Duivels dagboek 24 juni Nikol’skoye-Uryupino: laat het lot bepalen wie onze groep wint

KBVB-perschef Stefan Van Loock heeft gisteravond laten weten dat er vandaag geen media-activiteiten zijn in Dedovsk. Hij liet al kort na de match verstaan dat hij vreesde dat het programma zou gewijzigd worden.

Het lag in de lijn der verwachtingen. De families zijn op bezoek in het Country Hotel en ik kan me niet indenken dat een speler dan met plezier een paar uur wil uittrekken voor de pers. Zelfs niet na een riante overwinning.

Het is een goede zaak dat Roberto Martinez de vrouwen en kinderen van de spelers laat langskomen. In Brazilië en Frankrijk leefden ze wekenlang in een soort gouden kooi. Marc Wilmots vreesde dat ze hun focus zouden verliezen. Om dan voor Wales plots de gekste dingen toe te laten. Batshuayi mocht naar Bordeaux om zich medisch te laten keuren door Chelsea en Meunier zelfs de nacht doorbrengen in Parijs om zijn overstap naar PSG te finaliseren.

Hoe normaler een voetballer zich kan en mag gedragen hoe beter hij presteert. Het lijkt me ook logisch dat de maandagochtendtraining naar de namiddag is verplaatst. Op die manier mag het kroost wat langer blijven.

Het schrappen van het perscontact van vandaag is jammer voor de krantenjongens en de tv-zenders, maar mij komt het goed uit. Het betekent dat ik morgenvroeg wat langer kan blijven slapen ( het gaat eindelijk beter om bij daglicht te maffen) en geeft me vandaag meer tijd om te werken aan mijn column voor het nummer van woensdag van Sport/Voetbalmagazine. Aan te raden lectuur. Niet alleen mijn column uiteraard, maar het hele blad. En om deze dagboekaantekeningen op de site te zetten.

Er staan vandaag drie interessante partijen op het programma. Eerst Engeland-Panama uiteraard. Dan Japan-Senegal en Polen-Colombia, confrontaties die bepalend kunnen zijn voor wie de tegenstander wordt in de 1/8^ste finales.

Ik volg de Engelsen in de bar van het pershotel en zie hen tot mijn verbazing 5-0 uitlopen in de eerste helft. Dom of geweldig sportief? De tweede helft brengt het antwoord. De Engelsen staan nog steeds tweede en hebben er na de rust geen zin meer in. Harry Kane scoort echter zonder het zelf te weten of te willen en plots staan de Engelsen voor de Belgen in de groep.

En, o groot toeval, de Panamezen scoren tegen, waardoor België en Engeland helemaal gelijk komen. Om hun bedoelingen helemaal duidelijk te maken, spelen de Britten bijna voortdurend de bal rond in de buurt van de middellijn.

Engeland staat na twee speelrondes desondanks nog eerste in de groep, omdat het een gele kaart minder incasseerde dan de Duivels. Moeten we nu plots blij zijn met de drie gele kaarten tegen Panama?

De conclusie is dat wie donderdag in het onderlinge duel in Kaliningrad de meeste gele kaarten pakt ( op voorwaarde dat het een gelijkspel wordt uiteraard), tweede wordt en het voordeel krijgt een dag langer te rusten voor de 1/8^ste finales en in Moskou mag blijven in plaats van naar Rostov te moeten vliegen. De Fifa straft dus de groepswinnaar en beloont mogelijk onsportief gedrag. Onbegrijpelijk.

We kunnen bij een gelijkspel alleen hopen dat de scheidsrechter de regels goed kent en dat het aantal gele kaarten na afloop gelijk is. Dan bepaalt het lot wie de groep wint. Dat lijkt nog de eerlijkste oplossing.

Maar laat ons de wedstrijden van vanavond nog afwachten. België en Engeland weten donderdagavond tegen wie de nummer één en de nummer twee van hun groep moet uitkomen. De mogelijke tegenstanders in de volgende ronde spelen immers in de namiddag. Misschien brengt dat Gareth Southgate of Roberto Martinez nog op andere gedachten. Hoewel, de groepswinnaar dreigt in de kwartfinales de winnaar van Brazilië-Duitsland tegen te komen.