Geboren: 5 juli 1951
Nationaliteit: Belg
Positie: rechtsachter/aanvaller, libero
Clubs:
1968-1980: Anderlecht
1980-1981: Toulouse
1981-1983: Club Brugge
Trofeeën:
Kampioen van België: 1972, 1974
Beker van België: 1972, 1973, 1975, 1976
Europacup II: 1976, 1978
Interlands: 15 (1)
Van Peutie langs Vilvoorde naar Anderlecht. De weg die Gilbert Van Binst als voetballer volgde. Op het veld ging hij ‘achteruit’. Van aanvaller naar rechtsachter. Een erg aanvallend ingestelde rechtsback, die zijn tijd ver vooruit was: een vleugelverdediger van de 21ste eeuw.
Hij mocht in 1968 een eerste keer proeven van het eerste elftal en werd definitief de eerste keuze na de beenbreuk van Georges Heylens in de bekerfinale tegen Standard (1973). Van Binst speelde die middag tegen Standard als libero (2-1), net als een jaar eerder ook tegen Standard (1-0)
De ‘Gille’ was de man van de grappen en de grollen, de sfeermaker van het Astridpark. Op het veld was het echter bittere ernst. Hij won twee landstitels en vier bekers met Sporting. Hij veroverde ook twee keer Europacup II. In 1976 mocht hij na de winst tegen West Ham United (4-2) als gelegenheidsaanvoerder de beker in ontvangst nemen.
Het hoogtepunt van zijn carrière beleefde hij in Parijs, in het Parc des Princes. In de finale van de Europese beker voor Bekerwinnaars scoorde hij, net als Robbie Rensenbrink, twee keer tegen Austria Wien. Eerst liep hij in op een splijtende voorzet van Luco Coeck en verraste doelman Herbert Baumgartner met een lokje, nadien haalde hij van buiten de zestien met links uit en zag de bal in het dak van het doel verdwijnen.
In 1978 herhaalde de geschiedenis zich. Trainer Raymond Goethals deed met Swat Van der Elst wat eerder met Van Binst was gebeurd. De oudste van het broederpaar Van der Elst werd van aanvaller omgeschoold tot rechtsachter. In 1980 trok Van Binst de deur van het Astridpark achter zich dicht en ging voor de Franse tweedeklasser Toulouse voetballen, bij zijn ex-ploegmaats Attila Ladinszky en Robbie Rensenbrink. Het was overigens Rensenbrink die hem zijn plaats bij de Rode Duivels kostte. Voor een kwalificatieduel tegen Nederland had Van Binst aan Humo verteld dat hij zijn ploegmaat Rensenbrink niet op de sintelbaan zou schoppen: ‘Ik zou dat in mijn eigen portemonnee voelen’, zei hij. Guy Thys, de nieuwe bondscoach, verving hem door de jonge Eric Gerets. Rensenbrink scoorde drie keer (5-0), maar Van Binst kreeg – ondanks een eerdere toezegging van Thys – zijn plaats niet terug.
Gille Van Binst kreeg op latere leeftijd af te rekenen met de ziekte van Parkinson, maar verloor nooit zijn goed humeur.
