IN HET SPOOR VAN JURGEN KLOPP (4) - RW

Jürgen Klopp beleefde de belangrijkste dag uit zijn voetballeven op zaterdag 1 juni 2019. Toen won hij met FC Liverpool de Champions League in het Wanda Metropolitana Stadion van Madrid. De kwaliteit van het finalespel was, zoals vrijwel steeds, erg matig. De voorbije twee seizoen trok FC Liverpool als een wervelwind door de Champions League en mag het zich op de borst kloppen als ‘best voetballende team’ van Europa. Getekend: Jürgen Klopp. Een combinatie van uitgekiend ‘Vollgasfussball’ of ‘heavy metal football’ met menselijke interactie. Ik ‘ontdekte’ Klopp op 23 mei 2008. Zie hieronder. En besloot toen om mij te verdiepen in deze merkwaardige persoonlijkheid die vandaag de voet mag zetten naast die van Pep Guardiola als beste coach van Europa. Deze week elke dag een fragment van ‘In het spoor van Jürgen Klopp’, een longread op www.dewitteduivel.com.

In de laatste aflevering halen we drie visies op van specialisten die de passage van Jürgen Klopp in Liverpool op de voet hebben gevolgd. Martin Rafelt is de Duitse auteur van het boek ‘Vollgasfussball. De voetbalvisie van Jürgen Klopp’, waarin hij een overzicht van de tactische keuzes brengt.

De Duitse schrijver Elmar Neveling publiceerde een biografie over hem.

De Spaanse journalist Guillem Balague analyseerde zijn ontwikkelingen op verschillende internationale websites.

Martin Rafelt in ‘Vollgasfussball. De voetbalvisie van Jürgen Klopp’ over het eerste seizoen in Liverpool

‘De start van het eerste seizoen in Liverpool kenmerkte zich met positieve en negatieve aspecten en de resultaten waren ook navenant. Er waren spectaculaire triomfen, kwalijke tegenslagen en verrassend zelfzekere zeges, spectaculair krap bevochten overwinningen en ongelukkige nederlagen in evenwichtige wedstrijden. De positiefste verschijnselen waren onbetwist de duidelijke successen tegen de topteams van de Premier League. Al in de eerste maand maakte men indruk met een 1-3 zege tegen Chelsea op Stamford Bridge. Drie weken later haalde men het 1-4 bij Manchester City. De pressingmechanismen sloegen geweldig aan tegen goed voetballende tegenstanders. Daardoor ontstonden vele countersituaties wat de eigen slagkracht maximaal maakte. In de terugwedstrijd tegen City (3-0) bevestigde men de sterkte tegen meevoetballende tegenstanders.

Wedstrijden tegen mindere tegenstanders waren negatief en gaf men doelpuntloos weg. Er was een gebrek aan evenwicht in de ploeg. Liverpool bewerkte wel vlijtig balbezit en zette veel druk, maar kwam te zelden tot creatieve momenten en heldere kansen. Liverpool drong door tot finales van zowel de Europa League (Sevilla) als League Cup (Manchester City) maar verloor telkens. Toch zorgde de thriller tegen…Borussia Dortmund in de terugmatch van de kwartfinales voor het definitieve geloof in de stijl van Klopp. De Borussen liepen een half uur voor het einde uit tot een veilig lijkende 1-3, na 1-1 in de heenmatch. Liverpool diende nog drie keer te scoren om zich te kwalificeren. Een systeemwissel werd beslissend. Klopp focuste op de aanvallende aanwezigheid van zijn ploeg met een omschakeling naar een ruit. Origi en Sturridge zetten druk op de laatste linie, daarachter wervelde Coutinho, en Allen en Milner rukten als middenvelder zeer vaak naar voor op. Na een aansluitingsgoal leidde de permanente offensieve présence via een hoekschop in de 77 ste minuut naar de 3-3. En omdat een echte Klopp-blockbuster zo moet opgebouwd zijn, viel de zegetreffer uiteraard in de 91 ste minuut. Ondanks alle tactische gaven konden de Borussen niet meer mee in het Vollgasfussball van hun vroegere trainer en werden ze overrompeld nadat ze zelf nog door snel omschakelspel aan de leiding waren gekomen. De Engelse vertaling full throttle football werd van dan af heavy metal football genoemd.’

Elmar Neveling in ‘Jürgen Klopp. The biography’ over de nacht na de verloren Champions Leaguefinale tegen Real Madrid in 2018

‘De nederlaag in Kiev tegen Real Madrid zou het partydier in Klopp niet stoppen. Op een privéfuifje na de finale zong hij om zes uur in de ochtend een lied dat Campino, zanger van de Duitse punkband Die Toten Hosen én Liverpoolfan sinds de jaren zeventig, had gecomponeerd: ‘We saw the European Cup, Madrid had all the fucking luck. We swear, we keep on being cool, we bring it back to Liverpool.’

In de dagen van The Beatles was Liverpool stad vol ‘rock-‘n-roll’. Sinds de komst van Klopp klonk de sound als ‘heavy metal’. Geen ploeg scoorde meer goals in zijn eerste 365 dagen als de zijne: 71. En in 2017-’18 trof men liefst 135 keer raak in alle competities. Klopp beschreef zichzelf bij het begin als ‘The Normal One’. Is dat zo in werkelijkheid? Hij deed een club en zijn fans ontwaken uit een soort lethargische melancholie naar de successen van het verleden. Hij leidde The Reds naar alle uiteinden van Europa en bracht tegelijk de ‘funfactor’ terug naar Anfield Road. Ondanks het feit dat hij niet houdt van supporters die zijn naam scanderen, kan hij er niet omheen dat zijn charisma de start voor deze show heeft gegeven.’

Guillem Balague over de ‘change’ in 2018-19

‘Liverpool versterkte zich in de zomer van 2018 op het gebied van de defensieve stabiliteit. Er werd voor een recordbedrag geïnvesteerd in een doelman: de Braziliaan Allison Becker van AS Roma. Hij gaf de achterhoede het vertrouwen die ze ontbeerde. Na het aantrekken van Virgil van Dijk tijdens de wintermercato stak het elftal daar eindelijk in balans. Ook het verdedigende compartiment op middenveld kreeg versterking met de komst van de Guinese ‘box-to-boxer’ Naby Keita (Red Bull Leipzig) en de ‘no-nonsense’ Braziliaan Fabinho (AS Monaco).

Deze spelers gaven Klopp de kans om flexibeler om te springen met wedstrijdsituaties en zonder grote problemen te switchen van zijn klassieke 4-2-3-1-systeem naar 4-3-3, 4-4-1-1 of zelfs 4-5-1. De kans op een tegendoelpunt bij een counter werd op die wijze geminimaliseerd.

Het adembenemende aanvalsspel van het seizoen 2017-’18 werd ingeruild voor een meer gecontroleerde variant. De rol van Firminho en Salah kreeg een andere invulling. Firminho was op de negen vorig seizoen vaak ‘onhoudbaar’, vooral in de Champions League. Klopp verschoof hem op subtiele wijze naar de ’10’-positie en stuurde ook de positie van Salah bij. Die scoort minder vaak dan vorig seizoen maar maakt meer deel uit van het ‘systeem’ waardoor Liverpool minder afhankelijk van hem is geworden.

Liverpool heeft dus meer greep op de tegenstander gekregen en is globaal genomen een ‘rijper’ elftal geworden. De uitzonderlijk hoge pressing die het team typeerde in de campagne van 2017-’18 werd in evenwicht gebracht door een keuze voor meer controle.’