Naam: Glen De Boeck
Geboren: 22 augustus 1971
Nationaliteit: Belg
Positie: libero
Clubs:
1990-1992: FC Boom
1992-1995: KV Mechelen
1995-2005: Anderlecht
Trofeeën:
Kampioen van België: 2000, 2001, 2004
Interlands: 36 (1)
Glen De Boeck liet zich bij tweedeklasser FC Boom opmerken en werkte zich na zijn transfer naar KV Mechelen meteen op tot basisspeler. Toen hij in 1995 voor Anderlecht tekende, waren veel waarnemers van oordeel dat hij niet goed genoeg was voor de Brusselse voetbaltrots.
Hij had op dat moment nochtans al zijn debuut gevierd bij de Rode Duivels. Bondscoach Paul Van Himst nam hem echter niet mee naar het WK in Amerika. Vier jaar later behoorde hij wel tot de keurgroep van Georges Leekens, maar in Frankrijk kwam hij niet verder dan een invalbeurt tegen Mexico.
Robert Waseige vond een centraal verdedigingsduo De Boeck-Staelens niet wendbaar genoeg en zag hem over het hoofd voor Euro 2000 in eigen land. Twee jaar later was hij wel present op het WK in Japan. Hij miste de eerste wedstrijd tegen Japan en de laatste tegen Brazilië vanwege blessures, maar stond in de basis tegen Tunesië en Rusland.
Kathedraal
De Boeck was een wat statische libero. Zijn bijnaam onder journalisten was ‘de kathedraal’. Hij was echter ook slim, tactisch en organisatorisch sterk en had een goed positiespel. Hij zou maar liefst tien jaar in het Astridpark spelen. In die periode won hij drie landstitels en won in het seizoen 2000-2001 onder andere van Manchester United, waardoor Sporting de tweede ronde van de Champions League bereikte.
Hij vormde een centraal duo met Lorenzo Staelens en werd na het vertrek van deze laatste in 2001 aanvoerder van Anderlecht. De Boeck had immers leiderskwaliteiten en een vlotte babbel, maar een paar jaar later moest hij wijken voor de nieuwe leider: de 17-jarige Vincent Kompany. In 2005 werd zijn nog lopend contract vanwege een blessure beëindigd.
De Boeck werd assistent van Frankie Vercauteren en samen werden ze meteen kampioen. Een paar seizoenen later moest De Boeck wijken voor Ariël Jacobs. Hij leek echter al van bij zijn komst bij KV Mechelen in de wieg gelegd om trainer te worden. Met het bescheiden Cercle Brugge bereikte hij in 2010 de bekerfinale tegen AA Gent, maar pakte naast de trofee.
Hij werd op dat moment als de nieuwe prins onder de Belgische trainers beschouwd, maar een hele rits clubs (Germinal Beerschot, VVV, Waasland-Beveren, KV Kortrijk) passeerden de revue, maar nergens bleef hij veel langer dan een jaar. Na de degradatie met Lokeren volgde een matige start in 1B en het ontslag eind 2019. Nadien was het wachten op een nieuwe uitdaging.
