Mijn persoonlijke top twintig van het wereldvoetbal anno 2016 – RW

Ter verantwoording van het huis:

• De top 20 van 2016 bestrijkt voor mij het hele jaar 2016. Op één uitzondering na vindt u hier alleen spelers terug die de voorbije twaalf maanden een stabiel niveau hebben behaald.
• Sneuvelden om die reden? Voetballers waar ik van hou zoals Neymar en Thomas Müller die beiden enkel voor de zomer topprestaties leverden. Of zoals Henrik Mkytharian, die onder Thomas Tuchel bij Borussia Dortmund betoverend spel bracht maar door José Mourinho bij Manchester United in een keurslijf wordt gestopt. Ik geloof niet dat The Special One spelers beter maakt.
• Sneuvelden nog om die reden? Voetballers die mij niet kunnen schelen zoals Diego Costa. Mij irriteert mateloos zijn neiging tot ‘vals spel’, het ‘grintagewijs overschrijden van de grenzen’ en ‘provocerend gedrag’. Bovendien: weliswaar 14 doelpunten in het najaar maar slechts 7 in het voorjaar. Hij trad, net als de rest van The Blues van Stamford Bridge, in 2016 slechts in de achtste finale van de Champions League aan, dus van een Europees parcours was geen sprake. Chelsea finishte in de Premier League op de tiende plaats, het slechtste resultaat sinds 2000.
• Komen evenmin in mijn lijst voor: verdedigers die vertrekken vanuit het idee dat het doel alle middelen heiligt en die het reglement beschouwen als iets dat in de meeste omstandigheden aan de laars mag worden gelapt. Ik ben van mening dat zij handelen tegen de geest van het spel . Daarom geen Sergio Ramos in mijn top 20. De Spaanse recordhouder gele en rode kaarten – liefst 16 gele en 2 rode in 2016 – berokkent zijn team meer schade dan vreugde, zijn kopbaldoelpunten ten spijt. Mijn favoriete verdedigers – Gerard Piqué en Jerôme Boateng – vielen helaas ook af. De eerste presteerde niet zoals in zijn beste jaren en de tweede was heel vaak geblesseerd. Piqué en Boateng verdedigen vanuit intelligentie en inzicht en trachten het ‘dommekrachtenduel’ te vermijden.
• Evenmin in de selectie: de genaamde Zlatan Ibrahimovic, ondanks zijn 49 doelpunten in het jaar 2016, waarvan 32 voor PSG en 17 voor Manchester United. Ik beoordeel ‘Ibra’ niet als een wereldspeler. Voor mij is hij nét niet. Hij deemsterde weg met Zweden tijdens het EK. Zijn passage in Manchester lijkt een succes maar de cijfers spreken in zijn nadeel: hij scoorde niet tegen Chelsea, Liverpool, Arsenal en Tottenham. Zijn enige treffer tegen een team uit de top vijf tekende hij aan tegen Manchester City maar die namiddag bewees hij vooral het gelijk van Pep Guardiola: dat hij door de mand valt op het allerhoogste niveau. Daarnaast: Manchester United bezet na de eerste ronde onder coach Mourinho een teleurstellende zesde plaats. Dit is de zwakste prestatie van The Red Devils in 25 jaar Premier League (1992-2017). Slechts één seizoen (het vorige) scoorde United na 19 wedstrijden minder doelpunten. Deze statistieken pleiten niet in het voordeel van Ibracadabra.
• U zal ook tevergeefs naar een naam van een Rode Duivel speuren in deze lijst. Geen enkele Belgische ‘international’ won dit seizoen een landstitel in één van de zogenaamde ‘Big Five’-competities of een Europese beker. Met uitzondering van de verdienstelijke Vermaelen maar meer dan een bankzittersstatuut bij Barça kon hij niet waarmaken. En uiteindelijk werd ook op het EK 2016 te wisselvallig gepresteerd. Ik vrees dat de Rode Duivels – ondanks het onmiskenbare talent van sommigen en mijn voorliefde voor het trio Dembélé-De Bruyne-Mertens – op dit ogenblik nog te kort  schieten voor de echte internationale top.
• Ik poneer de overtuiging dat in La Liga en Bundesliga op een hoger niveau wordt geacteerd dan in de Premier League. Vandaar mijn voorkeur voor spelers die in de Duitse en Spaanse competities aantreden.
• Ziedaar, mijn persoonlijke keuze van de twintig beste voetballers van het jaar 2016, dat niet de geschiedenis zal ingaan als ‘aangenaam’ of ‘grensverleggend’, on the contrary. Graag uw commentaar en bedenkingen: iedereen mag het mij oneens zijn!

