Pierre Littbarski, onlangs zestig geworden, was een lust voor het oog van de echte voetballiefhebber. Zijn acties en dribbels creëerden gevaar maar waren ook spectaculair en oogstrelend mooi. Weeral iemand van het soort dat als maar zeldzamer wordt. Want voetbal wordt meer een sport waarvan de beoefenaars robots worden die in een keurslijf gestoken worden en waar niet buiten de tactische lijntjes mag gekleurd worden. Het creatieve, het onvoorziene, het spectaculaire, het verrassende én het mooie verdwijnen meer en meer uit onze geliefde sport.
Dribbelkont
Littbarski was een niet zo grote rechtsvoetige aanvaller maar hij kon even goed links uithalen. Hij was geen spits, maar alle andere aanvallende posities kon hij invullen. Oorspronkelijk meer op de rechterflank te vinden evolueerde hij naar een centrale positie van waaruit hij in alle richtingen verder kon.
FC Köln, zijn ploeg
Hij begon zijn carrière bij FC Köln waar hij als 18-jarige debuteerde. Hij bleef er acht seizoenen waarin hij meer dan 230 competitiematchen speelde en 89 doelpunten maakte. Het was een tijd waar assists nog niet geteld werden want dat zal ook een hoog cijfer geweest zijn. In 1986 ging hij naar Frankrijk, naar RC Paris, niet te verwarren met PSG. Die club steeg toen naar de Ligue 1 en wou geen mal figuur slagen in de hoogste reeks. Naast Littbarski werden ook Frans international Luis Fernandez en Uruguayaans international Francescoli aangetrokken. Een groot succes werd dat niet. Littbarski bleef dan ook maar twee seizoenen in de Franse hoofdstad. En hij ging terug naar “zijn club” FC Köln.
Met of zonder Pierre, een verschil.
In de eerste periode van Littbarski bij Köln haalde de ploeg als slechtste resultaat in de rangschikking een achtste plaats, maar evenzeer een tweede, derde en twee vijfde plaatsen. De twee seizoenen dat hij in Frankrijk speelde haalde Köln een dertiende en tiende plaats. Toeval zal het niet geweest zijn want met “Litti”, zijn troetelnaam, terug in het team haalden ze twee maal een tweede, een derde en een vierde plaats. Hij speelde in die tweede periode meer dan 170 matchen en scoorde ongeveer 30 dertig goals. Op 33-jarige leeftijd vertrok hij dan naar JEF United in Japan waar hij twee seizoenen speelde. Hij bouwde ver van zijn heimat zijn spelerscarrière af. Maar hij begon er meteen ook aan zijn trainerscarrière. Het werd een redelijk stille carrière als trainer. Hij trainde wat ploegen van minder allooi en zonder grote hoogtepunten. Maar laat ons de voetballer Littbarski onthouden. Die heeft ons veel genot bezorgd!
Hij speelde meer dan 500 matchen in zijn carrière en haalde daarin een gemiddelde van ongeveer één goal op 4 matchen. Voor iemand die eerder een dribbelkoning was en geen echte goalgetter zijn dat toch indrukwekkende cijfers.
Zijn palmares
Hij won de Duitse beker met FC Köln in 1982/1983Hij speelde de finale van de UEFA-beker tegen Real Madrid, toendertijd met kanjers als Michel, Butragueno, Camacho, Valdano en Sanchez. De heenmatch werd een 5-1 pandoering. In de terugmatch won Keulen nog met 2-0 maar dat was onvoldoende. In Keulen speelden toen onder meer Schumacher, Geils en Allofs naast Littbarski en Geilenkirchen, die ooit nog bij Antwerp speelde.
Een wereldkampioen
Maar de hoofdvogel haalde Littbarski met de Duitse Mannschaft. Hij speelde 73 interlands op tien jaar, waarin hij achttien doelpunten maakte. In 1982 verloor West-Duitsland de WK-finale met 3-1 van Italië. Littbarski speelde de ganse match. In 1986 verloor West- Duitsland de WK-finale van Argentinië met 3-1. Daar speelde Littbarski niet mee in de finale. Maar dan kwam 1990 nog. West-Duitsland, met Littbarski in het team, won de finale van Argentinië met 1-0, wellicht het hoogtepunt van zijn carrière.
Pierre Littbarski, een naam waar ik met voetbalvreugde aan terug denk!
