In de grote voetballanden is het transferraam alweer gesloten. De eindbalans maakt de (financiële) machtsverschillen in het Europese voetbal pijnlijk duidelijk. De clubs van de Premier League gaven 3,6 miljard euro uit om hun selecties te versterken. Een nieuw record en meer dan de vier andere topcompetities (Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje) samen. Zij komen gezamenlijk aan zo’n 3,5 miljard. Het geld is ongelijk verdeeld. Het lijkt wel de echte wereld.
De trend in het topvoetbal is zowel helder als zorgelijk. De vijf voorbije seizoenen waren de Engelse clubs goed voor 46 procent van de transferuitgaven van de vijf grootste voetballanden. Deze zomer was dat ongeveer 51 procent. Opmerkelijk ook dat niemand zich zorgen lijkt te maken over de uitspraak van het Europees Hof in de zaak-Lassana Diarra. Dat kan nochtans Bosman bis worden.
Het CIES Football Observatory van de universiteit van Neuchâtel becijferde dat de top-drie van de clubs die netto het meest uitgaven uit Engeland komt: Manchester City 369 miljoen euro, Arsenal 366 miljoen en Liverpool 245 miljoen. De Reds handelden zeer on-Liverpools. Met een nieuw Engels record (150 miljoen voor Alexander Isak) als uitsmijter. Het wordt nog straffer als je de top-tien bekijkt. Daar staan behalve Real Madrid en Atletico Madrid alleen Engelse teams in. De Koninklijke, historisch de club die het meest met geld wappert tijdens een mercato, moet zeven ploegen uit de Premier League laten voorgaan. Kleinere clubs als Bournemouth of Brentford kunnen zich duurdere transfers permitteren dan de toppers van het oude continent.
Armer
Een verklaring voor de concentratie van de rijkdom vind je vooral in de inkomsten aan tv-rechten. Liverpool, de Engelse kampioen, streek 175 miljoen euro op. Bayern München, de kampioen van de Bundesliga, moest het stellen met 72 miljoen, Napoli, dat de titel in de Serie A veroverde, vrede nemen met 69 miljoen euro en Paris Saint-Germain, de Franse kampioen, zelfs met 42 miljoen.
De bescheiden tv-inkomsten voor het Franse voetbal vind je ook terug in het onderzoek van het CIES Football Observatory. De drie clubs die het meeste overhielden (lees verkochten) op de transfermarkt komen alle drie uit Frankrijk: Racing Lens 113 miljoen euro, Olympique Lyon 108 miljoen en Monaco 95 miljoen.
De rijkdom van het Engelse voetbal heeft ook pluspunten voor de teams van het continent. Vaak kunnen middelmatige spelers voor enorme bedragen over de plas verkocht worden. Deze zomer viel echter op dat de zogenaamde Big Six ongewoon veel in eigen land winkelde. Lang niet alle geld vloeide naar financieel armere competities.
Naïef
Met de creatie van de Super League hoopten vooral de Spaanse groten een gelijker speelveld te creëren. Die piste lijkt echter op een dood spoor beland door de verhoging van de prijzenpot van de Champions League en de uitbreiding van de Club World Cup.
De Europeanen van het continent blijven echter zoeken naar oplossingen om hun inkomsten op te trekken. Vandaar het idee om wedstrijden van de nationale competitie op een ander continent af te werken. Zo wil La Liga het duel tussen Villarreal en Barcelona in december naar Miami verplaatsen. De Serie A wil met Como tegen Milan in februari naar Perth in Australië.
De fans zien dat terecht niet zitten. De Football Supporters Europe, de Independent Supporters Council, Football Supporters Association Australia en de Accionistas y Socios del Fútbol Español hebben een brief gestuurd naar Fifa-secretaris-generaal, Mattias Grafström, om te voorkomen dat competitiewedstrijden naar de andere kant van de wereld worden verplaatst. ‘Clubs zijn noch amusementsbedrijven, noch rondreizende circussen’, stellen de supportersverenigingen. ‘Zij bestaan ten behoeve van hun gemeenschappen en zorgen voor een gevoel van verbondenheid.’ Woorden die in de bestuurskamers naïef zullen genoemd worden.
