Onlangs verscheen Nicolas Frutos weer in de belangstelling. Voor die ex-profs wordt altijd wel plaats gevonden in de kranten. In tegenstelling tot de amateurvoetballers, zelfs op nationaal niveau, want daar wordt weinig of geen aandacht aan gegeven. Die kopen nochtans een krant!
Frutos dus, ‘de reiger’. Hij was bij Anderlecht waarschijnlijk één van de duurste voetballers ooit als men de minuten optelt die hij voor zijn vermoedelijk zwaar contract gespeeld heeft. Hij kwam in het seizoen 05/06 halfweg de competitie hier aan. Proto, Tihinen, Deschacht, Vanderhaeghe, Zetterberg, Goor, Mpenza, De Man, Zewlakov en Wilhelmsson waren zijn belangrijkste ploegmaten en ze speelden kampioen.
Een seizoen later was er ondanks enige vertrekkers evenzeer een sterke selectie. Zitka, Van den Borre, Juhasz, Van Damme, Deschacht, Hassan, Goor, Boussoufa, Tchité, De Man, zijn landgenoten Biglia en Pareja en de later gearriveerde Wasilewski waren zowat de basisspelers. Zij werden dat seizoen ook kampioen. Frutos scoorde in dat seizoen 14 competitiegoals, maar werd daarmee geen clubtopscorer want Tchité trof 20 maal raak.
Frutos was zeker geen slechte spits en scoorde veel goals. Maar toch was hij slechts één keer de topschutter van de ploeg, samen met Hassan en dat met 8 goals in 07/08. In 05/06 scoorde hij 9 goals, Mpenza 12. In 08/09 6 goals, Boussoufa 11. In 09/10 3 goals, Lukaku 15.
Frutos was ondanks zijn kloeke gestalte een kwetsbare jongen. Op die vijf seizoenen bij Anderlecht speelde hij slechts 69 matchen waarvan 17 invalbeurten. Hij scoorde in die periode 40 competitiegoals. Om een vergelijking te maken, Boussoufa speelde bij Anderlecht in bijna dezelfde periode in 5 seizoenen 147 matchen waarvan 5 invalbeurten en scoorde 48 goals. Qua gespeelde matchen is dat een immens verschil. Het Anderlechtbestuur zal wel vaak gevloekt hebben als Frutos wéér eens geblesseerd was.
Natuurlijk wou Frutos bij Anderlecht blijven toen hij stopte als prof. Een goed loon krijgen bij Anderlecht en wat voetballen bij de veteranen van SK Londerzeel zag hij wel zitten. Hij mocht de beloften trainen en werd daarna ook assistent bij de eerste ploeg. Hij mocht even overnemen toen Weiler ontslagen, werd maar meer dan twee competitiematchen duurde dat niet. Vanhaezebrouck nam over.
Frutos verliet dan Anderlecht maar bleef hier rondfladderen om bij zijn geliefde club toch nog binnen te geraken en dat gebeurde zelfs nog even in 2020 als assistent-coach. Hij trok later naar Amerika maar dat duurde daar ook niet zo lang. Terug naar België dan maar en warempel vond hij nu een job bij RAAL La Louvière, in 1ste amateurs, als technisch directeur. Benieuwd wat dat gaat worden.
Ik wil hier geen afbreukk doen aan de spits Frutos, want als hij speelde was hij een pluspunt. Maar in zijn tienjarige profcarrière speelde Frutos mee in 198 matchen waarvan 61 invalbeurten. Op die 10 seizoenen betekent dat dus 137 basisplaatsen, een gemiddelde van 13 à 14 maal per seizoen. Dat is wel heel weinig voor iemand die zwaar weegt op de clubkas. Als die publiekslieveling dan vertrekt, mort het publiek. Maar als hevig supporter ziet men vaak niet hoe alles, vooral financieel, echt verloopt.
Noot : Ik maak al jaren mijn eigen statistieken en wat goals betreft kan daar hier of daar een klein verschil in zitten.
