DUIVELS DAGBOEK 15 JUNI

TSAAR VLADIMIR IS BIG BROTHER

Mijn eerste dag in Rusland bij de Rode Duivels. Het is ongeveer drie kwartier rijden van ons pershotel naar het oefencentrum in Dedovsk. Het duurt bijna even lang om het Gochkovo-complex binnen te geraken. Dit is erger dan een luchthaven. De cerberussen aan de ingang kennen maar één woord: open. Elke rits van de bagage moet open. De laptop moet aangeschakeld worden. Zwijgen en doen is de enige oplossing. Deze heren zien er uit als maffiosi uit films van de jaren ’30.

Het nieuws over de portretrechten zindert nog na. En sleept al jaren aan. Vreemd dat de drie belangrijkste bondsleiders gisteren op een persconferentie officieel aankondigden dat alle spelers getekend hadden, om nadien vrolijk mee te geven dat de krabbel van Dries Mertens nog ontbrak. Nog merkwaardiger was dat het om vier of vijf spelers bleek te gaan. Discussies over geld zijn uit den boze op het moment dat heel het land alleen resultaten wil.

Het trainingsveld ligt er piekfijn bij, maar na vijftien minuten opwarming en wat dollen worden we vriendelijk doch nadrukkelijk verzocht het perscentrum op te zoeken. Waar is de tijd dat we alle trainingen konden volgen? Nochtans verhinderde dat de Duivels niet om de finale van een EK en de halve eindstrijd van een WK te spelen.

René Vandereycken heeft ons meerder keren voorgehouden dat we alleen over zijn ploeg en zijn werk konden oordelen als we alle trainingen hadden gezien. De matchen alleen volstonden niet. Als we de logica van de Limburger zouden volgen, kan er niet meer over voetbal gepraat of geschreven worden. Alles is tegenwoordig overal dicht.

Het weerhoudt de ex-bondscoach, die zelf zelden nog in een stadion te bespeuren valt, er niet van om zijn ongezouten mening over de Duivels te geven. En hoe. René is zonder twijfel de beste analist van dit WK. En niet alleen omdat ik het bijna altijd over de hele lijn met hem eens ben.

AB Inbev heeft fijn werk geleverd met de inrichting van het perscentrum, maar er is maar één mankement: tijdens de trainingen mag je als journalist geen pipi of kaka doen. Op weg naar de toiletten – van die hokjes die je ook op festivals ziet – kan je immers de training volgen en dat is strikt verboden. De Russen zijn vergeten de nodige afsluitingen te plaatsen ( het is blijkbaar niet het enige dat ze vergeten zijn), maar vanaf dinsdag zou alles in orde zijn.

Gelukkig vindt Roberto Martinez het na een uur voldoende, zodat de persconferentie sneller dan verwacht kan beginnen. Toby Alderweireld komt als eerste aan de beurt. Als verdediger wordt hij vooral bestookt met vragen over Vincent Kompany en Thomas Vermaelen. Het maakt hem niets uit met wie hij in de defensie staat, beweert hij.

Dat Kompany en Vermaelen Panama niet zullen halen, kon een kind voorspellen. Zorgwekkender is dat ze nog steeds niet op het oefenveld verschenen zijn. Noch voor een individuele training, noch voor de opwarmingsoefeningen. Het wordt duimen voor de routiniers van de Belgische afweer.

Na Alderweireld is Michy Batshuyai aan de beurt, maar het is te hopen dat hij beter geïnspireerd is op het veld dan voor de microfoon. Het heeft als voordeel dat hij snel weer naar het Moscow Country Hotel kan om in te pakken. Morgenvroeg vliegen ‘onze jongens’ naar Sochi voor een historische wedstrijd tegen Panama.

De terugkeer naar het pershotel is niet zo simpel. De Russische buschauffeurs moeten zich strikt aan de vooraf gemaakte afspraken maken.. Elk voertuig met negen of meer zitplaatsen moet drie dagen vooraf de plannen bekendmaken. In hun busje zit een gps, zodat de overheid steeds weet waar ze zich bevinden. Tsaar Vladimir is eigenlijk Big Brother.