Enkele jaren geleden was er op de Nederlandse tv een feuilleton te zien waar een voetballer werd benaderd. Hij werd verplicht om zijn ploeg te laten verliezen. Anders zou er iets met zijn familie gebeuren. Waarom denk ik daar nu aan? Er gebeuren rare dingen rondom mij, zong Urbanus. Nu kan men in ons voetbal niet meer van een zoveelste Belgenmop spreken. Niemand begrijpt nog wat er de laatste weken gebeurt. Normaal is het zeker niet!
Hoe moet het dan verder? Laten we momenteel niemand verdenken van valsspelen. Misschien moet men beginnen bij de voetballers zelf! Zijn zij eerlijk? Schwalbes, zware fouten, noodzakelijke fouten of blessures veinzen zijn schering en inslag. Zo proberen ze de refs te beïnvloeden. Misschien moeten de voetballers het spel zo eerlijk mogelijk spelen. Elk duel is op het randje, vasthouden, trekken, duwen. Het lijkt soms wel judo (maar die mannen doen niets wat niet mag of ze worden anders onmiddellijk bestraft!). De scheidsrechters moeten terug strenger worden. Een zware fout in het begin van de match moet ook een kaart zijn! Een schwalbe moet een kaart zijn. En een schorsing na drie gele kaarten is nodig. Want aan hun geld zitten zal hen misschien doen nadenken. En als de VAR ziet dat een blessure wordt geveinsd, moeten ze dat influisteren, niemand moet dat horen, maar dat valsspelen moet eruit. Ik ben het beu om te zien hoe iemand die zogezegd zwaar geblesseerd is met zijn hand of been tegen de grond bonkt. Ik denk als men echt pijn heeft dat men blijft stilliggen. Of aan hun hoofd wrijven als ze een schouderduw krijgen en ondertussen tussen hun vingers zien hoe de ref reageert, de komedianten …
In de jaren negentig hadden we de referee Alphonse Constantin. Hij trok veel kaarten en kreeg kritiek van de pers en van de voetballers. Naar de ref lopen om te reclameren werd onmiddellijk een kaart. Het duurde niet lang. Als de spelers kwamen aangelopen, hield hij zijn hand waar de kaarten zaten en ze kwamen geen stap meer dichter. Hij floot destijds belangrijke matchen hier bij ons, maar ook Europacup- en Champions League matchen en interlands. Dus werd zijn fluiten toch gewaardeerd op hoger niveau. Misschien moeten we daar weer naartoe. Strenger optreden voor de voetballers, want die grootverdieners voelen zich de heersers. En zet de trainers terug op hun bank. Happel bewoog niet op zijn bank en was één van de beste trainers ooit. Dat ze hun instructies geven in de kleedkamer. Desnoods zet men een omheining voor de bank. Geroep en armgezwaai hitsen de supporters alleen maar op.
Zoals nu kan het niet verder. En wat gaan ze doen als de refs vroeg of laat gaan staken? Want een match spelen zonder arbiters is niet mogelijk!
Eddy Vercammen
