Willem Renders is in het Portugese Lagoa, in Algarve, Europees veldloopkampioen bij de min 20-jarigen geworden. Op een heuvelend en verraderlijk parkoers, grenzend aan de grimmige watermassa van de Atlantische Oceaan, versloeg hij in een prangende spurt een Spanjaard die hem net ervoor had bijgebeend. Ze kenden elkaar van de Europese kampioenschappen op de baan voor min 20-jarigen, afgelopen zomer in Finland; Renders was ook toen de snelste, de Spanjaard eindigde vierde.
De achttienjarige Renders verbreedt onophoudelijk zijn horizon. Hij groeide op in West-Vlaanderen, maakt deel uit van de Brusselse club Excelsior, opererend in het Koning Boudewijnstadion, en is eerstejaarsstudent bio-ingenieur aan de KUL in Gent.
Succes in de jeugdcategorieën wekt natuurlijk hoge verwachtingen, maar de afloop is elke keer hoogst onzeker. Eén voorbeeld: de Oost-Vlaming Eddy De Pauw werd in 1979 wereldkampioen veldlopen bij de min 20-jarigen. Later welslagen bleef uit, onder meer door blessures. Nog twee jonge landgenoten vielen op in Lagoa: Sem Serrano werd zesde, vlak achter hem finishte Ilyes Duez, pas zeventien. België won vanzelfsprekend de landencompetitie.
Idem dito in de algemene vrouwenwedstrijd, met dank aan Jana Van Lent (vierde, net als vorig jaar), Lisa Rooms (zesde) en Chloé Herbiet (zevende). Dat Herbiet alweer aan een startlijn verscheen, zeven dagen na haar Belgische record op de altijd loodzware marathon, wekte al steile verbazing; anderen, ook wereldtoppers, kunnen dan nog altijd nauwelijks de ene voet voor de andere zetten. Dat Herbiet bovendien de top tien haalde, is niet alleen du jamais vu, het grenst ook aan waanzin.
Idem dito in de algemene vrouwenwedstrijd, met dank aan Jana Van Lent (vierde, net als vorig jaar), Lisa Rooms (zesde) en Chloé Herbiet (zevende). Dat Herbiet alweer aan een startlijn verscheen, zeven dagen na haar Belgische record op de altijd loodzware marathon, wekte al steile verbazing; anderen, ook wereldtoppers, kunnen dan nog altijd nauwelijks de ene voet voor de andere zetten. Dat Herbiet bovendien de top tien haalde, is niet alleen du jamais vu, het grenst ook aan waanzin.
Toch trekken sommigen alweer een blikje superlatieven open, terwijl afkeuring past. Ambitie en looplust (en vaderlandsliefde?) zijn prima, maar redelijkheid moet voorop staan. Overigens werd de wedstrijd met rustig overwicht gewonnen door de Italiaanse Nadia Battocletti, tweevoudig medaillewinnares op de jongste wereldkampioenschappen op de baan in Tokio en een voorbeeld van verstandige wedstrijdkeuze.
Italië domineerde ook de gemengde estafette, waarbij elke ploeg uit twee mannen en twee vrouw bestaat, in willekeurige volgorde van optreden. Een vrij recente, onoverzichtelijke maar spannende bedoening. België eindigde vijfde.
Verrassing in de mannenwedstrijd, of toch zo goed als: topfavoriet Jimmy Gressier, uit Frankrijk, in Tokio winnaar van goud en brons op de 10.000 en de 5.000 meter, moest genoegen nemen met de tweede plaats, kort achter Thierry Ndikumwenayo, een Spanjaard met Burundese roots. De beste Belg was John Heymans, met een dertiende plaats. Opmerkelijk in het licht van de tweede alinea van deze tekst: Heymans is bio-ingenieur. Kan iemand me vertellen welke unieke gaven en inzichten deze universitaire afdeling ten beste geeft?
Italië domineerde ook de gemengde estafette, waarbij elke ploeg uit twee mannen en twee vrouw bestaat, in willekeurige volgorde van optreden. Een vrij recente, onoverzichtelijke maar spannende bedoening. België eindigde vijfde.
Verrassing in de mannenwedstrijd, of toch zo goed als: topfavoriet Jimmy Gressier, uit Frankrijk, in Tokio winnaar van goud en brons op de 10.000 en de 5.000 meter, moest genoegen nemen met de tweede plaats, kort achter Thierry Ndikumwenayo, een Spanjaard met Burundese roots. De beste Belg was John Heymans, met een dertiende plaats. Opmerkelijk in het licht van de tweede alinea van deze tekst: Heymans is bio-ingenieur. Kan iemand me vertellen welke unieke gaven en inzichten deze universitaire afdeling ten beste geeft?
