‘In de jaren tachtig begon Johnny Rep zich al af te zetten tegen die bijnaam, ooit bedacht door Sjaak Swart.
De koppige rechtsbuiten was op zijn retour toen hij steeds vaker overvleugeld werd door een zelfbewust talent uit de Zaanstreek.
‘”Beetje afgunst. Logisch dat Sjaak het zei, maar ik was er niet zo blij mee. Alsof alles mij altijd maar kwam aanwaaien. Mijn hele leven heb ik gemiddeld twintig goals per seizoen gemaakt. Dus dan ben je gewoon goed.”
Toen de globalisering nog niet had toegeslagen, was Rep een bezienswaardigheid in het buitenland. Fransen noemden hem “L’ Angle Blond”, de Blonde Engel. Spanjaarden kortweg “El Rubio”, de Blonde.
Met het uiterlijk van een filmster, de speelse brutaliteit in zijn ogen, de loop van een hinde en zijn doelgerichtheid wond Rep het publiek om zijn vingers.’
Zijn voetbalshirt droeg Rep over de broek, dat paste goed bij het weerbarstige imago. “Het zat lekkerder. Maar ik vond het ook mooi omdat George Best het zo deed.”‘
Bron: ‘Terug naar Wonderland – De beste voetbalverhalen van Yoeri van den Busken’, 2024, blz. 241
Tijdens zijn loopbaan speelde Johnny Rep voor Ajax, Valencia, Bastia, Saint-Etienne, PEC Zwolle, Feyenoord en Haarlem.
Rob Siekmann
