zaterdag, november 15

Laat het glas halfvol lopen

Pinterest LinkedIn Tumblr +

Tien jaar en 47 wedstrijden ongeslagen in de kwalificatiefases van het EK en WK. Maar in de titels op de krantensites wordt het gelijkspel in Kazachstan (1-1) een blamage genoemd. Mag ik daar een vleugje scorebordjournalistiek in proeven? Wat niet wil zeggen dat de Rode Duivels een geweldige prestatie leverden in Astana (1-1). Het wordt echter tijd dat de analisten weer een realistisch verwachtingspatroon creëren. Wereldkampioen wordt België niet, maar het moet beter kunnen dan in Qatar 2022. Nu bijna iedereen pessimistisch is, moet iemand ervoor zorgen dat het glas halfvol is.

‘Als we Thibaut, Kevin en Romelu nodig hebben om hier te winnen, hebben we niets te zoeken op het WK’, stelde Jeremy Doku meteen na afloop scherp. Tja, dat klopt als je denkt wereldkampioen te kunnen worden. Deze Rode Duivels zijn echter zelfs geen bronzen generatie. Zelfs niet met Courtois, De Bruyne en Lukaku, inmiddels flinke dertigers met steeds vaker blessureproblemen.

Wereldkampioen gaan we dus niet worden en zelfs een halvefinaleplaats zit er niet in. Betekent dit dat we niets te zoeken hebben in de VS, Canada en Mexico? Dan hebben 40 van de 48 ploegen die volgende zomer naar Noord-Amerika afreizen ginds niets te zoeken. We moeten zelfs in staat zijn beter te doen dan in 2022. In Qatar overleefden de Rode Duivels niet eens de groepsfase en toen waren er nog een half dozijn spelers van de zogenaamde Gouden Generatie bij.

Kazachstan uit werd geen opsteker. Net zomin als de twee confrontaties met Noord-Macedonië en ook Wales was niet echt overtuigend. Dinsdag gaat ons land zich echter moeiteloos en zonder nederlaag plaatsen voor de eindronde. Dankzij een simpele groep, zal je zeggen, maar zijn ze dat niet bijna allemaal in de voorronde? En laat ons vooral geen conclusies trekken voor een toernooi dat over ruim een half jaar begint. Geen mens kan zo lang vooraf voorspellingen doen in het voetbal.

Arrogant

De eerste helft in Astana was ronduit ondermaats. Daar zal ongetwijfeld de vroege openingstreffer van de Kazachen niet vreemd aan zijn geweest. 1-0 achter na een kwartier. Wie had dat kunnen denken? Een doelpunt dat je op dit niveau niet voor mogelijk houdt. Als je dit doet in vierde provinciale is de kans reëel dat je meteen gewisseld wordt. Het probleem is dat we geen betere linksvoetige centrale verdediger hebben dan Arthur Theate en dat de man achteraf nog arrogant was ook. Bovendien liep naast hem Koni De Winter 90 minuten alleen maar terug. Matz Sels zag er overigens ook niet geweldig uit bij dat doelpunt. De bal wijkt nog wel een beetje af, maar de korte hoek moet afgeschermd zijn.

Op achterstand op dat kutgrasveld (dit is geen tikfout). Begin er maar aan. Vooral als je met twee zessen (Onana en Raskin) gestart bent om koste wat kost een tegendoelpunt te vermijden. Ja, ik heb het niet voor twee zessen. Dat betekent immers dat zes van je tien veldspelers defensief zijn ingesteld. Het was volgens mij beter geweest met Tielemans te starten dan met Onana of Raskin. Alleen toen Tielemans inviel, begreep ik meteen waarom hij niet gestart was. Het leek alsof hij bij de Kazachen speelde.

Bot

Desondanks kregen de Rode Duivels ruim voldoende kansen om de partij te winnen en alle kritiek te smoren. De Kazachse doelman dacht daar echter anders over. Alleen een kopbal van Vanaken gaf hem het nakijken. De andere doelkansen werden verkwanseld. Niet meer en niet minder.

Een wankele defensie en een botte aanval: neen, België heeft op dit moment geen geweldige ploeg. Ook niet met Courtois, De Bruyne en Lukaku. Zelfs niet als ze topfit zijn. De lat moet dan ook niet te hoog worden gelegd. De groepsfase overleven is een must (op het WK 2022 lukte zelfs dat niet), want met 48 teams worden de poules slechts zwakker. Elke ronde nadien zou een klein mirakel zijn.

De verdediging blijft wankel. Rudi Garcia kan alleen hopen dat de jongere verdedigers (De Winter, Seys, De Cuyper) de komende maanden stappen zetten. Nieuwe namen vallen in de laatste lijn niet te verwachten. Die mogelijkheid bestaat wel dieper op het veld. Jonge spitsen kunnen in een half jaar een stuk beter worden. Dat geldt bijvoorbeeld voor Romeo Vermant. Toch moeten ook oudere spelers als Christian Benteke in de gaten gehouden worden. Hij was nooit een wereldvoetballer en hobbelt al enkele jaren mee in de Amerikaanse competitie, maar als type benadert hij het dichtst Lukaku.

De bondscoach zelf heeft in de groepsfase niet overtuigd, maar is wel (bijna) geslaagd in zijn opdracht (WK-kwalificatie en het behoud in de Nations League). Toptrainers zijn nog alleen in nationale teams geïnteresseerd als ze op de terugweg zijn (Ancelotti, Tuchel) en een bond als de Belgische kan zich financieel geen topper permitteren. Een jonge coach hebben we gehad en dat was een fiasco. Laat ons dus wat vertrouwen geven aan iemand die de Ligue 1 won tegen PSG.

Vergoelijken

Boven alles zal het echter nodig zijn om een realistisch verwachtingspatroon uit te tekenen. Geen sinecure in een land (lees media) dat de wereldkampioen van de voorbeschouwingen is. Onze O17 trok naar Qatar om wereldkampioen te worden. De komst van De Cat en Mokio zou de weg naar de titel openmaken. Helaas, meteen uitgeschakeld door Portugal. De wereldkampioen, heette het vergoelijkend. Neen, dat was een vorige lichting Portugese jongens. Hun opvolgers waren echter beter aan de bal dan de Belgen. En ook hier defensieve blunders en een aanval die niet trefzeker genoeg was.

Maar niet getreurd. Het is belangrijker dat er één of meer van die jonge gasten doorstoten naar de Rode Duivels dan dat er in Qatar een prijs werd gepakt. En wat de grote jongens betreft: laten we blij zijn dat we volgend jaar de plas over mogen. Italië bijvoorbeeld was er al drie keer op rij niet bij en moet straks play-offs spelen. En wie nu (als journalist, analist) loopt te kreunen, kan de lat zeker niet te hoog leggen.

 

 

 

 

 

Share.

About Author

François Colin (1948) was achtereenvolgens rubriekleider voetbal en chef-sport van Het Nieuwsblad en senior writer van De Standaard. Na zijn pensioen in 2014 was hij tot 2021 columnist van SportVoetbalmagazine. Hij bracht verslag uit van twee Olympische Spelen, tien EK's en negen WK's voetbal en was aanwezig bij ruim driehonderd interlands van de Rode Duivels. Hij is auteur of co-auteur van een vijftiental boeken over de mooiste sport op aarde.

Leave A Reply