Eigenlijk wilde Pauline Ferrand-Prévot stoppen met het wielrennen op de weg. Ze vond die koersen te saai. Maar door haar ambitie om de Ronde van Frankrijk te winnen, borg ze dat voornemen op. Nu is de cirkel rond.
In het veld, op de weg of in het mountainbiken, Pauline Ferrand-Prévot schittert overal. Ze schreef tussen september 2014 en september 2015 geschiedenis door in deze disciplines drie individuele wereldtitels in één jaar te veroveren. Begin oktober pakte ze ook nog een historische titel in het eerste WK gravel.
In zowat alle disciplines kan Pauline Ferrand-Prévot (33) uit de voeten, ze is een polyvalent raspaard. In de verschillende onderdelen van de wielersport haalde ze 27 Franse titels en won ze vijftien wereldkampioenschappen. PFP begon al op haar vijfde met wielrennen en bleek al vroeg erg ambitieus. Haar vader runde een fietsenwinkel in Reims, haar moeder leidde een wielerclub. Daar schreef Pauline zich in, samen met haar zusje Axelle. Haar moeder was daar aanvankelijk niet voor te vinden, ze wilde dat Pauline aan kunstschaatsen deed. Maar ze koos toch voor de fiets, met de steun van haar vader, althans de man die ze haar vader noemde. Haar biologische vader had al vroeg haar leven verlaten. Ze draagt hem mee in het eerste deel van haar dubbele familienaam
OPGEJAAGD DIER
Pauline was zes jaar toen ze al op de weg reed, vervolgens schakelde ze over naar het veldrijden en mountainbiken. Als er iets was dat ze moest leren, dan was het om te verliezen. Ze kon absoluut niet leven met een tweede plaats. Ook niet toen ze tegen meisjes uitkwam die een stuk ouder waren dan zij. Toch kende ze in haar carrière ook de nodige tegenslagen. Ze werd twee keer geopereerd aan een geknelde liesslagader en moest zelfs vrezen voor het einde van haar loopbaan. En dan kwam er een einde aan haar relatie met de tweevoudige olympische mountainbikekampioen Julien Absalon, de oprichter/manager van de ploeg waarvoor ze uitkwam. Het was Absalon die haar overhaalde om verder te koersen nadat de Olympische Spelen van 2006 in Rio voor haar op een gigantische teleurstelling was uitgedraaid. Hij ging samen met haar trainen. Pauline leefde in die periode als een opgejaagd dier. Ze werd opgeëist door sponsors en werd bedolven onder de uitnodigingen voor tal van evenementen. Op een gegeven moment zag ze door het bos de bomen niet meer.
De breuk met Julien Absalon had voor haar verregaande professionele gevolgen. Maar Ferrand-Prévot klauterde telkens weer overeind en trok op een gegeven moment zelfs in haar eentje op stage. Intussen beperkte ze wel haar veldritprogramma ten voordele van de weg en het mountainbiken. Maar ze koos haar doelen nauwgezet uit. In 2015 werd ze in Tabor wereldkampioene veldrijden voor Sanne Cant en Marianne Vos. Achteraf hoorde je dat ze voor deze wedstijd haar krachten had gespaard en vooraf weinig veldritten reed. Het is in ieder geval opmerkelijk dat Pauline maar drie keer kampioen van Frankrijk werd. Ze startte amper in andere grote wedstrijden. Zeker in België niet, al won ze in 2018 de Druivencross van Overijse. Het veldrijden aanzag ze eigenlijk vooral als een voorbereiding op de weg en het mountainbiken. Het ging er haar steeds om tussen alle disciplines een goeie balans te vinden en op tijd en stond te rusten, ook al duurde het een tijd voor ze kon aanvaarden dat haar lichaam af en toe rust nodig heeft. Dat botste met haar temperament. Niet fietsen betekende voor haar achteruit gaan. Vroeger deed ze het rustig aan, maar in de periode dat ze voor het Nederlandse Rabobank reed, zag ze dat het anders moest als ze de kloof met de top wilde dichten. Ze viel van het ene uiterste in het andere. En gezien ze door veel te trainen veel won, dacht ze dat het zo hoorde. Tot ze zichzelf uiteindelijk voorbij liep en leerde om naar haar lichaam te luisteren.
Gravelstroken, bergpaden, modder, het maakte Pauline kennelijk weinig uit. Toch zou ze met de weg uiteindelijk stoppen. Ze zei dat ze zich in die koersen de eerste twee uur stierlijk verveelde en niets anders deed dan eten en drinken. Ze noemde dat voor haar een hel. Nochtans had ze op de weg grote successen geboekt. Pauline werd in 2014 wereldkampioene, negentien jaar na Jeannie Longo. Maar de evolutie van het wegwielrennen beviel haar niet. Ze vond de wedstrijden te lang.
Pauline is een vrouw van de actie. In de winter van 2023/2024 was ze als veldrijdster niet te zien, alle aandacht ging naar het mountainbiken, ze wilde zich helemaal concentreren op de Olympische Spelen van haar Parijs. En liet zich wel eens ontvallen dat ze overwoog om nadien te stoppen. Dat gebeurde niet, ze pakte goud in Parijs en dacht plots weer aan de weg. Als klein meisje had ze al van de Ronde van Frankrijk gedroomd. Ze vond het jammer dat ze geen jongen was omdat ze deze koers nooit zou kunnen rijden. Heel haar campagne stond nu in het teken van de Tour. Pauline was intussen overgestapt naar Visma Lease a Bike en won Parijs-Roubaix. Ze bereidde vervolgens de Ronde van Frankrijk voor en verkende heel planmatig de zware ritten. In de voorlaatste etappe, met aankomst op de iconische Col de la Madeleine, sloeg ze toe.
EEN FURIE
De ravissante Pauline Ferrand-Prévot heeft veel mannelijke aanbidders. Haar amoureus leven werd breed op de sociale media uitgesmeerd. Ze had een relatie met de triatleet Vincent Luis voor Julien Absalon in haar leven verscheen. Nadat het tot een breuk kwam, werd de Nederlandse prof Dylan van Baarle haar partner. Hij rijdt voor dezelfde ploeg als zij, al stapt hij volgend jaar wel over naar Soudal Quick.Step
Pauline verzorgt minutieus haar looks, zelfs voor een moddercross blijft een manicuresessie niet achterwege. Ze vindt dat ze ook in een koers vrouwelijkheid moet uitstralen. In feite past ze wat dat betreft niet in een besmeurde wereld als deze van het veldrijden. Maar een keer dat ze op de fiets zit is de Française een furie. Er is niemand die dat niet opmerkt. Daardoor was ze al in 2012 de eerste Franse veldrijdster die bij een profploeg, het Nederlandse Rabobank, kon aansluiten.
In 2023 en 2024 reed de Franse duizendpoot als eerste renster voor Ineos Grenadiers, de rijkste ploeg ter wereld. Ze mocht zelf haar programma bepalen. Dat past bij Pauline die erg gesteld is op haar onafhankelijkheid. Die krijgt ze bij haar huidige werkgever ook. Voor sponsors is Pauline een dankbaar uithangbord: ze heeft meer dan een half miljoen volgers op Instagram. Dat aantal zal na haar zege in de Tour ongetwijfeld verder groeien.
