er nog een titel en een UEFA-beker.
Beckenbauer won ooit twee maal de “Ballon d’Or”. In de lange lijst winnaars staan er bijna geen verdedigers, maar hij won dus twee keer !!
De in Duitsland grote figuur Beckenbauer heeft er ook toe bijgedragen dat het WK 2006 in zijn thuisland doorging. Hij heeft ook verschillende functies gehad in Bayern. Hij werd bij alles betrokken.
Als speler was hij een topper. Hij speelde eerst als middenvelder, onder andere op het WK 66 als 20-jarige waar met de “al of niet goal” in de finale verloren werd van de thuis spelende Engelsen. Bij Bayern werd hij centrale verdediger. Naast hem speelde Schwarzenbeck, een sterke centrale verdediger of mandekker die veelal de spits van de tegenstanders voor zijn rekening nam. Beckenbauer verdedigde ook goed en deed niet veel verkeerd. Hij verdedigde niet met kracht maar met intelligentie, techniek, inzicht maar ook sierlijk en toch was het altijd goed. Als hij de bal onderschepte was dat telkens ook de start van een nieuwe aanval. Hij kon een lange bal trappen naar elke hoek van het terrein. Maar hij kon er ook zelf uitkomen tot over de middellijn of tot vooraan. Alles gebaseerd op zijn verfijnde techniek, binnen- of buitenkant voet, het leek nonchalant maar het was altijd goed inspelen.
Ik ben blij dat ik héél vaak heb kunnen genieten van de klasrijke voetballer Beckenbauer. Sinds het WK 1966 kende ik hem. Er werd bijlange niet zoveel voetbal uitgezonden als nu. Maar voor de Duitse competitie en de Europabekermatchen van de Duitse ploegen was er de “Sportschau”, ik miste geen uitzending. En ik blijf het herhalen, Franz was een talentrijke klasbak en het was een lust om hem te bekijken!!
R.I.P. Kaiser Franz Beckenbauer.
Tot spijt moet ik nog zeggen dat de Belgische kranten weeral met een negatief (sensatiezoekend) verhaal kwamen over de juist overleden “Kaiser”. Er was sprake van fraude waar nooit een bewijs van gevonden is en er nooit een beschuldiging uitgesproken is. De schrijvers hebben misschien Beckenbauer nooit zien spelen. Foei om dat dan te schrijven “bij zijn overlijden”! Gelukkig kwam Jean-Marie Pfaff met een enorm positief verhaal over “Der Kaiser”! En hij kan het weten!
