SIMON MIGNOLET: ‘ALS KEEPER WIL IK RUST BRENGEN IN HET STRAFSCHOPGEBIED. VOOR DE SPELERS EN VOOR DE SUPPORTERS.’
Simon Mingolet blijft voor de vierde keer op rij onklopbaar in de Champions League. En is telkens één van de beste spelers van zijn elftal. De Gouden Schoen mag hem niet meer ontsnappen. Een zomer geleden sprak ik langdurig met hem in functie van het boek Bluvn Goan. De sterkhouders en straffe verhalen van de Club (Lannoo). Dat verscheen naar aanleiding van de 130 ste verjaardag van Club Brugge. Eén jaar later boette het tijdloze verhaal niets aan actualiteitswaarde in. Maak kennis met de keepersgedachten van Simon Mignolet.
Het hoofd en de benen, dat is Simon Mignolet. Het hoofd, dat is stilaan zijn handelsmerk. Bedoeld wordt: zijn brein. De kop van de keeper. Dat werd zijn grootste pluspunt. Niemand krijgt hem gek. Na een blunder staat hij er bij een volgende bal opnieuw. Een doelman zonder angst: niet voor de hoge bal, niet voor de strafschop, niet voor de blessure. Steeds meer ook de benen: door Romelu Lukaku werd hij geroemd als ‘de beste in de één-tegen-één-situatie’.
Ik vroeg hem enkele jaren geleden: ‘Poneer eens enkele stellingen over de doelman.’ Hij kwam met drie ondubbelzinnige richtlijnen. Met name regel één: vermijd ze, die tegengoal en men laat je je sowieso met rust. Regel twee: maak zo weinig mogelijk fouten. Regel drie: sta er opnieuw en het liefst van al bij de volgende bal. Dat klonk bijzonder nuchter allemaal.
De denkende doelman, die het wachten tot kunst verheft. Simon Mignolet.
Een keeper moet de druk uit zijn hoofd filteren, met hulp van de psycholoog
Ik zette in 2012 de stap van Sint-Truiden VV naar Sunderland. Dat was van een modale club uit de Belgische competitie naar de Premier League. Een ongewoon scenario want meestal ga je van STVV naar een Belgische topclub vooraleer de Premier League bij je aanklopt. Ik sloeg dus eigenlijk een stap over. En daar heb ik bij Liverpool FC toch een prijs voor betaald. Bij STVV en Sunderland stonden we vaak met de rug tegen de muur en kon ik me onderscheiden op vele doelpogingen. Sla je daar de bal eens, dan heb je amper tijd om erover na te denken want de volgende is al op komst. En de dag nadien is iedereen dat vergeten, want men kijkt naar je totaalprestatie. Bij Liverpool krijg je veel minder werk en dat was toch even wennen voor mij. Daar wordt elke fout uitvergroot. En meestal krijg je in diezelfde wedstrijd niet de kans om je te herpakken. Bovendien heeft een nederlaag van Liverpool FC gevolgen tot in Azië, Afrika en de Verenigde Staten toe. Want Liverpool FC is een mondiale club met miljoenen fans over de hele wereld. Je optreden als keeper wordt dus onder een vergrootglas gelegd. Daardoor verliep mijn eerste seizoen bij The Reds wat moeizamer dan ik had verwacht. De algemene druk is veel groter in Liverpool dan bij Club Brugge. Ook en misschien vooral buiten de match. Ik hoor hier soms jongens klagen over de media, maar dan zeg ik: ‘Waar liggen jullie van wakker? Dit is werkelijk peanuts vergeleken met Engeland.’
Voetballen bij Liverpool FC vergt een grote aanpassing. Het heeft impact op je omgeving, je familie en dus zelfs op een deel van de wereld. Dat deel van de wereld met name dat supportert voor The Reds. Presteert Liverpool FC slecht, dan laat zich dat daar gevoelen. Dan voel je daar als speler ook de weerbots van. Om met dat zware mentale aspect om te kunnen gaan, voorziet Liverpool FC begeleiding voor zijn spelers. Ik heb er bij psychologen en psychiaters therapie voor gevolgd. Je kunt daar niet meteen een meetbaar resultaat uit halen, maar over een periode van enkele jaren pik je wel verschillende dingen mee en je leert je af te schermen van alles wat naast het veld gebeurt. Voor mij is het tegenwoordig om het even of ik tussen de koeien sta of voor 80.000 mensen in Bernabeu speel tegen Real Madrid. Ik voel het verschil niet meer aan omdat ik me volledig concentreer op de match. De atmosfeer op Anfield Road is geweldig, maar na drie matchen moet je die wel uit je hoofd gefilterd hebben of je zal eraan ten onder gaan. Je kan niet bezig zijn met de invloed van het publiek, pers, buitenwereld, publieke opinie. Dankzij die professionele hulp, hou je als voetballer je emoties onder controle. Op dit gebied kan Club Brugge nog in de leer gaan bij Liverpool FC.