20 – Moussa Dembéle – Celtic Glasgow

Een verrassende keuze, dat verdient een woordje uitleg. Onder coach Brendan Rodgers – die zich liet beïnvloeden door de Barçatrainers Johan Cruijff, Frank Rijkaard en Pep Guardiola – keerde Celtic sinds de zomer van 2016 terug naar zijn oorsprong: het huis van het ‘free flowing football’. Aanvallend, aanstekelijk en risicovol voetbal met een jong elftal, ook tegen sterkere Europese tegenstanders zoals FC Barcelona, Manchester City en Borussia Mönchengladbach. Michel Preud’homme zou zich moeten spiegelen aan Rodgers want Celtic pakte drie punten in de Champions League en had recht op meer. Bovendien: 19 zeges op 20 competitiematchen en meer dan 50 doelpunten én winst in de League Cup. Met de éénentwintigjarige Moussa Dembélé als uitblinker. De Franse spits kwam over van de Engelse tweedeklasser Fulham en scoorde 19 goals in 36 duels. Hij draagt het spel én schept ruimte voor het team. Het type aanvaller van de uitzonderlijke soort dat zowel doeltreffend is in het overvolle strafschopgebied als met acties vanuit de diepte.

19 – Jan Oblak – Atletico Madrid

Even ‘statementje’ maken: het voetbal van coach Diego Simeone kan mij gestolen worden. Weg ermee! Toch verdient zijn doelman Jan Oblak hier zijn plaats. Dankzij de prestaties van de Sloveense keeper draaide Atletico tot de laatste speeldag mee voor de landstitel en behaalde het ook de finale van de Champions League. Oblak won de Ricardo Zamora Trophy als beste en minst gepasseerde keeper van La Liga en evenaarde het record van het minste aantal tegendoelpunten: 18 in 38 wedstrijden. In de halve finale van de Champions League stopte hij een penalty van Thomas Müller. Oblak bleek een waardige opvolger van Thibaut Courtois.

18 – Philippe Coutinho – Liverpool FC

Ik geniet van de stijl van Jürgen Klopp. Binnen het jaar drukte hij zijn stempel: ook op Anfield Road wordt vandaag het heerlijke ‘Vollgasfussball’ gedemonstreerd. Liverpool maakte furore in de Europaleague met onder meer de kwartfinaleklassieker tegen Borussia Dortmund (4-3), maar verloor later de finale van FC Sevilla. The Reds serveerden het beste voetbal van de heenronde in de Premier League maar blijven kwetsbaar vanwege het gebrek aan ervaring. Smaakmaker, vertrager én versneller van het Kloppensemble is de Braziliaanse spelverdeler Philippe Coutinho. Zijn blessure – meer dan zes weken out – kan Liverpool de titel kosten.

17 – Julian Weigl – Borussia Dortmund

Het grootste talent van de Bundesliga. Verhuisde in de zomer van 2015 van tweedeklasser München 1860 naar Borussia Dortmund. Werd dankzij ronduit briljante opvoeringen onder de revolutionaire coach Thomas Tuchel snel één van de beste jonge middenvelders van het wereldvoetbal. Speelde meer dan negentig procent van de matchen: tweede met Borussia in zowel competitie als beker, kwartfinalist in Europaleague en winnaar kwalificatiepoule Champions League voor Real Madrid. Weigl is de meester van de ‘Doppelpass’ en verbeterde met 216 baltoetsen per match – tegen FC Köln op 29 mei 2016 – het Bundesligarecord van Xabi Alonso.

16 – Gonzalo Higuain – FC Napoli/Juventus & Argentinië

De Argentijnse spits is van alle markten thuis: hardwerkend, kaatsend, snelheid op de counter, technisch vaardig én scorend. Evenaarde met Napoli het all timerecord van de Serie A: 36 doelpunten in 2015-’16, net als in…1929. Transfereerde naar Juventus en scoorde ook bij de Italiaanse landskampioen aan de lopende band. In totaal dertig goals over het hele kalenderjaar bij beide clubs. Blonk met de Albiceleste uit op de Copa America Centenario – het Zuidamerikaanse landenkampioenschap – en leidde met vier doelpunten Argentinië naar de finale. Die werd na strafschoppen verloren tegen Chili.

