Toen Barcelona een paar maanden geleden Hansi Flick als trainer aantrok, leek dit wel een teken van radeloosheid. Intussen denkt iedereen daar anders over. In de eerste plaats Robert Lewandowski die zijn vroegere glans hervond.
Al jaren is Barcelona gebouwd op los zand en bepaalde grootheidswaanzin het beleid in de Catalaanse metropool. Er was eind vorig seizoen de soap rond trainer Xavi Hernández die eerst wel, dan niet en uiteindelijk toch zou vertrekken. De aanstelling van zijn opvolger wekte veel verbazing. Hoe kon Hansi Flick nu in deze roerige club overeind blijven nadat hij eerder de eerste Duitse bondscoach was die voortijdig werd ontslagen, het gevolg van slechte resultaten en – vonden insiders – verkeerde tactische keuzes. Dat Flick ervoor succesrijk bij Bayern München was geweest, waar hij alles won wat er te winnen valt, werd even vergeten.
Hansi Flick is geen trainer die zichzelf op de borst klopt. Maar het ontbreekt hem niet aan zelfvertrouwen. Flick ligt heel goed in de spelersgroep. Door zijn empathie en vermogen om spelers bij alles te betrekken. Hij bouwt zijn trainingen heel goed op en is iemand die elke dag op het veld moet staan. De job van bondscoach was eigenlijk niets voor hem. Bovendien is Flick, in weerwil met zijn zachtaardige kant, niet bang om beslissingen te nemen. In zijn allereerste wedstrijd als hoofdtrainer van Bayern München hevelde hij bijvoorbeeld de Oostenrijkse linksachter David Alaba over naar het centrum van de verdediging, ofschoon velen in de club dat niet begrepen. Maar Flick vond wel dat hij te weinig sportieve inspraak had in de uitbouw van de club. Hij was het slachtoffer van de machtspositie van Uli Hoeneß, die nu nog altijd aan de touwtjes trekt, en kon er niet mee leven dat hij telkens weer voor voldongen feiten werd gesteld. Rebelleren tegen een systeem dat in München al jaren bestaat, zo zal ook Vincent Kompany ervaren, heeft geen zin. Maar Flick kon in zo’n constellatie niet langer leven. Dat had, zo zei hij, met zelfrespect te maken. Toen hij tegenover de spelers zijn vertrek aankondigde, werd het in de kleedkamer muisstil.
Hansi Flick had zich heel goed op zijn job bij Barcelona voorbereid. Hij dompelde zich onder in de Catalaanse cultuur en begaf zich tussen het volk om de temperatuur van de stad te voelen. En hij bleek ook nu weer een trainer die het risico niet schuwt. Aanvallend voetbal is zijn credo. Dominant voetbal waarbij de tegenstander wordt opgesloten. Daar wil hij met Barcelona naartoe. Dat lukt bij momenten, maar niet altijd. In de met superlatieven overgoten matchen tegen Bayern München (4–1) en op Real Madrid (0–4) bediende Barcelona zich van het wapen van de counter en pakte uit met de buitenspelval. Na afloop zei Flick, die niet snel in euforie vervalt, dat de weg nog lang is. Hij weet dat er ook een mindere periode komt. Maar de resultaten maken van hem voorlopig een wereldtrainer. Want het voetbal is mooi om naar te kijken. Toch maakt Hansi Flick in vergelijking met zijn voorganger het verschil bij Barcelona. Hij heeft de groep heel goed in de hand. De spelers loven zijn aanpak en zijn feeling om harde trainingsarbeid af te wisselen met ontspanning. Maar vooral: onder Flick heeft de door sommigen afgeschreven spits Robert Lewandowski zijn vroegere scherpte hervonden. Hij lijkt, op 36-jarige leeftijd, helemaal herboren en scoort aan de lopende band.
GEEN VROLIJKE JONGEN
Robert Lewandowski heeft in zijn huis een kamer ingericht waarin al zijn bekers staan uitgestald. Het wil wel eens gebeuren dat de Pool zich in deze ruimte terugtrekt. Dan mijmert hij over het verleden, over het hobbelige parcours dat hij heeft afgelegd. Dan denkt hij terug aan de tijd hij als kleine jongen gefascineerd was door het spel van Roberto Baggio. Steeds weer wil Lewandowski zijn grenzen verleggen. Niets wat hem meer ergert dan een training waarin er niet voluit wordt gegaan. Dan overreedt hij een paar ploegmaats om achteraf even door te gaan. Lewandowski probeert nog steeds het kleinste element in zijn spel te verbeteren. In de Bundesliga was hij vijf keer na elkaar topschutter en hij brak tijdens het seizoen 2021–2022 met 41 doelpunten het historische record van Gerd Müller (40 goals). Maar in zijn laatste jaar bij Bayern was Lewandowski niet gelukkig met de opdracht die hij van trainer Julien Nagelsmann kreeg. Die wilde hem meer vanuit het middenveld zien komen. Dat, zo vond hij, ontnam hem een stuk van zijn vrijheid. Daarom verhuisde hij medio 2023 naar Barcelona. Om, zo zei hij, ook eens in een andere competitie te spelen. Maar hij botste op hetzelfde probleem. Ook Xavi gaf hem naar zijn idee veel te veel tactische richtlijnen, waardoor hij zich geremd voelde. Hij liet daar openlijk zijn ongenoegen over blijken en werd vaak in de loop van de tweede helft vervangen. In korte tijd verbleekte zijn status.
De komst van Hansi Flick, onder wie hij bij Bayern uitstekend had gepresteerd, was voor hem een geschenk uit de hemel. Lewandowski bloeide op en naast het veld helemaal open. De Pool, niet bepaald de meest vrolijke jongen, trok zich vorig seizoen als het ware terug in zijn eigen leefwereld. Dat maakte hem niet populair bij zijn ploegmaats. Toen er vorige zomer een nieuwe aanvoerder moest worden gekozen, kreeg Lewandowski geen enkele stem. Het zette hem aan het denken.
Maar Lewandowski functioneert vooral veel beter in het spel dat Barcelona onder Flick probeert te spelen. Hij moet minder meters afleggen. Zo houdt Lewandowski voldoende energie over om zich op zijn absolute kwaliteit te richten: het maken van doelpunten. In vergelijking met vorig seizoen valt hij ook in de omgang met zijn ploegmaats niet te herkennen. Die wisten niet wat ze zagen toen Lewandowski zich over de jonge Lamine Yamal ontfermde. Hij probeert hem zoveel mogelijk te helpen. En hij denkt mee met het hele team. Toen doelman Marc-André Ter Stegen met een blessure langdurig uitviel, tipte hij met zijn landgenoot Wojciech Szczęsny meteen een mogelijke vervanger. Die had na zeven seizoenen bij Juventus eigenlijk al zijn carrière afgesloten, maar ging op het aanbod van Barcelona in. Na de memorabele match op Real Madrid richtte hij de aandacht op zich: door in de kleedkamer meteen een … sigaret op te steken.
