De Voetbalwandeling (6): Manchester United Supporters’ Trust
En ik raakte ook in contact met het plaatselijke Labour-parlementslid Tony Lloyd. Die gooide zichzelf met het een sterke slogan in de strijd: ‘Debt is the road to ruin!’
En ik raakte ook in contact met het plaatselijke Labour-parlementslid Tony Lloyd. Die gooide zichzelf met het een sterke slogan in de strijd: ‘Debt is the road to ruin!’
We wonnen met alle geluk van de wereld en ik hield de clean sheet. Het leed was geleden voor mij. Mijn principe: de twijfel knaagt enkel tot de volgende opdracht achter de rug is, dan wis ik hem uit mijn hoofd.’
Destijds besloot hij de vertelling van zijn levensverhaal tegen mij met de zin: ‘Tot vandaag heb ik maar één gevoel bij Wembley: het bloedt wel een beetje, mijn blauwzwart hart.’
Met de ramp kleurde het diepe paars tenslotte de rand van de rouw. Ruisend. Rustend, zij het niet in vrede. Daar dacht ik aan toen ik de verdoemde heuvel verliet. Aan het eeuwige 17u05 van die eeuwige 4 mei. Grazie-Millie-Saluti.
’50 + 1. Protect the legacy. Apologies not accepted’. Zo stond het deze week op de vlag van MUST. En de Supporters Trust van Manchester United kreeg steun van de fans van Arsenal, Chelsea, Manchester City en Liverpool.
Lang genoot hij niet na van zijn herinneringen want hij kwam in 1919 op een mysterieuze wijze in een Brussels café om het leven als gevolg van een incident met een mes. Zijn dood werd nooit opgehelderd.