We vroegen bij het verschijnen van ‘111 Legendarische Voetbalhelden’ een paar voetbalprominenten om hun tien favoriete voetballers aller tijden. Het is de beurt aan onze redacteur Jan Willem Spaans, die zijn keuzes kort onderbouwt. Criterium: hij kiest enkel spelers die hij zelf heeft zien spelen. En enkel mooie voetballers.
- Xabi Alonso – Definitiekwestie. Enkele jaren geleden heb ik besloten dat degene die de bal het best richting geeft mijn favoriete speler moet zijn, omdat voetbal een spel is waarbij de bal een zekere richting in moet, ongeacht welke tactiek daartoe wordt gehanteerd. Die mening ben ik nog toegedaan. Zodoende is Xabi Alonso, die de honderd meter misschien in 18 seconden zou lopen, om zijn ongeëvenaarde traptechniek mijn lievelingsvoetballer.
- Kaká – Dé man toen ik het voetbal begon te volgen. In zijn beste jaren bij AC Milan was hij m.i. de beste ter wereld. Ongrijpbaar vlug, met een goed schot en vooral zo belachelijk stijlvol. Daar kan Messi niks aan doen, maar met vijftien centimeter lichaamslengte erbij zien dezelfde bewegingen er zoveel eleganter, gracieuzer uit. Verpestte alles door naar Real Madrid te gaan. De herinnering blijft.
- Lionel Messi – Een beetje tegendraads, omdat het persoonlijk is. Lionel Messi is natuurlijk de beste voetballer van zijn generatie en iedereen die dat ontkent is blind of niet helemaal jofel. Zo tussen 2008 en pakweg 2015 was de man letterlijk ongrijpbaar. Ik heb zelf alleen twee andere favorieten omdat La Liga me niet echt aanspreekt.
- Ronaldo – De echte dan, de originele versie. Buiten persoonlijke joker Berbatov en alleskunner Kimmich probeer ik van iedere positie iemand te kiezen. Excuses aan Torres, Henry, Shevchenko, Lewandowski en zelfs CR7, maar deze Braziliaan was dé grootmeester van het afwerken.
- Fabio Cannavaro – Verdediger die de Gouden Bal won, en ‘t was volkomen terecht. Nam Italië in 2006 bij de hand toen het voetbal in de laars dieper zat dan het ooit gezonken was. Met Cannavaro worstelde Italië zich door het toernooi om het uiteindelijk te winnen.
- Andrea Pirlo – Dat stiftje op Euro 2012. Zijn rol bij Juventus als de onaantastbare spelverdeler. En natuurlijk zijn plek in het beste voetbalteam dat ik zag,. het AC Milan van 2003-07. Een ongelofelijke voetballer.
- Francesco Totti – Veel is er niet voor nodig om één Italiaan aan het huilen te krijgen, maar zestigduizend? Franceso Totti bracht het Olimpico alle fases van emoties, iedere keer weer, twintig jaar lang. Zijn technieken staan gelukkig op YouTube vereeuwigd.
- Joshua Kimmich – Spielverlagerung noemde hem de denkbeeldige zoon van Philipp Lahm en Bastian Schweinsteiger. Voor mij de beste Duitse voetballer die ik heb gezien. Polyvalent en op iedere positie bij de wereldtop. Besliste in 2020 de Bundesliga met een asociaal mooie stift.
- Iker Casillas – De beste keeper van zijn generatie? Ik denk het wel. Stijlvolle all-rounddoelman die enkel met José Mourinho ruzie kreeg. Kon ternauwernood voorkomen dat het oranje afbraakvoetbal in 2010 triomfeerde in lelijkheid, waar de landstraditie sterven in schoonheid voorschrijft.
- Dimitar Berbatov – Mag eigenlijk niet, maar was voorbeeldig. Zo goed voetballen zonder ooit een druppel te hebben gezweet. Als balbehandeling het enige criterium is, stond-ie op één. Geregeld heb ik wedstrijden van nietszeggende ploegen zonder enig belang uitgekeken voor deze held. Buiten mijn subjectieve voorkeur moest hier natuurlijk Dennis Bergkamp staan. Of Fernando Torres.