15 – Phillip Lahm – Bayern München

Een ode aan de aanvoerder van Bayern voor zijn oeuvre: op een zucht van zijn 500 ste match bij het Beierse bolwerk dat onder zijn invloed het voorbije decennium van spelstijl veranderde. Polyvalent en zowel top op de verdedigingsflank als in het middenveldcentrum. Coach Pep Guardiola roemde Lahm als ‘de intelligentste voetballer waarmee hij ooit had gewerkt’: hallo Xavi, Messi, Iniesta? Kampioen, bekerwinnaar, halve finalist Champions League, herfstkampioen: er zijn nog zekerheden. De missing link bij de Mannschaft op het EK 2016. De kapitein van de Weltmeister 2014 trok te vroeg een streep onder zijn interlandcarrière.

14 – Sergio Busquets – FC Barcelona

Demonstreerde al zijn kunnen voor het Belgische publiek op 1 september 2016, bij het debuut van bondscoach Roberto Martinez. De beste schaduwspeler ter wereld en onmisbare derde schakel in het vermaarde tikitakadriehoekje op het Barçamiddenveld. Valse schijn van traagheid. Enigmatisch, volgens de wet van ex-bondscoach Del Bosque: ‘Je kijkt naar de match en je ziet Busquets niet. Je kijkt naar Busquets en je ziet de hele match.’ Kampioen, bekerwinnaar en Supercopa in 2016.

13 – Antoine Griezmann – Atletico Madrid & Frankrijk

De ‘ideale counterspits’. Laat hem vertrekken van net buiten de middencirkel en niemand haalt hem terug. Bovendien rondt hij zijn doelpogingen niet zelden af. Vooral tot aan de zomer op het hoogste niveau. Met doelman Oblak de bepalende schakel in het hedendaagse catenaccio van Diego Simeone. Golden Boot met zeven goals voor Frankrijk op het EK 2016. Tijdens de finale tegen Portugal dreef zijn belangrijkste gebrek aan de oppervlakte. Wanneer de tegenstander nog defensiever aantreedt dan het eigen team en alle ruimte versmacht, dan wordt Griezmann een modale aanvaller. Teleurstellend najaar, vandaar slechts een dertiende plaats.

12 – Mats Hummels – Borussia Dortmund/Bayern München & Duitsland

De beste ‘het spel ontledende’ verdediger ter wereld. Gevormd door het Neue Deutsche Welle-duo Jürgen Klopp en Joachim Löw. Klopp ontdekte hem destijds…in het tweede elftal van Bayern en Löw liet hem evolueren tot defensieve leider van de Weltmeister-Mannschaft. Uitstekend in Tuchels spektakelvoetbalsysteem van Borussia Dortmund en onmiddellijk thuis in de oude vertrouwde omgeving van concurrent Bayern. Verdedigt op feeling en inzicht, creatief in het uitvoetballen. Ontbrekende schakel tijdens halve finale op het EK. Werd bepaald lullig geboekt met een eerste gele kaart voor een overtreding die hij niet gemaakt had in de match tegen Slowakije. Ontving een tweede voor een ‘lichte’ fout tegen Italië terwijl de razende Conteboys ongestraft Gomez en Khedira van het veld mochten schoppen. Mét Mats Hummels – uitmuntend in Frankrijk – er in de halve finale bij wint Duitsland àltijd het EK 2016.

11 – Alexis Sanchez – Arsenal & Chili

Techniek, snelheid, werkkracht. Ondanks zijn kleine gestalte geeft Sanchez nooit op en laat hij zich zelden van de bal zetten. Ongrijpbaar bij een tegenaanval maar hij leerde bij Barça ook het ‘spel in de kleine ruimte’ beheersen. Daarom past hij perfect bij het Arsenal van Arsène Wenger: vicekampioen in 2016. Uitgeroepen tot beste speler van de Copa America Centenario. Met Chili versloeg hij Messi’s Argentinië in de finale.

