Elk jaar hetzelfde refrein. Aan het einde van de reguliere competitie in de Jupiler Pro League, klaagt de eerste in de stand over de halvering van de punten aan de start van de play-offs
Balletje krijgen, balletje breed en plots balletje diep waar geen verdediger het ziet. Lap! De Gantoise bij de laatste zestien. De UEFA zag het voor een keer wel en stelde je op in haar beste team.
Drieduizend vijfhonderd enthousiastelingen, volgepakt in een tribune op amper één meter van het veld. Vak I is uniek in zijn soort, zowel in België als buiten de landsgrenzen.
Amper vier seizoenen geleden zat ik in een stadion tussen een publiek dat op bipolaire wijze zweefde tussen wanhoop en woede, in een aftakelende ruïne zonder echte hoop op beterschap.