‘Als ik in Albacete tussen de sessies even uitrust, komt Boet van Dulmen naar me toe. Ik weet dan nog helemaal niet dat hij op het hoogste niveau, de 500cc, een Grand Prix-winnaar en meervoudig podiumrijder is.
Hij heeft gekeken hoe ik rij en zegt mij dat ik eens moet proberen om meer met mijn achterrem te remmen. Hij zegt me precies in welke bochten ik dat moet doen.
Ik ga de baan weer op, doe wat hij zegt, en merk gelijk het verschil. Ik ben ook meteen sneller. Als je alleen vóór remt, dan duw je de voorkant naar beneden en de achterkant gaat omhoog. Als je ook achter remt, houd je de achterkant laag, heb je meer grip bij het insturen, en kun je bij het uitkomen van de bocht dus weer eerder op het gas.
Sinds die dag heb ik ook nooit meer zonder achterrem gereden. Het ik een kleine tip die mij mijn hele carriere heeft geholpen, en vooral in de races in de regen. Ik kan veel later remmen dan de anderen en pak daar veel voordeel mee.
Later komt hij nog een keer naar mij toe en zegt dat ik, als ik van bocht naar bocht ga, moet gaan staan op de motor. Zo heb je veel meer controle over de balans van de motor dan wanneer je blijft zitten.
Een trainer of coach die je dat soort tips geeft, of vóór je gaat rijden om dingen voor te doen, bestaat dan nog niet. Boet van Dulmen is de eerste persoon die mij echt tips geeft voor het racen.’
Bron: Erik Houben, ‘Joey Litjens – Littekens’, 2024, blz. 30-31
Rob Siekmann