10 – Pierre – Emerick Aubameyang – Borussia Dortmund

Supersonische spits van Borussia Dortmund die onder Thomas Tuchel volledig ontbolsterde. De Frans-Gabonese aanvaller bewees dat hij meer kon dan achter lange ballen hollen en werd in 2015-’16 gekroond tot ‘beste Bundesligaspeler’. Evolueerde tot complete aanvaller. Uitstekend najaar met beslissende treffers tegen Bayern en Real Madrid, honderdste doelpunt voor Borussia. Tweede in competitie en DFB-Pokal, hoogstaande Europese campagne.

9 – Robert Lewandowski – Bayern München & Polen

De Poolse spits scoort sneller dan zijn schaduw: in de herfst van 2015 zelfs vijf keer in minder dan negen minuten bij een invalbeurt tegen Wolfsburg. Maakte zijn honderdste Bundesligadoelpunt in 2016 en was in totaal 46 keer doeltreffend bij zowel Bayern als Polen. Scoorde ook in kwartfinale EK tegen Portugal maar Polen verloor na strafschoppen en miste zo een unieke kans op een finaleplaats. Lewandowski is een klassieke ‘negen’, een midvoor uit de oude doos mét de bewegingen van de moderne tijd: dynamisch in plaats van statisch, tweevoetig, altijd aanspeelbaar, technisch begaafd in het samenspel en de afwerking. Winnaar van de dubbel met Bayern,  halve finale Champions League.

8 – Toni Kroos – Real Madrid & Duitsland

Met 37 wedstrijden op rij zonder nederlaag sinds april 2016 is Real Madrid dé club van 2016. De Koninklijke voert de ranglijst aan van La Liga en won sindsdien Champions League, Europese Supercup en Wereldbeker voor Clubs. Toch krijgt het spel van het team van trainer Zidane vaak het label ‘matig’ mee en werd de Spaanse competitie niet gewonnen. Dat ligt alvast niet aan Toni Kroos. Hij is het prototype van de 21 ste eeuwse Duitse ‘Middenveldschool’, waarbij de nadruk in de opleiding is komen te liggen op zowel polyvalentie als punctuele passeerbewegingen. Kroos beheerst het hele oeuvre: van ‘box-to-box’ over ‘jagende stoorzender’ tot ‘spelmaker achter de spitsen’. Topniveau tijdens het EK 2016. Het mooiste compliment kreeg Kroos in 2014 toen Paul Scholes in hem zijn ideale opvolger zag bij Manchester United. Maar hij verkoos de overstap van Bayern München naar Real Madrid.

7 – Gareth Bale – Real Madrid & Wales

Even Cristiano kietelen: zonder Bale, geen Champions League. Na drie opeenvolgende mislukte pogingen had Real Madrid Galactico Gareth nodig om eindelijk de Champions League te winnen: zowel in 2014 als 2016! Door zijn ‘kunst van het ontsnappen’ met de individuele actie in de volle ren opende hij een tweede lijn in de Madrileense theorie van supersonische omschakeling. Cristiano Ronaldo, die al jaren bij elke tegenaanval alle aandacht opeiste, zag met lede ogen toe hoe Bale met zijn vaardige spoed nieuwe openingen bood. Het zou nooit boteren tussen beiden vooral omdat de ‘duurste speler aller tijden’ snel aankondigde dat hij zijn spel niet zou afstemmen op dat van CR7. In de finale tegen Atletico kopte hij de bal door op de vrije trap van Kroos waaruit Ramos de 1-0 voor zijn rekening nam. Nadien trapte hij ook een strafschop binnen. Bale schitterde vooral op het EK in Frankrijk. De vedette leidde Wales, na de spectaculaire zege op België, naar de halve finale: het hoogtepunt uit de voetbalhistorie van het land van de rugbydraken.

6 – Andres Iniesta – FC Barcelona

Andrès Iniesta is de enige speler uit de voetbalgeschiedenis die met zijn land Spanje (WK, EK) en zijn club FC Barcelona (Landstitel, beker, supercup, Champions League, Europese supercup en Wereldbeker) minstens één keer àlle competities won waar hij aan deelnam. Hij vestigde een record door in 2016 de kaap van 30 trofeeën te overschrijden: 32. Hij is, in tegenstelling tot Cristiano Ronaldo, die ter vergelijking slechts 18 prijzen won, de complete voetballer.

