NEDERLANDSE VISIE OP HOE DE DUIVELS BRAZILIE KLOPPEN – HENK MEES

De bespiegelingen over de ideale opstelling annex speelwijze van de Rode Duivels tegen Brazilië laten me glimlachen. Mijn gedachten keren daardoor terug naar 2014, naar het WK waarop Oranje pas in de penalty-epiloog tegen Argentinië het zicht op de finale verloor. De derde plaats werd slechts als een troostprijs opgevat, aanvankelijk.

Vergeten waren we toen dat Oranje vooraf bitter weinig verwachtingen had gewekt. De achterban was het vertrouwen kwijt. Hoop en pretenties ontbraken, vier jaar ná de (verloren) finale in Zuid-Afrika waar typerend genoeg Mark van Bommel de beste was geweest in een defensief georiënteerd systeem.

Een kansloos verloren interland tegen Frankrijk, in maart 2014 (2-0), opende de ogen bij Louis van Gaal voor het WK in Brazilië. Hij sleutelde en selecteerde totdat zijn speelwijze op papier klopte en het  vertrouwen bij de spelers was gewonnen. De defensieve kwetsbaarheid kon alleen nog worden verhuld met drie centrumverdedigers, gesteund door een buffertje van twee veel bewegende  middenvelders.

BLAUWDRUK

Media én supporters hadden bedenkingen, én kritiek. On-Nederlands was dat, vervreemd van de Hollandse School. Maar het geraamte bood wel ruimte voor permanente offensieve dreiging; over de flanken, geïnitieerd door de wingbacks, speculerend op de explosies van Arjen Robben voorin. Ja, Oranje 2014 had wel wat weg van de blauwdruk voor de Rode Duivels in 2018.

Zonder hulp kon ook Van Gaal niet destijds. De zweefduik van Robin van Persie tegen Spanje kwam als geroepen. Diens kopbal in een glijvlucht ontregelde titelverdediger Spanje in de openingswedstrijd. De onwaarschijnlijke 5-1-score inspireerde Oranje tot een lange mars. Overtuigend waren de overwinningen op Australië (3-2) en Chili (2-0) vervolgens geenszins, maar Van Gaal bleek een gouden hand te hebben als hij ging wisselen.

VIER INVALLERS

In vier wedstrijden op rij ontpopten invallers zich tot game-changers. Memphis Depay forceerde de beslissing tegen Australië, Leroy Fer brak de ban tegen Chili en Klaas-Jan Huntelaar leidde in de achtste finale de miraculeuze ontsnapping in tegen Mexico. Meest spraakmakend was de ingreep van Van Gaal in de kwartfinale tegen Costa Rica toen doelman Jasper Cillessen na 121 minuten pal voor het verstrijken van de extra tijd moest wijken omdat Tim Krul het vertrouwen kreeg voor het stoppen van strafschoppen.

“Natuurlijk hebben we met elke invaller een bepaalde bedoeling, maar je moet als coach ook de mazzel hebben dat het dan zo uitpakt”, relativeerde Van Gaal zijn inbreng. De keeperswissel kon hij in de halve finale niet meer herhalen omdat het quotum invallers al was bereikt. De uitschakeling onderstreepte wel, navrant genoeg, hoe beslissend  de rol van de invallers voordien was gebleken.

De ontsnapping van de Rode Duivels tegen Japan riep maandag herinneringen op aan de lotgevallen van Oranje op het WK van 2014. Ook nu speelden  twee invallers nadrukkelijk hun rol in de ommekeer.  Marouane Felliaini deed het met zijn lengte en sprongkracht, Nacer Chadli met zijn fysieke kracht, nodig voor de winnende goal na een sprint van bijna honderd meter.

NIEUWE IMPULSEN

De neiging lijkt nu groot om deze twee invallers van maandag te laten promoveren naar de basis-elf.  Ze kunnen dan geen extra wapen meer vormen in  het geval er nieuwe impulsen nodig zijn, luidt de tegenwerping. Is dat erg? De keuze voor Chadli en Fellaini houdt tegelijkertijd in dat er twee spelers naar de bank verhuizen die al gerodeerd zijn op het WK en gebrand zullen zijn zich te manifesteren met een bijdrage die wél in het oog springt.  De vervanging van Yannick Carrasco en Axel Witzel  hoeft de Duivels dus niet te verzwakken.

Dat is evenmin het geval wanneer Mousa Dembélé als  controleur op het middenveld wordt ingezet. Kom op Roberto Martinez, geef hem eens je vertrouwen. Zo’n  heerlijke voetballer als Dembélé zal zoveel aandacht vragen van de Brazilianen dat ze vanzelf minder druk op de Belgische defensie kunnen uitoefenen. Dat maakt het opstellen van Vincent Kompany overbodig. Zijn rentree kon me niet bekoren. Té vaak waren zijn Japanse tegenstanders eerder bij de bal dan hij, té sporadisch nog etaleerde Kompany zijn persoonlijkheid als leider zoals we die kennen.

ACCENTEN

Zijn de Rode Duivels dan nog voldoende bewapend tegen Neymar & Co?  Zéker als Thomas Meunier achterin op rechts voldoende steun krijgt, óók omdat Chadli op links meer solide oogt en minder ruimte laat dan Carrasco. Zó moet het kunnen lukken, vooral omdat België over zoveel aanvallend (en scorend)  vermogen beschikt dat de Goddelijke Kanaries minder dan gewend de accenten op de eigen offensieve   kwaliteiten kunnen blijven leggen.

Neymar, Gabriel  Jesus, Coutinho en Wiliian zullen daardoor minder in balbezit moeten komen, wat Brazilië snel minder effectief kan maken. Als het de Rode Duivels lukt dát af te dwingen, komen er vanzelf kansen voor Romelu Lukaku, Eden Hazard, Dries Mertens  en  Kevin De Bruyne.  En anders  zijn er altijd nog invallers beschikbaar.

Zo kom ik dus tot mijn favoriete opstelling:

Courtois

Meunier – Alderweireld – Vertonghen – Chadli

Fellaini – Dembélé

De Bruyne

Mertens  – Lukaku – Hazard