DUIVELSE BRIEVEN: DOET JAN VERTONGHEN MET ZIJN STERKE MENTALITEIT BELGIE BETER PRESTEREN OP DE WERELDBEKER? – RW

Een Belgische voetbalfeestje, en dat is het. De nationale ploeg schijnt er zin in te hebben in de aanloop naar het WK 2018. Er wordt hardop gedroomd van minstens een halve finaleplaats. Tijd om met enkele ‘Duivelse voetbalbrieven’ de kwaliteiten van onze Rode Duivels toe te lichten. In de volgende weken schets ik hier mijn favoriete opstelling aan de hand van portretten de betrokken spelers. Vandaag: Eden Hazard.

Jan Vertonghen werd deze week verkozen tot ‘speler van het jaar’ bij zijn club Tottenham Hotspur. Die sloot het seizoen af op een derde plaats. Voor derde keer op rij in de top drie: derde in 2016, tweede in 2017, derde in 2018. Dat zijn unieke prestaties voor de Spurs in de geschiedenis van de Premier League. Dat brachten ze sinds 1993 niet eerder voor elkaar. Jan Vertonghen is al drie jaar het verdedigende boegbeeld en intussen zelfs aanvoerder van Tottenham Hotspur waar hij samen met zijn jeugdvriend Mousa Dembélé ‘the dynamic duo’ vormt. Weldra speelt hij zijn honderdste interland voor België. Ik zou hem de aanvoerdersband schenken naar aanleiding van die gelegenheid. Wat mij betreft is hij op mentaal gebied de meest volwassen Rode Duivel. Dat leidde ik af uit een gesprek dat ik ooit met hem voerde over zijn…boekenplank.

Die kwam in 2012 aardig in beeld tijdens een reportage van Ajax TV. Hij keuvelde over de roman ‘Sprakeloos’ van Tom Lanoye en het naslagwerk ‘Congo’ van David Van Reybrouck. Hij benoemde ‘Het Geheugenpaleis’ van Joshua Four tot de hem aansprekende lectuur. De schrijver ontdekte dat een gemiddelde mens jaarlijks veertig dagen verspilt met het zoeken naar vergeten zaken en nam daarom het menselijk geheugen onder de loep. In ‘Het Geheugenpaleis’ vertrok hij bij Cicero in de klassieke Oudheid om te eindigen bij de  technologie van de 21 ste eeuw, op zoek naar hulpmiddelen in ‘de kunst van het onthouden’. Jan Vertonghen deed er zijn voordeel mee: “Ik ben snel weg momenteel. Na vijf minuten zit ik een andere sfeer. Ik mis de zelfdiscipline van vroeger en laat me afleiden. Is mijn leven te druk geworden? Ik studeerde altijd graag en heb me ook ingeschreven aan de Johan Cruijff University voor de richting Sportmanagement. Ik heb een talenknobbel, met een voorliefde voor Frans. En ik lees dus graag, zeer graag. Ik ben er jammer genoeg een beetje mee gestopt. Ik kijk altijd op tegen de eerste tien bladzijden van een boek. Kom ik door die pagina’s, dan verslind ik het op twee dagen. Zowel romans als historische werken. Ik probeer er iets van op te steken. Leuk en spannend mag ook: de Millenium Trilogie van de Zweedse auteur Stig Larsson had me te pakken. Niet emotioneel, wel qua spanning. Ik moest en zou weten hoe het eindigde. Mijn schoonmoeder voorziet me van boeken met Sinterklaas en Kerstmis. Ze schonk me dus ‘Het Geheugenpaleis’ van Joshua Four. Geweldig! Ik ontdekte het menselijke brein en ik nam ook zijn tips mee om beter te kunnen onthouden. Boeken moeten me raken, dat gebeurde hier zeker. Mijn vriendin Sophie werkt in het theater. Zij heeft mij echt beïnvloed. Ik was zeventien toen we elkaar op school in Amsterdam voor het eerst zagen. Ze bracht met in contact met de sociale vaardigheden en de levenswijsheden van de grote stad. Ik heb de Amsterdamse mentaliteit van haar wat overgenomen. Ik ben vandaag veel socialer en ik sta open voor andere mensen. Dankzij haar bemin ik het bestaan in de metropool. Amsterdam en Londen zijn wereldsteden en ik ben een wereldburger. Ik zal me nooit op het platteland nestelen. De kans dat ik naar Tielrode terug zal keren is piepklein. Ik wil volk rondom mij. Sophie heeft een stadsmens van me gemaakt. Haar artistieke wereld werd ook een beetje de mijne. Zij is de liefde van mijn leven, dat weet ik voor de volle zekerheid.”

De begeestering spatte van zijn woorden. Dat was gemeende passie voor Sophie. Voor het leven, de liefde. De liefde had hem eerder getroffen in de dood. Met een oprechte discretie bracht hij het thema van zijn vader ten berde: “Ik heb een bepaald religieus gevoel overgehouden aan mijn katholieke opvoeding. Ik doe er niet veel mee maar als ik er toch over nadenk, dan geloof ik dat er waarheid schuilt in de Bijbel. Ik weet dat mijn vader zich in de hemel bevindt en dat ik hem ooit nog eens zal zien. Dat geeft me houvast. Hij stierf toen ik negentien was, in mijn herinnering is hij altijd ziek geweest. Door de gebeurtenissen rond die ziekte, ontstaat bewustzijn. We mogen van geluk spreken dat we hem nog veertien jaar in ons midden hadden. Omdat ik sinds mijn twaalfde vaak van huis was, heb ik hem te weinig gezien. Dat blijf ik jammer vinden. Met het ouder worden, weet je dat het kan gebeuren en nam ik elke dag een stukje afscheid. De klap kwam desondanks bijzonder hard aan toen hij overleed. Het beroerde me heftig. Door me over zijn dood te bezinnen, koester ik wat ik heb aan familiale banden. Die zijn bijzonder en waardevol, het geeft je steun. Vader was zo’n zachtaardige mens, ik denk altijd dat iedereen van hem hield. Ik voelde zijn oprechte interesse voor wat ik deed. Hij legde nooit druk op me. Zijn heengaan heeft de binding met mijn broers en mijn moeder versterkt. Zeer zeker, vandaar ook  dat ik spontaan in snikken uitbarstte bij haar speech op de Gouden Schoen in 2012.”

Verdriet om verlies, het sleet niet. Hij verkoos ter afsluiting toch de opgewektheid: “Weet je wat ik zo geweldig vind? Dat ik hier de kleuren van Tottenham deel met Moussa Dembélé. We hebben elkaar gevonden toen we twaalf waren bij GBA. Nadien kwam ik hem altijd tegen: op het veld, hij bij AZ en ik bij Ajax en ook in Amsterdam want hij vestigde zich in mijn buurt. En vandaag spelen we opnieuw samen in dezelfde ploeg. Grappig toch? Hij is ook grappig, ‘die Mous’. Vergeet niet: buiten het veld hang ik graag de onnozelaar uit.” Maar op het veld was het eerder de ernst die overheerste bij het ‘dynamic duo’. Dankzij Vertonghen presteerde Tottenham beter dan ooit in de sterkste competitie ter wereld. Vertaalt hij dat prestatieniveau ook naar de Rode Duivels op de wereldbeker?