En volgens een recente tactische analyse van The Daily Telegraph: onmisbaar voor Barça dat in zijn afwezigheid aan het kwakkelen slaat. El Cerebro, het brein, is een onderschat wereldfenomeen: aanvoerder na het vertrek van Xavi, kampioen, beker en Super Copa met Barça. Niet aanwezig in de drie nederlagen van de blaugrana in het najaar van 2016.

Zonder hem zakt FC Barcelona in elkaar. Men zegt: ‘Messi kan negentig minuten lang diep spelen omdat Iniesta de bal naar hem brengt’. De ‘bleke’ vertoeft precies twintig jaar op Camp Nou en is op weg naar wedstrijd 720 van zijn loopbaan: 605 voor zijn Blaugrana en 113 interlands voor La Roja. Being Iniesta, het oogt simpel omdat hij de moeilijkste voetbalvaardigheid beheerst: de ruimte zien die er eigenlijk niet is. Hij verdient wat mij betreft een Ballon d’Or voor zijn oeuvre.

5 – Luis Suarez – FC Barcelona

El Pistolero voltooide in 2016 zijn groei naar volwassenheid. Hij bleef weg van incidenten. Nadat hij in 2015 zichzelf opwierp als ontbrekende schakel in de beste aanvalscombinatie aller tijden, deed hij in 2016 zelfs een stap vooruit. Hij werd nummer twee in de pikorde Messi-Suarez-Neymar. Met 48 doelpunten voor Barça in 2016 benadert hij Messi (51). Hij overvleugelde hem zelfs in La Liga: 37 versus 32. In de lente van 2016 beleefde hij de beste periode uit zijn loopbaan. Na drie opeenvolgende nederlagen leek Barça zichzelf uit te tellen in de titelrace. De persoonlijke inspanningen van Suarez deden het zelfvertrouwen terugkeren: dertien doelpunten in de laatste vijf wedstrijden van het seizoen, in een tijdspanne van 24 dagen,  met een zuivere hattrick op de laatste speeldag in Granada (0-3). Barça behield het broodnodige punt voorsprong op Real en vierde zijn tweede opeenvolgende landstitel. U-U-U-Uruguayo verrijkte de tiki-taka-clubcultuur van geduldige opbouw met zijn prachtig uitgevoerde kunst van de tegenaanval. Intussen hebben hij én Barca beide elementen onder de knie. En dat is in de eerste plaats de verdienste van El Pistolero.

4 – Manuel Neuer – Bayern München & Duitsland

Voor de vierde keer op rij verkozen tot beste keeper van de wereld. Manuer Neuer is de dominante doelman. En toch niet want tegelijk is hij de alerte zwijger. Geen grote muil en evenmin een ego. Kijken en keepen. Zien, oordelen, handelen: zich groot maken bij één-tegen-één-situaties. Afwachten tot voorbij de schijnbeweging bij een dribbel; de ultieme voetreflex op het ogenblik dat hij verslagen lijkt. Wat hem vooral typeert is ‘de zwevende hand’. Als de dalende of strakke bal hem dreigt te passeren, dan ontspringt die zwevende hand. Ze maakt zich langzaam los van het lichaam en krult in een diagonale boog om het projectiel uit het doel te ranselen. Neuer lijkt verslagen, daar verschijnt de zwevende hand op het toneel. Zoals op het EK tegen Oekraïne en in de strafschoppensessie tegen Italië. Hij is alomtegenwoordig in het strafschopgebied, zij het op een wijze die niet stoort. Met zijn elegantie hoort hij thuis onder de noemer ‘de kunst van het keepen’. Die ‘kunst van het keepen’, dat is hij helemaal zelf geworden. Manuel Neuer is de beste doelman sinds Lev Yashin. Hij is meevoetballende keeper en lijndoelman in één persoon en beoefent beide disciplines tot in de details. Al is een flatertje hem nu en dan niet vreemd. Schiet nooit op de ‘man tussen de palen’ begreep de keepende filosoof Albert Camus al, want in principe kan elke bal gestopt worden maar ook onverwacht binnen rollen.

3 – Cristiano Ronaldo – Real Madrid & Portugal

Hij is de trotse eigenaar van een niet te imiteren overstapje en van een ouderwetse dribbel over de flank. Hij is zowel een typische rechtsbuitenspeler als een inkomende, scorende spits, pendelend tussen middenveld en aanval. Niets dat hun schoonheid evenaart: de vrije trappen van Cristiano! Hij plaatst ze effectvol in de rechterbovenhoek, – een kruising tussen lob en schot – elke doelman weet dat. Wie kent de remedie? Typerend  voor CR7 is dat hij na elk doelpunt eerst quasi verontwaardigd rondkijkt, want hij voelt zich altijd wel ergens geschoffeerd,  en vervolgens triomferend naar zichzelf wijst. Alles staat in het teken van zijn persoon. De narcistische Cristiano raakte verliefd op het eigen spiegelbeeld én op de eigen doelpunten. Die zijn vaak van onwezenlijke pracht, net als zijn stijl. Maar is hij werkelijk de beste voetballer van 2016 geweest en was dit echt een buitengewoon seizoen voor hem? Even afrekenen op persoonlijke statistieken: 55 goals voor hem in 2016, 59 voor Messi. 42 doelpunten in functie van Real, 13 voor Portugal. Versus Messi met 51 voor Barça en 8 voor Argentinië. Op clubniveau torende Messi dus boven hem uit. En bij de interlands? Ronaldo won het EK 2016 maar iedereen weet op welke wijze: na tien finaleminuten verliet hij noodgedwongen met een blessure het veld. En zijn en Portugals prestaties waren bijzonder matig tijdens het toernooi: drie draws in de kwalificatiepoule; winnaar van ‘de slechtste match in de geschiedenis van de EK-eindfase’ tegen Kroatië waarbij de eerste doelpoging de 117 de minuut de enige treffer opleverde; penaltyzege tegen Polen in de kwartfinale. Zijn 13 interlandgoals? Slechts 3 op het EK en verder 9 tegen de voetbaldwergen Andorra, Estland en Far Oër. En de Champions League? Hij speelde geen rol van betekenis in halve finale en finale.  Maar hij is en blijft Cristiano Ronaldo, de majesteit van de Koninklijke.

2 – Lionel Messi – FC Barcelona & Argentinië

En toch vond ik Lionel Messi ook in 2016 de beste voetballer van de planeet. Dat bewezen, zoals eerder betoogd, de pure cijfergegevens. Messi won ook met Barça La Liga en het landskampioenschap blijft toch hét regelmatigheidscriterium bij uitstek. Wat nog te zeggen over Messi? Ik sluit me graag aan bij de visie van de beste Bachinterpretator ter wereld. De Braziliaan Joao Carlos Martins vergelijkt Messi met Bach. En Bach met Messi: ‘Omdat hij zijn melodieën componeerde als synthese van muzikale stijlen voor hem. En evengoed inzicht gaf in wat zou komen. Bach was wat Bill Gates niet voor elkaar kreeg: een computer met een ziel. Zijn muziek was pure mathematiek en tegelijk pure emotie. Messi is een man van intense aandacht voor zijn vakgebied, zoals Bach. En tegelijk de synthese van Di Stefano, Pelé En Maradona. En van wat het topvoetbal na hem zal te bieden hebben.’ Interessante theorie, en hij vergeet Johan Cruijff nog in de opsomming. Messi is de 21 ste eeuwse ode aan Johan Cruijff: de zwevende, zwervende spits die overal staat waar men hem niet verwacht. Als ze hem timen, komen ze net te laat. De ultieme meester over de bal. Ook en vooral met Argentinië in de Copa America Centenario 2016. Het Zuid-Amerikaanse landenkampioenschap stond in de schaduw van het EK 2016 maar was kwalitatief van een hoger gehalte. Onder coach Gerardo Martino – een aanhanger van het creatieve, artistieke Menottisme in de Argentijnse school – brachten de Albiceleste enkele virtuoze vertoningen waarbij Messi schitterde als nooit tevoren in het nationale elftal. Ondanks deze ontroerende opvoeringen faalde hij in de strafschoppensessie tegen Chili. Geen goud dus op het hoogste podium van club- en landenvoetbal, ondanks enkele onvergetelijke Magical Messi Moves. En net daarom verdient de beste speler anno 2016 evenmin de eerste plaats.

1 – Associaçao Chapecoense de Futebol, 28 november 2016, Rest in Peace.

 Raf Willems, 4 januari 2017.